Tips en Trics in Havana
Havana
Cuba
Dragonfly
Tips en Trics in Havana
Het is al avond wanneer we in Havana aankomen en we drinken nog een biertje en stappen dan snel ons bed in. We zijn doodop van de reis die via Madrid verliep.
De volgende ochtend worden we om 7 uur wakker en na het ontbijt hotel El Bosque in een buitenwijk van de stad, besluiten we om Havana te gaan verkennen. We stappen de straat op en denken naar het stadscentrum te kunnen lopen, maar niets blijkt minder waar. Wanneer we meerdere keren naar het centrum vragen vertellen de vriendelijke Cubanen ons dat we een toch echt een taxi moeten nemen.
Op een hoek van een straat blijven we staan en al snel stopt er zo'n typische oldtimer voor onze neus.
"El centro veijo, quanta costa"? probeer ik in mijn beste Spaans? De vriendelijk lachende man vertelt ons dat het 8 CUC is en we stappen in. Onderweg, praat de taxichauffeur honderduit en vraagt waar we vandaan komen. Ondertussen wijst hij ons onderweg verschillende bezienswaardigheden. De rit duurt ongeveer 15 minuten. Bij de oude stad aangekomen maant hij ons vooral onze ogen goed open te houden. We bedanken hem hartelijk en beginnen onze wandeling; camera in de aanslag!
Al snel worden we overspoeld door de oude maar prachtige gebouwen, de hevige luchtvervuiling en alle oldtimers die er rondrijden. Maar Havana is precies zoals we ons voorgesteld hebben.
Na enkele uren fotograferen en een broodnodige lunch met heerlijk vers geperst vruchtensap lopen we richting de kathedraal en dan worden we staande gehouden door een donkere man die in rap Spaans vertelt dat het de dag is van de sigaar en de muziek.
Aangezien ik een beetje Italiaans spreek, kan ik in grote lijnen volgen wat hij zegt en vooral het gedeelte over de muziek spreekt ons erg aan. Geinteresseerd luisteren we naar zijn aanwijzingen over een muziekcafee enkele straten verderop en hij drukt ons een flyer in de hand. Chan Chan staat er op. Ben's favoriet. En passant vraagt hij ook nog waar we verblijven en we noemen het hotel waar we slapen.
Dan ongeveer een 10 minuten later worden we weer staande gehouden door een man, die ons zegt te herkennen van het hotel El Bosque; inderdaad het hotel waar wij zijn gestationeerd. Wij herkennen hem niet, maar hij praat inmiddels al honderd uit over zijn zoontje en de arme Cubanen die moeten leven van voedselbonnen. Hij laat ons een foto van zijn kind zien.
Nog steeds zonder argwaan lopen we een stukje met hem op en weer is er dat verhaal over de sigaren, die we volgens hem beter van de Cubanen zelf kunnen kopen in plaats van, van de corporatie. Hij laat ons een lokale markt zien, waar alleen Cubanen hun eten mogen kopen en moedigt ons aan foto's te maken.
Wanneer we met hem mee gaan, "het is hier vlakbij" krijgt hij een voedselbon als dank voor de bemiddeling.
Aangezien we iets dergelijks al eerder bij de hand hebben gehad in Marrakesh, overleg ik met Ben sowieso niets te kopen, maar beleefdheid speelt ons parten. Hij wijkt niet van onze zijde, ook niet wanneer we super traag continu fotograferen en hem vertellen, dit toch liever alleen te doen.
Hij brengt ons naar het huis van Fidel, een inmiddels mooi verbouwd huis met restaurant op de bovenste verdieping en een muziekschool. We gaan zitten en hij bestelt op onze kosten mee een mojito. Ondertussen, geeft hij Ben een sigaar.
Ben die geen verstand heeft van sigaren ruikt er eens aan en we drinken ons drankje op. De mojito bevat nauwelijks alcohol en kost 3 CUC per glas! De man is absoluut niet onaardig en we besluiten dit spel maar even mee te spelen.
Als we ons drankje op hebben, gaan we naar het adres waar de sigaren worden verkocht.
We lopen een oud woonhuis binnen, via een smal trapje naar boven. Het lijkt wel een scene uit een gangsterfilm. Onze vriend klopt zachtjes aan de deur, waarna we binnen gelaten worden in een kleine huiskamer.
Hier zitten nog twee mannen. De doosjes sigaren liggen op een tafeltje in verschillende maten. Het voelt alsof we bij een stel drugsdealers terecht gekomen zijn, maar geen moment voelen we ons echt bedreigt. Dan begint het spel.
De grootste en ook beste sigaren 10 stuks in een mooie kartonnen doos kosten 250 CUC en dan aflopend naar een wat kleinere doos, die toch ook nog 150 CUC moeten kosten. Ik opper in mijn beste Spaans/ Italiaans, dat ik voor dat geld toch minimaal 2 weken kan overnachten in Cuba en we bedanken vriendelijk. De prijs zakt en we horen ze overleggen over wat ik probeer duidelijk te maken.
Uiteindelijk kunnen we het kleinste doosje meenemen voor 50 CUC. Wij houden voet bij stuk en zeggen toch niets te willen kopen. We lopen richting deur, toch enigszins nerveus, ook mede door de setting van de situatie. Maar er gebeurt niets en ze laten ons gewoon de straat weer op lopen.
Onze Cubaanse vriend komt wel achter ons aan en hevig teleurgesteld laat hij ons weten dat hij nu zijn bon moet missen. We geven hem een paar CUC voor de moeite en zeggen hem vriendelijk gedag. Opgelucht lopen we de zonnige stad weer in.
Ongewild hebben we ons toch mee laten nemen en we besluiten ter plekke dit nooit meer te doen!
Later gebeurt het meerdere keren dat we gevraagd worden sigaren te kopen. We reageren nu met een resoluut NEE!
Ondertussen hebben we wel bedacht dat het mogelijk echt een truc was en dat de eerste man met opzet de naam van ons hotel vroeg. Zodat de ander een aanknopingspunt had.
Foto's
