Tipi Jungla

Door: Rjvandersteur

Geplaatst op Apr 6, 2012

Waar was ik gebleven….ja bij Twan… We komen aan bij Tipi Jungla. Mijn eerste bijzondere plek waar ik een week zal verblijven. Twan parkeert de auto en we halen de spullen uit de achterbak. Het blijkt dat we nog een behoorlijk eindje bergopwaarts moeten lopen. Gelukkig helpt Twan me met mijn bagage. Hij heeft dit, zo vertelt hij, al eerder gedaan met zijn eigen bagage die dertig kilo woog, dus hij weet hoe het is. Toch begint hij na een tijdje wel een beetje te zweten bij het dragen van mijn nogal zware handbagage. “Die is best wel zwaar”, zegt hij nog nadrukkelijk. Ik schaam me een beetje voor de hoeveelheid van mijn bagage, wat altijd weer een probleem op zich is.
Doordat het donker is kan ik me niet zo goed een voorstelling maken van waar ik ben, maar de sfeer voelt heel goed. Tipi Jungla is een bijzondere accommodatie, opgezet door een Nederlands stel. Manon en Mario. Het ligt in een geïsoleerde setting, weg van de bewoonde wereld. Het is een prachtig idyllisch plekje. Geen buren in de wijde omtrek.
Het verhaal gaat zo; Manon komt uit Zeeland en ontmoette toen Mario. Ze kregen een relatie en zijn meerdere malen samen op vakantie in Costa Rica geweest. Mario komt namelijk uit Costa Rica, hij is hier geboren, maar heeft tien jaar in Amsterdam gewoond. Manon wilde graag een buitenleven en zo hebben ze besloten Tipi Jungla op te zetten. Ze hebben anderhalf jaar lang aan het geheel gebouwd en alles zelf gedaan. Het is dus echt hun plekje en alles is heel natural. Een tipi is een hele grote indianentent. Ze hebben in totaal 3 tipi’s, dus ruimte voor max 6 gasten. Dit is net goed te behappen, vertelt Manon.
Mijn tipi ligt een stukje lopen van het huis af, de middelste tipi. De tent is heel ruim en voor een gedeelte open, waardoor ik me echt midden in de natuur waan. Nou ja, niet alleen waan, maar ik ben ook midden in de natuur. De geluiden van de krekels, de vogels, de kikkers, kapucijneraapjes (die brullen ‘s nachts in de verte) en andere insecten hebben een rustgevende uitwerking. Het is prachtig hier.
Manon bereidt nog even een maaltijd voor me. Het is inmiddels 20:15 uur en ik heb naast dat ik niet fatsoenlijk heb geluncht (alleen een paar van die overheerlijk Tamari Hare Krishna crackers) ook nog geen avondmaal gehad. Het eten smaakt me heerlijk, rijst met bonen.
Ik ga vroeg naar bed, nadat ik eerst mijn tipi heb geïnspecteerd op ongewenste insluipers. Er zitten veel spinnen, mieren en andere beesten hier. Ik kruip onder mijn klamboe en hoor dan opeens een oorverdovend geluid van een voor mij op dat moment nog onbekend schepsel. Het vliegt rond en de rode kat die ook mijn tipi was ingeslopen rent het insect achterna. Het insect ontsnapt en landt gezellig dichtbij me op mijn klamboe. Hij krimpt ineen en lijkt van plan te gaan slapen. Ik probeer hem nog weg te jagen, maar hij verroert zich niet. Ik kan het insect niet identificeren. De volgende dag hoor ik dat het waarschijnlijk een cicade is, een ongevaarlijk beestje dat enorm veel lawaai maakt, alsof er een helikopter met z’n vleugels loopt te klapperen. Na het avontuur met het insect ben ik gaan slapen, al werd ik steeds wakker. Ben dus nog steeds moe en heb blijkbaar nog last van een jetlag.

14 januari 2012
Om 6:00 besluit ik op te staan, alhoewel ik nog steeds best moe ben. De geluiden van de jungle verwelkomen mij. Nu pas kan ik goed zien waar ik eigenlijk ben beland. Vanuit de tipi heb ik direct uitzicht op een dichtbegroeide jungle. Het is een beeldschoon uitzicht en ik word er helemaal blij van. Wat een heerlijke plek is dit. Mario en Manon zijn hele aardige mensen. Ze zijn heel zorgzaam en Mario weet veel te vertellen over de natuur. Hij heeft laatst 2 glaskikkertjes gevangen. Dit is een uitstervend en heel bijzonder soort boomkikkertje. Hij heeft 2 kleintjes van ongeveer 3 maanden oud in een glazen pot. Hij laat ze me zien. Dit vind ik dan wel weer zielig. Deze kikker schijn je bijna nooit tegen te komen. Mario heeft deze kikker in ieder geval nog nooit gezien, terwijl hij erg vaak in de jungle is geweest en hier heeft gewoond. Ze zijn prachtig om te zien. Ze zijn helemaal doorzichtig en je ziet hun darmpjes lopen. Als ze wat groter zijn gaat Mario ze weer vrij laten, vertelt hij. Mario is dol op zijn kikkertjes.

Vandaag is mijn eerste luierdag, ik ga helemaal niets doen. Lekker lezen of slapen in de hangmat, luisterend naar de geluiden van de dieren, met uitzicht op de jungle. Ik kan me geen betere plek om uit te rusten wensen.
En ondanks dat ik niets heb gedaan, beleef ik toch weer van alles. Dat kan ook bijna niet anders, want het is hier een soort dierentuin, waar de hele dag reuring is.
Verder is het geluid van de cicaden de hele dag hoorbaar en de krekels, de vogels en andere dieren zijn continue aan het communiceren. Het is een ware kakofonie aan geluiden. De toekans vliegen hier om je oren en ook andere mooie vogels, zoals de lachvalk, kolibries of de woody woodpecker, etc.. Eigenlijk teveel om op te noemen.