Een vakantie trauma!
Costa Rica
Noord en Midden Amerika
Vulture1960
Een vakantie trauma!
We schrijven 2010. We gaan voor het eerst buiten Europa op vakantie. We boeken een 15 daagse groepsreis naar Costa Rica. Speciaal voor deze vakantie hebben we nieuwe koffers gekocht. We maken een tussenstop in Houston en vliegen dan door naar San Jose. Maar de reis loopt anders dan gepland.
We staan om 04.00 uur op. Op teletekst zie ik dat onze vlucht geannuleerd is. We besluiten om toch maar af te reizen. We gaan met een taxi naar Schiphol. Daar arriveren we, ongeveer 3 uur voor onze geplande vlucht. We gaan naar de balie van Deltaairlines. Daar ontmoeten we al wat medereizigers (7 stuks). Met zijn negenen worden we in een andere vlucht ingedeeld. We vliegen eerst naar Madrid, daar moeten we overstappen op een vlucht naar New York, en daar overstappen op het vliegtuig naar San Jose. Voor onze andere 11 medereizigers, die later op Schiphol arriveren, is er geen plaats meer op deze vlucht. Ze mogen een nachtje in een hotel in Hoofddorp verblijven en vertrekken pas een dag later volgens het geplande vliegschema. Ons vliegtuig naar Madrid vertrekt te laat. Het wordt een krappe overstap in Madrid. In Madrid worden we opgewacht door iemand van de luchtvaartmaatschappij. Zij begeleid ons naar het vliegtuig richting New York. Dat is netjes. We moeten wel rennen. Het vliegtuig heeft op ons gewacht en vertrekt een kwartier later.
In New York aangekomen moeten we eerst langs de douane. Er wordt een oogscan gemaakt en onze vingerafdrukken worden afgenomen. Ook moeten we onze koffer van de bagageband ophalen om deze dan ook weer in te checken. De koffer van mijn meisje komt niet van de bagageband. Dat is dubbel balen. We gaan naar de bagageclaim, daar horen wij dat wij pas in San Jose onze claim van vermissing kunnen indienen omdat de koffer misschien wel mee is gegaan op de aansluitende vlucht. Erg omslachtig allemaal, en het zorgt voor veel tijdverlies. Hierdoor missen we onze aansluitende vlucht.Het zit behoorlijk tegen. Het is inmiddels 20.00, weer gaan we naar de balie van DeltaAirlines. Ons groepje van 9 wordt gescheiden. 6 van ons, waaronder wijzelf kunnen bijgeboekt worden op een vlucht om 04.30 in de nacht. De andere 3 moeten wachten op dezelfde vlucht de volgende dag. Met zijn allen besluiten we om een hotel op te zoeken en om nog een paar uur te gaan maffen, het is immers een vermoeiende en hectische dag geweest. Met de spacetrein en de pendelbus worden we naar het Ramada hotel gebracht.
Om 01.15 gaat de wekker alweer. Om 02.00 arriveren we naar het vliegveld van Newark. Het hele vliegveld is verlaten. Dat verwacht je niet in New York. Nu verloopt alles wel soepel. En na een paar uur vliegen arriveren we gelukkig wel in San Jose. Helaas is de koffer van Jolanda niet gearriveerd. Ook van een van onze medereizigsters ontbreekt de koffer. We dienen onze bagageclaim in. Gelukkig had ik een foto van de koffer op mijn telefoon staan. Dat vergemakkelijkt de aangifte. We worden opgewacht door onze reisbegeleidster en met zijn zessen worden we naar ons hotel gebracht. Met zijn allen gaan we de stad in. Jolanda koopt wat ondergoed, wat t-shirts deodorant en lenzenvloeistof.
De volgende dag brengen we een bezoek aan een koffieplantage en bezoeken we de vulkaan Poas. We hebben mazzel, net als wij er zijn is hij zichtbaar, dan verschijnt de mist. Om 16.30 uur gaan we naar het vliegveld. Daar halen we de groep van 11 op die een nacht in een Hotel in Hoofddorp hebben doorgebracht. Ook van 2 van hen ontbreekt de koffer. Onze andere drie medereizigers, hebben pech. Het is noodweer als zij moeten landen in San Jose, en zij wijken uit naar een ander vliegveld. Met hen worden we pas de volgende dag herenigd. Dan zijn we in Samara aan de kust. Jolanda heeft pech, ze heeft geen badpak en kan niet zwemmen. Ook moet zij het nog steeds doen met die veel te warme spijkerbroek die op haar heenreis aanhad. Op de markt en in een winkeltje kopen we weer wat kleren. Dat is nog niet gemakkelijk want de dames in Costa Rica zijn kleiner en wat steviger. In de loop van de dag worden er drie vermiste koffers nabezorgd. Maar helaas is de koffer van Jolanda er niet bij. De tranen lopen over haar wangen.
Elke keer als we verder in onze reis bij een hotel arriveren kijken we of onze koffer al nabezorgd is. Helaas. Dat is telkens een behoorlijke teleurstelling. Al die tegenslag zorgt er wel voor dat we een hechte en gezellige groep hebben. Van medereizigsters kan Jolanda schoenen, en wat andere kleding lenen. Dat is erg aardig. Verder hebben we gelukkig geen tegenslag gehad en beleven een erg mooie reis. Costa Rica is een mooi land.
Na thuiskomst zorgt de reisorganisatie voor formulieren om die ene gemiste vakantiedag en om de koffer te declareren. Dat is netjes. Het declareren van de gemiste dag verloopt goed en soepel. Het declareren van de koffer niet. Veel bel werk. Uiteindelijk moeten we eerst declareren Delta airlines . En daarna afhankelijk van de uitkering er dan een claim indient worden bij onze reisverzekering. Het declaren van de vermiste koffer en spulletjes is nog een hele klus, Per artikel moet je aangeven op welke datum het is gekocht, en je moet er ook een aankoopbon bij doen. Gelukkig is Jo een bonnen bewaarster. Afhankelijk van de ouderdom wordt er een percentage van het aankoopbedrag vergoed. Uiteindelijk krijgen we niet alles vergoed maar wel een groot deel. Zo ben je 9 maanden na je vakantie nog bezig met deze vervelende afhandeling.
Gelukkig was er niets met onze gezondheid. Dat zou veel erger zijn. Het zijn tenslotte maar spulletjes. Maar het blijft je wel achtervolgen. Iedere volgende reis is het toch weer spannend of je koffer van de bagageband af komt rollen. Maar je wordt er wel een gemazelde en gepokte reiziger van. We blijven positief!
Foto's
