Cuba - Havana Nights
Met een ghettoblaster, wat salsa-cd’s en de nodige mojito’s dansen de Cubanen hun zorgen weg. ‘Jesus praat honderduit over zijn vriendin Kristine, een blonde Amsterdamse’ ‘Op het anti-Amerikaanse eiland, waar Mtv verboden is, weet de jeugd toch verdraaid goeie b-boys en fly-girls moves te maken’ ‘Cubanen laten zich niet kisten door armoede. Muziek, rum en mojitos zijn genoeg voor een avond zonder zorgen’ ‘Een avond als deze is kostbaar voor ons; het duurt waarschijnlijk drie jaar voordat ik dit weer kan betalen’
Tekst Jonathan Maas, Fotografie Gerritjan Huinink
Havana Nights
Druppels vallen in de broeierige warmte. Schamele straatverlichting
flikkert. Een agent sommeert een jongeman van zijn brommer af te
stappen en zich te identificeren. Jongelui in Amerikaanse
merkkleding hangen op bankjes aan de Prado, ertussen liggen oudere
mensen met kapotte blote voeten te slapen. Een aantal mannetjes
speelt op krakkemikkige stoeltjes domino aan een klaptafeltje voor
een groezelige winkel, waar het licht spontaan aan en uit gaat.
Vanuit het niets is daar ineens Jesus (*), met een vrolijke swing
op ons aflopend, zijn donkerzwarte lijf gehuld in een
onberispelijke fancy witte outfit. Hij neemt ons mee, de drukkende
tropische hitte in. De lucht vol met autogassen. Fietstaxi’s
scheuren voorbij en worden opzij geclaxonneerd door ongeduldige
oldtimers. Jesus praat honderduit. Over zijn vriendin Kristine (*),
een blonde Amsterdamse, die hij vijf jaar geleden in
Havana heeft ontmoet. En die hem sindsdien regelmatig geld en
kleding stuurt. Inmiddels is hij haar in Nederland wezen opzoeken,
waar hij nu voorgoed met haar wil wonen. Hij refereert aan haar als
‘my wife’ en laat trots het symbool van hun op Cuba
gesloten huwelijk zien: ‘Kristine para siempre, 18-1-05’ staat er
op de gouden ring. De Nederlandse staat erkent de echtverbintenis
echter niet en het stel zal in Nederland opnieuw moeten trouwen,
waarnaar Jesus reikhalzend uitkijkt. Dit najaar nog zal Kristine
hem over laten komen. Zijn paspoort heeft zij ook voor hem
geregeld; voor een Cubaan is dit document onbetaalbaar – een goede
manier van de ‘socialistische’ regering om de Cubanen op het eiland
te houden. Een gewone Cubaan verdient 125 Cubaanse peso’s per
maand, dat wil zeggen 5 Amerikaanse dollars. Een spijkerbroek kost
70 dollar. Ga maar na. Voedsel is op de bon. Onderwijs is goed en
gratis voor iedereen, maar een baan die aansluit op je opleiding is
nauwelijks te vinden.
Klik om te kijken of de papieren
editie of
de digitale
editie nog
beschikbaar is.
