Vergel de Punta Mala

Door: Peterberlicum

Geplaatst op Aug 15, 2013

Het sputterende zeewater spuit dampend de dreigende lucht in. Voor een decor van een schimmige horizon en dansende, deinende golven. We weten allemaal dat het nu gebeuren gaat. Honderd procent. Het toestel hangt vlak bij ieders rechteroog. We zullen echter te laat zijn. Veertig ton walvisvlees tornt zich gedeeltelijk op boven de zeespiegel. Veertigduizend kilo. Schoon aan de haak. Met een geschatte lengte van vijftien meter. "Klik klak". De toestellen flitsen onstopbaar. "Klik klak" overal om ons heen. Allen te laat.
Een bultrugwalvis laat zich slechts op zeldzame momenten in volle glorie vastleggen. Mijn camera laat ik daarom voor wat het is.
Genieten is het credo. Oog in oog met een bultrugwasvis sta ik immers niet dagelijks.
Plots. In een flits wordt het kind in me wakker. Ik voel drang..
In een onbewaakt ogenblik leg ik mijn camera op de bootbank en spring ik de onstuimige zee in. Borstkrabbelend overwin ik de metershoge moorkoppen en snel ik soepeltjes naar Wally de Walvis. Zoals alleen Michael Phelps dat kan. En ik dus. Met een vriendelijke oogwenk wenkt Wally me richting haar vin. Ik beantwoord haar vriendschappelijk gebaar. Met een vloeiende move gooit Wally me vanaf haar gitzwarte vin op haar gitzwarte bultrug. Zo, dit zit comfortabel. Als een ruiter te paard.
"Hieha Wally!" commandeer ik. "Hieha! Kom op! Daar gaat ie!". Wally accepteert mijn commando. We zijn vrienden. Wally en ik. Mijn Wally. Voor altijd.
Samen roetsjen we voor de boten van de toeristen langs. Van links naar rechts. Van rechts naar links. En weer terug. En nog eens. Ik sta nu op Wally. Met handen los zwaai ik naar de hordes toeristen die ons bekijken. Tientallen malen zwemt Wally voor de belangstellendn langs terwijl ik atletische en voor onmogelijk gehouden kunstjes doe op de rug van Wally. Zelfs Epke zou hier stil van worden. Epke zou hier zijn vingers tandenkwijlend bij aflikken. Aan het publiek, dat er geen genoeg van krijgt, laat ik zelfs even mijn spierballen zien. Het gedeelte van de toeschouwers dat niet verstijfd en ademloos toekijkt, applaudiseert uitbundig. De "ohh's" en "ahh's" zijn niet van de lucht. Als Wally en ik er genoeg van hebben, show ik nog één keer mijn opgeblazen bi- en triceps aan de overenthousiaste menigte en duiken we samen de zee in. Niet snel daarna geven we elkaar het jawoord en leven we nog lang en gelukkig. Wally en ik. Voor altijd...
Oh jee. Mijn fantasie slaat weer eens op hol. Met een gewelddadige por van Amelie beland ik met beide beentjes op de grond. De bultrugwalvis verdwijnt in de donkere zee. Tijdens deze 4 uur durende trip zien we nog een aantal bultruggen kopje onder gaan en voor een kort momentje boven komen. Die spaarzame momentjes zijn het genieten meer dan waard. Dus doe ik dat. Ook al neemt mijn fantasie wel eens een loopje met me. De wereld is zoveel mooier als je haar bekijkt door de ogen van een kind..