Na een klimpartij over een hek waarop de waarschuwing er niet overheen te klimmen, een afdaling van ettelijke meters over grillige en glibberige rotsen, en een wandeling over de op sommige plaatsen spekgladde bevroren rivierbodem, waar op sommige plaatsen de eronder stromende rivier al zichtbaar was door en tussen het ijs heen, kwamen we op het smalste punt van Maligne Canyon.
Niet alleen het smalste , maar tevens het diepste, donkerste en ook koudste deel.
Ook hier een ijsgrot gevormd door maanden eerder bevroren watervallen van smeltwater, maar dit keer zonder koude douche (zie mijn vorige foto).

En voor iemand nu begint te roepen: waarom klom je ondanks die waarschuwing toch over dat hek??
Ik maakte hier een Icewalk onder begeleiding van ervaren gidsen, die het terrein op hun duimpje kenden en precies wisten waar het ijs nog voldoende dik was en waar we beter niet konden lopen.
Bovendien uitgerust met speciale laarzen met ijspickers eronder en een soort skistok voor extra grip.