Transparant valt het licht
Op alles wat onze ogen raken
Reflecteert de kleuren
Schitterend soms verscheurend
Tot de duister valt
Laat ons achter treurend
Om alles wat wij niet echt zien
maar wel horen
Ik doe de bron uit
Zodat de afschuwelijke kracht daarvan
Mij niet langer zal storen
Ogen helemaal open
Bepaal ik zo mijn eigen beeld
Niet langer gehinderd door externe ruis
In wat ik wel en niet 'moet' horen.

Norma