The Carwash man
Pinar del Río
Cuba
Dragonfly
The Carwash man
We rijden van Playa Largo richting Trinidad en hebben besloten de kustweg te nemen. Het is weliswaar een rode weg op de kaart, maar inmiddels weten we dat de wegen bar slecht zijn op Cuba. We bereiden ons dus voor op een avontuurlijk ritje.
Eenmaal op weg blijkt het een soort van rally te worden, want na de vele regen van de afgelopen dagen is de weg veranderd in een modderpoel van zand en diepe geulen, die per kilometer verslechtert.
Het is te laat om, om om te draaien aangezien we niet weten of we dan nog verder kunnen en binnen een mum van tijd ziet ons gehuurde peugootje er uit alsof mee hebben gedaan met de Dakar.
Na uren rijden, waarin we maar enkele kilometers opschieten, komen we eindelijk aan in Trinidad.
Meewarige blikken vallen ons te deel wanneer de Cubanen, die toch al erg zuinig zijn op hun heilige koe, onze auto zien.
We stoppen bij het grote tankstation aan de rand van de stad. Ben laat de tank vol gooien en ondertussen vraag ik aan een van de pompbedienden of er misschien ergens een mogelijkheid is om onze auto te wassen. De vriendelijke pompbediende wijst richting de wc's in de hoek.
Wanneer we klaar zijn met tanken rijden we richting de 'banjo', in de verwachting daar een tappunt voor water te vinden.
We lopen het hele gebouwtje rond, maar zien alleen maar wasbakjes en wc's.
Dan na enkele minuten, komt er een kleine man met een emmertje water met borstel onze richting op lopen. "Carwash?!" vraagt hij?! Ik stoot Ben aan en zeg, "ik geloof dat de 'carwash' ons gevonden heeft."
Een oudere dame bij de wc's lijkt de kleine man te dirigeren. Hij is duidelijk iemand met een erg laag IQ, maar enthousiast voornemens onze zwaar bevuilde wagen eens flink onder handen te nemen.
Grote kluiten met modder hangen aan de carrosserie en vooral bij de wielen sleept het autootje extra kilo's mee. De man laat zich niet uit het veld slaan en begint fanatiek met zijn emmertje en borstel aan de voorkant van ons wagentje.
Inmiddels heeft de oudere dame zich als een soort supervisor bij ons gevoegd en begint aanwijzingen te geven aan de kleine 'carwash man'. Hij mag geen stukje vergeten. De wasbeurt trekt inmiddels ook steeds meer publiek. Binnen een mum van tijd staat er een groepje mensen om onze auto heen en ze vinden er allemaal wat van.
Een oude man komt naast me staan en begint in het Spaans een praatje over onze afkomst en vraagt dan tussen neus en lippen door, of ik misschien voor hem ook wat centjes heb om te eten.
Natuurlijk kan ik hem niet weigeren en stop hem enkele peso's in zijn hand voor eten. "Comer" zegt hij; en maakt een eetbeweging met zijn hand, richting zijn mond. Hij is me erg dankbaar en blijft gezellig nog even staan kijken.
Natuurlijk neemt het handmatig wassen van onze auto nogal wat tijd in beslag, zeker omdat de man iedere keer een nieuw emmertje water moet gaan halen bij de banjo's. Ondertussen helpt ook de supervisor mee, door zo hier en daar met een flesje afwasmiddel vlakbij de wassende borstel wat sop bij te spuiten zodat het een schuimend geheel wordt van sop, modder en water.
Ben en ik proberen nog wat in te brengen betreffende de kluiten aan de wielkasten. Zo schoon en precies hoeft het echt niet. We voorzien dat dit een lange carwash gaat worden en we moeten onze casa particular nog gaan vinden in het centrum van Trinidad. We hebben echter weinig in te brengen en besluiten mee te gaan met de flow van dit moment. We pakken onze camera's erbij.
De auto moet brand schoon worden is het voornemen. Wanneer we een uur verder zijn en samen intern lachend het geheel gaden slaan is de wasbeurt gedaan. Tenminste, dat denken we.....Maar, een goede wasbeurt dient opgevolgd door een goede poetsbeurt. Ons dure autootje; immers bijna niemand in Cuba rijdt in een Peugot, moet weer helemaal glimmen. De kleine, grote man krijgt van zijn supervisor een droge doek in zijn handen gestopt en onder strenge aanwijzingen van inmiddels meerdere dames gaat hij aan de slag.
Doordat er modder op de auto heeft gezeten droogt ons gehuurde peugootje natuurlijk niet helemaal streeploos op en de dames en onze carwashman moeten nog flink 'aan de bak', om ons karretjes weer helemaal spik en span te krijgen. Wij hebben inmiddels opgegeven er iets van te vinden. Na nog een uur, staat onze bolide er weer glimmend bij.
Het is inmiddels donker geworden als we onze carwash man 6 cuc in zijn handen stoppen. Wanneer hij glimlachend weg wil lopen word hij ingehaald door een van de dames die wijzend op de broekzak, haar hand op houdt.
Onze kleine 'carwashman' moet zijn centen afgeven aan zijn supervisor!
Wij als outsiders begrijpen daar natuurlijk niets van en besluiten maar verder te rijden. Wat een vreemde wereld is dit toch, Schaterlachend en zwaaiend rijden we weg in onze schone auto. Het vrolijke groepje achterlatend.
Foto's
