Uno, Dos, Tres, Quatro.......euhhh.

Door: EdwinS

Geplaatst op Sep 21, 2012

De Spaanse taal.
Voor we naar Cuba vertrokken, kwam ik niet verder dan Uno, Dos, Tres, Quatro. Dit kwam omdat ik ooit Joey Ramone, op één van hun live cd’s, zo een nieuw nummer hoorde aankondigen tijdens een concert dat ze gaven in Argentinië.
Maar toen ik binnen vijf dagen een ontbijt in het Spaans kon bestellen, en ook kreeg waar ik om gevraagd had, wist ik; dat komt wel goed.

Dit is een fragment uit ons verhaal van Cuba dat je op onze website kunt vinden.


In Cuba is het gebruikelijk dat je ruim drie kwartier voordat de bus vertrekt al op het busstation bent. Martine heeft al een paar keer gevraagd of ze een kaartje kan kopen maar steeds wordt gezegd dat dat pas kan als de bus er is.
Wanneer deze arriveert, is het onduidelijkheid troef. Van een paar toeristen hoor ik dat het wel de bedoeling is dat je binnen een kaartje koopt. Martine gaat met de tassen de bus in en ik sluit achteraan in de rij voor het loket waar een medewerker, naar het aanziet, de gezellige avond van gisteren met een vriendje aan het evalueren is. Tussendoor is ze twee toeristen voor me aan het helpen en dan vraagt ze om hun paspoort.
‘Shit, heb ik die ook nodig?’ denk ik en ik wil naar de bus lopen om ze op te halen. Dan zie ik dat de bus al in beweging is en van plan is om op weg te gaan. Ik zie Martine door het gangpad naar voren lopen om ongetwijfeld in haar beste Spaans de chauffeur uit te leggen dat hij nog iemand is vergeten. Gelukkig stopt de bus en kan ik aan boord springen, zonder kaartjes. Wanneer vijf minuten later de controleur naast ons staat verdenk ik Martine ervan dat ze de afgelopen maanden, zonder het mij te hebben verteld, een cursus Spaans heeft gevolgd.
‘Quisiera dos boletos de ida a Santiago de Cuba?’ vraagt ze in vloeiend klinkend Spaans.
‘Once.’ Antwoord de man.
Ik zit er tussenin en zit van links naar rechts dit tafereel met mijn bek op half tien te bekijken.
‘Elf’ zegt Martine
‘Ja, wat elf..?’ vraag ik.
‘Twee enkeltjes naar Santiago de Cuba kost elf CUC.’
Ik besluit om maar gewoon mijn portemonnee te pakken en de beste man te betalen.
‘Gracias’ antwoord de man wanneer ik het geld hem gepast betaal.
‘Waar heb jij in vredesnaam zo snel Spaans geleerd?’ vraag ik Martine wanneer de controleur verder loopt. Maar dan blijkt het dat Martine het zinnetje razendsnel heeft opgezocht in haar boekje, “Wat&Hoe in het Spaans.”
‘En je verstond ook wat hij terug zei?’ vraag ik haar.
‘Once is elf, je kunt toch wel tellen in het Spaans?’

Dat “Wat&Hoe in het Spaans” blijkt overigens een verdomd handig boekje. Zoals je misschien wel weet, hebben sommige woorden in Spaanstalige landen in het ene land een andere betekenis dan in het andere land. Bel anders maar eens met Prins Willem Alexander, hij kan je er alles over vertellen.
Zo kwamen wij erachter dat de papajavrucht in Cuba “Fruta bomba” wordt genoemd. Altijd handig om te weten wanneer je een Jucho de Papaja ( Papajasap ) wilt gaan bestellen. Helemaal als je weet dat de betekenis van Papaja in Cuba, vagina is.