'Het vriendelijke treintje'

Door: Dragonfly

Geplaatst op Dec 22, 2013

In het binnenland van Cuba ter hoogte van Varadero, rijden we langs een stationnetje waar een typisch Cubaans treintje staat geparkeerd. Wanneer we willen stoppen om het vast te kunnen leggen, wordt net op het welbekende fluitje geblazen en vertrekt de trein weer.
Het is een passagiers trein en hij is helemaal volgepakt met mensen. Ben stelt voor om zolang het spoor het toelaat, naast de trein te blijven rijden, zodat ik uit het raam foto's kan maken. Terwijl ik dat doe merk ik dat ik de aandacht heb getrokken van verschillende passagiers in de coupees.
Ze zwaaien en lachen naar me en sommige komen uit het raam hangen. Ik zwaai vrolijk terug en sla mijn slag met mijn camera; al is dat rijdend niet echt gemakkelijk door de toch al slechte weg.
Het treintje rijdt gelukkig niet zo snel, waardoor we op een bepaald moment een ruime voorsprong hebben. Dit geeft Ben en mij de gelegenheid uit te stappen bij een metalen brug, waar de trein met veel lawaai overheen zal komen; camera's in de aanslag houdend.

Wanneer de trein voorbij komt hangen er nog steeds passagiers uit de ramen en tussen hen staat een zwarte man met een lichtblauw overhemd aan, die lachend twee sinaasappels uit het raam houdt en er vervolgens naar wijst en wenkt mee te komen richting daar, waar de trein naar toe gaat.
We stappen weer in de auto en rijden achter de trein aan, nog nalachend over de hilarische aanblik van de uit het raamhangende passagiers en de man met de sinaasappels in zijn hand. " Die man wil ons sinaasappels verkopen " Hoe vind je dat,?! De trein verdwijnt inmiddels uit het zicht door de begroeiing langs de hobbelige weg. We rijden langzaam door want overal zitten kuilen en gaten.
Enkele kilometers verderop zien we de trein stil staan bij een volgende stationnetje. De man in het overhemd blijkt een treinemployee te zijn en staat ons al op te wachten. Wanneer we stoppen en ons raam opendraaien geeft hij ons de twee inmiddels gepelde sinaasappels en vraagt ons mee te komen achter hem aan.
We parkeren ons autootje tussen de twee sporen in en besluiten toch even achter hem aan te lopen." Hoe leuk is dat"?! Zeg ik tegen Ben. We krijgen gepelde sinaasappels!
We stappen uit en lopen achter hem aan het station op. Tientallen mensen kijken nieuwsgierig naar ons, wanneer we achter de treinemployee aanlopen. De stoet van belangstellende wordt inmiddels steeds groter, mede door de wachtende mensen op dit station. 'Iedereen' wil weten wat we nou eigenlijk gaan doen en wie we zijn.

De vriendelijke treinmedewerker brengt ons naar de locomotief vooraan de trein, zodat we deze van binnen en buiten kunnen bekijken en fotograferen. Veel tijd hebben we helaas niet want de trein moet natuurlijk weer snel verder. Ondertussen worden we van alle kanten aangesproken.
Zomaar op een perronnetje in het binnenland van Cuba worden we onthaald door een uiterst vriendelijke en vooral ook nieuwsgierige groep mensen, die spontaan reageren op onze, achteraf toch wel ludieke actie.
Wanneer de trein weer vertrekt zwaaien de mensen in de trein naar ons en wij zwaaien ze uit net zo lang totdat ze uit ons zicht verdwenen zijn.