Paardrijden in Costa Rica
Costa Rica
Noord en Midden Amerika
ALopezBlanco
Paardrijden in Costa Rica
Onze passie voor paardrijden begon na het boeken van een rondreis door Cuba in 2010. We gingen met vrienden die allebei al konden paardrijden. Wij hadden ons ooit jaren geleden heen en weer laten schudden op een paard in Mexico. Dus nul ervaring.
De planning was om in Cuba ook te gaan paardrijden. Misschien wel handig om wat lesjes te nemen in Nederland, een nieuwe hobby was ontstaan.
In 2012 hebben we tijdens onze rondreis door Costa Rica op 5 verschillende plekken paardgereden, dat was Pura Vida te paard!
Paardrijtocht numero 1 deden we in Cahuita.
Deze tocht was een afwisseling van galop over het ruige strand, hiaaa door de branding jump over een dode boom, en stapvoets door de dichtbegroeide jungle. Heerlijk die oerwoud geluiden en al dat groen. We zagen brulapen en withoofd kapucijnaapjes.
Korte drinkpauze. De gids trok zijn machete, sneed 3 kokosnoten uit de boom en sneed ze open. Lekker!
Daar gingen we weer in vol galop over het strand. Fantastisch!!! Weer een stuk rustig door de jungle en terug naar Cahuita.
De paarden waren super. Ze reden heerlijk stabiel. We konden draven met losse handen!
In Rincon de la Vieja verbleven we in Cañon de la Vieja Lodge, gelegen op een groot boomrijk terrein vlak naast de Colorado rivier. Vanuit deze lodge werd veel georganiseerd oa rafting, canopy en.....paardrijden.
Dag 2 van ons verblijf togen we over de hangbrug over het ravijn. Daar stonden de paardjes.
Daar gingen we. Oh nee, toch niet. Mijn paard was niet vooruit te branden en wilde liever terug. Met behulp van de gids die hem aan de teugel meenam kwam het gelukkig goed.
En daar we gingen echt door het groene landschap, met veel lage begroeiing. Niet geschikt om volop in galop te gaan maar dat was ook niet erg. Zo konden we volop van de omgeving genieten.
Deze tocht werd onderbroken door een stop bij de Colorado rivier waar gezwommen kon worden en we voor Tarzan en Jane konden spelen. Er hing een touw aan een boom waaraan je je in het water kon laten slingeren. Plons!
En rustig in stapvoets kom ik bij tocht numero 3 in de omgeving van Manuel Antonio. Dit was de eerste tocht met een groter gezelschap, waarvan de meeste zonder ervaring. Het grootste deel van deze toch ging dan ook stapvoets.
We hadden een allerleukste gids, een Argentijn die we bij zijn bijnaam Che mochten noemen, zijn echte naam weet ik niet eens. Che kon leuk vertellen, je gooide er 100 Colones in en je had voor 2 uur plezier!
Het begin van de tocht ging door en langs een rivier. Che vertelde aan een stuk door over de natuur. ‘ Willem, do you see the big trees on your left side’ ‘Isabel, have you seen the beautifull flowers’. Vooraf had hij gezegd dat zijn hoofd een leeg vat was en dat hij daarom geen helm op hoefde (wij wel!) maar het zat toch echt tjokvol wetenswaardigheden. Che, was echt geweldig!
De tocht langs de rivier was erg mooi en lekker koel omdat je onder de bomen reed. Ook tijdens deze tocht een korte zwempauze.
Op de terugweg werd de groep gesplitst in een draf/galop groep en in een ‘ikblijfwelrustiginstap’ groep. Wij zaten uiteraard bij de eerste groep!
Het enige stukje galop dat we gedaan hebben was een heuveltje op...hiaaa!!!
En toen kwamen er nog 2 tochten.
Tocht numero 4 was echt Pura Vida te paard!! Zo hard gegaloppeerd over het strand!
Deze tocht deden we in de buurt van Uvita. Het begon rustig, stapvoets door de jungle waar we een familie picaries zagen. Door een stuk grasland en langs palmen en daar wachtte ons een pracht breed, verlaten strand. Wim en ik waren de enige die gingen galopperen. En gegaloppeerd hebben we. Het ging hard!!!! Mijn paard was niet te houden en zat helaas niet zo lekker. Ik ging klots, klots.
Teugels wat aanhalen, maar hij bleef gaan. Nog ietsje strakker. Ja eindelijk minderde hij vaart. Inmiddels lag mijn vinger die ik heel slim tussen de teugel, die van touw was, had gehouden helemaal open.
De afspraak was dat we ong 2 km zouden galopperen. Tja mijn paard heette wel Mapa, maar een navigatie met kilometerteller zat er niet op. We waren natuurlijk veel verder dan die 2 km. Hiaaa daar ging Mapa weer terug naar de groep. De conditie van Wim zijn paard was wat minder dus die liep als een hijgend postpaard er achter aan.
We voegden ons weer bij de rest van de groep en gingen door een mooi goud/roodachtig grasland terug naar de ranch.
Wat was dit een geweldige tocht. Ik was wel ‘zwaar’ gewond, kon de volgende dag nauwelijks zitten, had pijn in mijn rug en een wond op mijn vinger...maar dat had ik er graag voor over.
Met bijna geheelde wonden deden we 4 dagen later onze laatste tocht in San Gerardo de Dota. DE plek om de Quetzal te zien!
In de ochtend hadden we al een vrouwtjes Quetzal gezien tijdens een vogeltour.
‘s Middags stond paardrijden op het programma.
Hier gingen we over de weg langs een rivier met als doel een waterval. Zo nu en dan in draf, he dat was niet eens pijnlijk. Dit paardje zat weer heerlijk!
Paarden aan een boom gebonden en te voet naar de waterval. Daar stond een groep vogelaars, daar was wat te zien. Gaaf, een Quetzal koppeltje die met een nest bezig was!
De terugweg gingen we bijna alleen maar in galop de heuveltjes op. Mijn paard zat geweldig en makkelijk te leiden. Teugel een stukje naar voren wat naar voren zitten, aansporen niet nodig, daar ging hij in galop. Wim zat wederom op een postpaard, zijn paardje was eigenlijk voor mij bedoeld dat scheelde nogal in gewicht!
Houd je van paardrijden en ga je naar Costa Rica probeer dan zeker een paardrijtocht te doen. Vooral een tocht over het strand zal je geweldig vinden!
Minder ervaren, laat dat dan geen belemmering zijn. Het zijn super makkelijk, heerlijk zittende paarden, stapvoets te paard is ook een geweldig ervaring door de prachtige natuur van Costa Rica.
Pura Vida!
Foto's
