the call of the wild, aankomst in Vancouver Canada

Door: DeHaspelBurght

Geplaatst op Jun 21, 2012

The call of the wild , Vancouver

Zo, na onze eerste nacht in het 3 bruine sterren tellende hotelletje waren we nog niet helemaal helder. Het tijdsverschil van 9 uur vroeger werkt een vroege vogel zoals ik op de zenuwen. Dus na veel draaien en zuchten belande ik uiteindelijk om 5:00 s'ochtends in de badkamer om me te verdiepen in de lectuur van de stad Vancouver. Frank kan zo nog een beetje verder pitten zonder dat het licht hem stoort. Maar toen hij met een slaapdronken hoofd de badkamer in ging op zoek naar de wc voelde ik de noodzaak hem wakker te maken, ik zat immers al op de wc,en wilde ongelukken voorkomen. Gevolg, om 6:30 aan het ontbijt.

Het ontbijt was nog behoorlijk bevroren en diende men zelf middels magnetron of broodrooster te verwarmen. En toen ging het fout!
Terwijl ik thee haalde, ging Frank een sappie tappen uit het apparaat. Nou weet je nooit helemaal zeker wat er uitkomt, wel of niet te zuipen, het is altijd een verrassing dus hij probeerde 2 verschillende soorten. Maar deze keer was de 2e straal uit het apparaat ook een verrassing voor Frank. In volle vaart spuit het vruchtensap niet in de daarvoor geplaatste beker, maar tegen de muur, recht in het stopcontact !
Op de vroege ochtend ga je geen lastige en moeilijke mededelingen doen aan het personeel, maar concludeer je dat de het sappie niet te drinken is en dat je beter aan de thee kunt blijven, om vervolgens de gevolgen af te wachten.
Onder het genot van een kopje thee zagen we hoe het gehele buffet van elektrisch keukenhulpen de geest gaf vanwege de kortsluiting, veroorzaakt door uitstekend uitgevoerde spuitactie van Frank. Voor andere gasten bleef het brood bevroren, de eieren rauw, en het vruchtensap een gevaar voor eigen leven.

Vandaag kunnen we onze bestelde pooier bak ophalen bij het vliegveld. Om 8:00 nemen we de sleutels in ontvangst van onze gloednieuwe (2300 km op de teller) Ford Escape 4WD, automaat enz enz. Deze mooi maagdelijke champagne gekleurde wagen met dito interieur zal spoedig overgeleverd worden aan de ruwe behandeling van Frank's drang naar avontuur. Want een 4x4 moet nou eenmaal vies worden, het liefst tot het dak toe. Ook het interieur zal de nodige blubber schoenen binnen krijgen en nog maar te zwijgen over het dashboard van zwart pianolak, en heel veel knopjes waar Frank zo graag aan zit te prutsen tijdens het rijden. MP3 aansluitingen, satelliet radio,kompas, glazen open dak zodat je intens kan genieten van de modderspetters die via het dak naar binnen komen zeilen. Nee, het zal gauw gedaan zijn met de maagdelijke onschuld van deze auto.

Onze eerste missie is om onze campingspullen te kopen bij een grote supermarkt. Gewapend met boodschappenlijstje proberen we zo effectief mogelijk de benodigdheden te zoeken en af te vinken van de checklijst. Het zoeken naar pannen duurt het langst aangezien ik bij god niet weet hoe die krengen eruit zien. Gelukkig heeft Frank al snel zijn Rambo mes gevonden en beloofd me plechtig dat deze alleen te gebruiken in noodsituaties. Dus als de beren mij aanzien voor een lekker kippetje, en niet weggaan nadat ik hun smoeltje heb besproeit met antimuggen spray.

Na het afrekenen van alle spullen, en we inmiddels het winkelpand hadden verlaten,bleek dat de garage onder de winkel was gelegen. Geen zin om weer de winkel in te gaan besloten we de trap buiten te nemen. Er stond wel op "keep door closed" maar niet dat het verboden was. Terwijl ik met een camping gasfornuis onder me arm, de deur in duw met mijn kont, gaat de sirene loeien en hebben we blijkbaar het brandalarm geactiveerd van deze nooduitgang brandtrap. Daarom de vaker gebruikte en reeds beproefde strategie van het onwetende blonde doosje uitgehangen, en zorgen dat je snel in de auto springt. Om met een grote dosis gas het plaats delict te verlaten, en in de achteruitkijk spiegel bekijken welke beveiligingsbeambtenaren aan hun lichaamsbeweging komen.

Vancouver,
Volgens vele onderzoeken wordt deze stad al 5 jaar achter elkaar uit geroepen tot de gelukkigste stad om in te wonen. De mensen zijn hier het statistisch gezien het gelukkigst, dat schept wel verwachtingen natuurlijk. Dankzij mijn talent voor navigeren en de tomtom uithangen, kwamen we al snel door de vervallen straten van deze stad. De hoeveelheid zwervers en verslaafden was groot bij de opvang van dak en thuislozen. Een bezienswaardigheid die ik dankzij mij talent voor navigeren feilloos had gevonden.
De stad heeft geen grote kerk, of marktplein met gezellige terrassen. Het zijn grote straten en waar nieuwbouw moderne kantoorflats, de authentieke pakhuizen vanuit de pionierstijd verdrukt. Gelegen aan het water heeft het zowel een haven als een jachthaven. Ook deze verdeling is te zien aan land, delen van de stad zijn verwaarloosde oude panden met bedelaars op straat, en de upper class zakenlieden met dure appartementen en winkels.
Wij hebben alles bewandelt, en merkten op dat we de oude Europese steden met hun smalle straten en pleintjes veel gezelliger vonden. Misschien zijn de mensen van Vancouver zo gelukkig omdat ze niet bij Amerika horen, want wij vonden ze wel aardig maar geen extra gelukzalige kriebels bij ons. Daarvoor moeten we terug naar ons hotelletje.
Zou de elektricien al zijn geweest?