Tortelduiven in Costa Rica

Door: Vadersopreis

Geplaatst op Nov 27, 2015

“Be careful Sir!” Gustavo trekt me aan m'n rugzak en verspert de doorgang op het slingerpaadje door z'n arm uit te strekken. Nog redelijk onder invloed van een jetlag excuseer ik me mompelend voor het over het hoofd zien van het waarschuwingsbord: 'Be aware of the Ants!'

Eén lange groene sliert van bladsnijdermieren baant zich een weg over het paadje om aan de andere kant tussen de heliconia's te verdwijnen.

We zijn op het resort Tortugalodge aangekomen na een 3 uur durende tocht met een oversized kano. Wat een bijzonder land, nu al. Opspattend water in je gezicht, terwijl de stuurman maar wijst, van otters links in het water tot een kaketoe rechts, verdwijnend in het omsluitende woud.

Na een korte nacht in de honeymoonsuite worden we toch een beetje angstig wakker; de geluiden zijn niet thuis te brengen en klinken wel erg dichtbij. Een kort ochtendrondje over het park maakt ons nog meer bewust van de locatie, alles draait hier om de natuur. Flora en fauna zijn perfect in evenwicht, de brulapen rusten uit op de rieten daken van de huisjes. Even ga ik zitten op een stuk bamboe om deze ervaring en omgeving in me op te nemen. Ik hoor niks anders dan dierengeluiden... wat een geluk en dat om kwart over 5 in de ochtend. Dat belooft wat voor de komende tijd.

Op een hele andere manier beleven mijn kersverse vrouw en ik de trip naar Monteverde.

Ietwat misselijk van waarschijnlijk de casado (typisch lokaal gerecht met bonen en kip) als lunch bij de plaatselijke 'Soda' vangen we het kronkelige bergpad aan dat ons diep het nevelige woud in brengt. Ons gevoel, in combinatie met de vochtige warmte en de 'kleine wereld' maakt ons kriebelig en de eerste echtelijke irritaties zijn een feit. Niet voor lang echter, de avondsafari is zo indrukwekkend, met slechts 1 zaklamp vindt gids Juan al het leven wat er maar te vinden is. “Look here! Tarantula, quick!” en “Nosebear!” Zijn enthousiasme is aanstekelijk, en ‘s avonds in de hotelkamer roepen we nog naar elkaar: “Look! Gekko!”

Een uur of 4 naar het zuidwesten ligt Dominical, een klein surfersplaatsje waar chillen volkssport nummer 1 is. Vanuit hotel Villas Rio Mar passen we ons keurig aan, dit kunnen we wel even volhouden. Gallo Pinto (gebakken rijst met zwarte bonen) in de ochtend, geserveerd met een glas vers papajasap is een prima basis voor de dag.

Met 2 Nederlanders maken we een afspraak om een dag op excursie te gaan. Te paard het oerwoud in op zoek naar DE waterval. Voor niet paardrijders is het wel even wennen, zo'n bezweet beest tussen je benen in een drukkend warm woud. Maar we passen ons snel aan en de tocht wordt steeds mooier. De lunch bij een gezin thuis, de 'huis' toekan op je arm en uiteindelijk zwemmen in en rond een spectaculaire waterval maken de dag tot een groot succes.

Veel puurder dan Costa Rica krijg je het niet en ik begrijp ze wel, de locals, met hun 'Pura Vida'. Het land zit, samen met mijn vrouw, voor altijd in mijn hart.