CSI San José live! Plaats delict: de bus naar de playa
San Jose
Costa Rica
Rsteeghs
CSI San José live! Plaats delict: de bus naar de playa
Vanavond komt vriendin D. in San José aan. Zij gaat R. en mij de komende twee weken vergezellen. Lief als ze is heeft ze naast tien rollen dropmentos, rijstcrackertjes, gedroogde abrikozen, paaseitjes en stroopwafels ook een heerlijke fles rode wijn meegenomen en die nuttigen we tijdens het bijkletsen meteen (in ons alcoholvrije hostal, maar volgens R. is de wijn ruim 85% alcoholvrij, dus dat is vast geen probleem).
De volgende dag reizen we met de bus naar Playa Samara. Na een geïmproviseerd ontbijt op het busstation en enig oponthoud bij vertrek, kunnen we instappen en gaan we. En dan blijkt dat D. qua spektakel meteen goed met haar neus in de boter valt, want we zijn nog geen vijf minuten onderweg of de bus stopt.
We vragen ons af waarom, maar dit wordt al snel duidelijk. Er stappen drie stoere, zeer serieus uitziende (en knappe) politiemannen in en iedereen moet zijn paspoort laten zien. Dit is in Costa Rica geen ongewoon verschijnsel, er zijn wel vaker controleposten (waarbij je door indrukwekkend uitziende agenten aan de tand wordt gevoeld), maar na een kwartier staan we nog steeds stil.
De politie is erg geïnteresseerd in twee mannelijke toeristen, die na veel geharrewar en een hoop vragen mee de bus uit worden genomen. Daar worden ze nog enkele minuten ondervraagd, maar uiteindelijk worden ze 'vrijgelaten'. Ze mogen echter niet meer instappen, halen ook geen bagage van boord (zeer vreemd) en scheuren weg in een taxi. Nogal mysterieus, maar goed, we kunnen weer verder. Denken we...
De bus rijdt honderd meter, maar stopt dan weer. Wat nu? De geüniformeerde knapperds komen opnieuw naar binnen en lopen meteen af op drie donkere jongens. Vast en zeker Colombianen, horen we al snel via de eerste busroddels om ons heen. De jongens moeten hun paspoorten laten zien, waarna ze zonder enige discussie mee de bus uit worden genomen. Boven hen in het bagagerek ligt een rugzak, maar de jongens laten hem liggen. De politie vraagt het drietal van wie de tas is, maar nee, hij is NATUURLIJK van geen van hen en ook de rest van de mensen in de bus schudt driftig zijn hoofd. Een aanname is snel gemaakt, dus hup, de tas wordt samen met de jongens mee naar buiten genomen, die hoort vast en zeker bij het drietal.
Inmiddels heeft iedereen in de bus zich naar de rechterkant verplaatst om niks te hoeven missen van wat zich buiten afspeelt. Ik zit aan het raam en kan alle actie van zeer dichtbij volgen, al heb ik wel wat last van alle neuzen die naast die van mij tegen het raam zijn gedrukt en van knoflook- en andere dampen die uit de eveneens zeer nabije monden worden geblazen.
Voor onze ogen wordt het zeer verdachte rugzakje opengemaakt en het eerste dat er uit komt is een pluchen Snoopy (?!). De gebroederlijke gedachte in de bus is: opensnijden dat beest!!!, maar de politie zoekt verder. Ze vinden nog wat nutteloze voorwerpen, maar bij het doorzoeken van het voorvakje van de rugzak hebben ze beet: een sigarettenpakje waar geen Marlborootjes in zitten, maar strak en puntig gedraaide jointjes!
Van dit soort sigaretjes zijn ze in Costa Rica niet gediend en de drie criminelen, want dat moeten ze toch wel zijn fluistert de bus unaniem, worden in de boeien geslagen. Intussen is de politiemacht verdubbeld en de zoektocht door de bagage gaat verder. Onder in het ruim van de bus zit een koffer die schijnbaar bij de jongens hoort (volgens de vriendelijke buschauffeur) en deze wordt nader onder de loep genomen door de politie.
De neuzen aan het raam volgen alles minutieus. Bovenin de koffer ligt een stapeltje familiefoto's, maar de familieleden lijken niet van de Colombianen te zijn want de politie kijkt nogal vertwijfeld van de foto's naar de jongens. Zijn het soms Chinese familiekiekjes? Verder zitten er kleren in de koffer en een haarborstel. Geen van de jongens heeft haar dat geborsteld kan worden, ze zijn namelijk kaalgeschoren, overbodige luxe dus die borstel.
En dan doet de politie een grote vondst: onderin de koffer zitten drie in bruin plakband gerolde pakketten. En daar zit geen bloem voor pannenkoeken in! Op het moment dat de pakketten worden gevonden en opengesneden slaken de mensen in de bus een gezamenlijke kreet. De drugshonden die inmiddels ter plaatse zijn lusten ook wel brood van het witte poeder en kwispelen er lustig op los.
Na deze vondst besluit de politie dat de bus nog eens grondig doorzocht moet worden en even lijkt het er op dat iedereen één voor één met zijn bagage langs zo’n knapperd mag, maar dat valt uiteindelijk tegen. Wel komt de politie nog een keer de bus in met een drugshond die alles en iedereen grondig besnuffelt. Een beetje een ongemakkelijk gevoel, stel dat er iets verdachts (een overgebleven drop-mentos of stroopwafel) gevonden wordt…
Buiten krioelt het inmiddels van de politiemannen, de narcoticabrigade is ook gearriveerd en er zijn maar liefst vijf filmploegen op de crime scene, die de verdachten en de tassen met de pakketjes goed in beeld nemen. Wat een actie!
Na bijna drie uur zit het spektakel er op, de verdachten worden afgevoerd en de bus kan weer verder, op naar de playa. Wij hopen dat we het verhaal later in de krant kunnen lezen, maar helaas is er altijd nog baas boven baas. Rond dezelfde tijd dat CSI San José zich voor onze ogen afspeelde, deed de politie op een andere plek een nog grotere vangst, namelijk honderden kilo's pannenkoekenmeel. Tja, daar kunnen onze flensjes niet tegenop...
We blijven ons trouwens tot de dag van vandaag afvragen wat de twee toeristen die de bus werden uitgezet met het hele gebeuren te maken hadden, want dit deel van deze aflevering CSI blijft onduidelijk. Waren deze jongens de eigenlijke misdadigers, die de Colombianen er hebben ingeluisd met valse bagage en rare, niet bij hen te plaatsen spullen (plus wat poedertjes)? We zullen het nooit weten, want nadat de politie wegreed was er geen aftiteling met 'wordt vervolgd...'
Foto's
