Trouw dragen we op elke hike in Canada beren spray met ons mee, maar een beer ... niets daarvan. Wel pika's, je zou ze zo over hoofd zien. Dit voorbeeld is bijna exemplarisch voor onze kennismaking met Canada. Je denkt groot, en zou het kleine haast vergeten. In overleg met een gespecialiseerd reisbureau stippel je een route uit langs mooie wandelplekken waar je wat langer wilt zijn. In gedachten en in vogelvlucht is de reis zo gemaakt. Eenmaal onderweg en zeker in Canada ontdek je dat elke km er toch weer één is en dat je op heel veel plaatsen nog lang niet uitgekeken bent. Neem alleen al de omgeving van Jasper. We logeren drie nachten in Marmot Lodge. Dan heb je dus eigenlijk maar twee dagen om de omgeving te verkennen. De eerste dag gaan we vroeg uit de veren om naar Maligne Lake te rijden en al bij de Canyon de auto aan de kant te zetten, Even wandelen langs de kloof met zijn vele groentinten, kijken naar het water dat zich tussen twee rotswanden perst. Je ziet de bruine verkleuring van hele stukken bos. Wat is hier aan de hand denk je dan; pine beetle is de uitleg. Geen tijd om daar lang bij stil te staan. Via Medicin Lake, waar het nodige over te lezen is, gaan we naar Lake Maligne, een weg met schitterende uitzichten. Niet te lang bij stilstaan maar. Dan heb je de pech dat er een eland in het bos langs die weg staat. Doorrijden is geen optie. Dat wil je toch niet missen? Gezien. Maligne Lake is omringd door bergen. We huren daar voor een uurtje een kano, maar zien dat er mensen met tent aan boord terugkeren van een tocht. Als we de kano inleveren horen we dat het daar op een afgelegen plek schitterend kamperen is. Wij stappen in de auto. Bij Medicin Lake een groepje dikhoornschapen langs de weg. Op de terugweg onstaat geen oploop van auto's. Wij stoppen, kijken en rijden weer door. Afslag Watchtower klinkt veel belovend, dus daar draaien we de weg af. Hier begint een wandeling naar een wild observatietoren, 12 km heen en dan moet je nog terug ... De natuur is groots. Het toeval wil dat er net een groepje herten graast bij de parkeer plek. Voldaan over de mooie dag komen we terug in Jasper. De volgende dag zijn we weer vroeg uit de veren. Voor een parkeerplaats op Mount Edith Cavell is een parking permit nodig, dus melden we ons vroeg bij het visitor information center om aan te sluiten in een rij. We bemachtigen een plek om 14.00 uur en hebben dan nog tijd om 's ochtends een kijkje te nemen bij Patricia Lake en Pyramid Lake, Ook daar kun je varen, al is het in een roeiboot. En we maken een korte wandeling naar een mooie lunch plek bij een klein meertje. Op de wandeling in het door de pine beetle aangetaste bos hebben we geen groot wild gezien, maar terug in de auto hebben we weer geluk. Er staat een Wapiti vrouwtje in de wegberm te grazen. Lang stil staan kan niet, vanwege het tijdslot op de weg naar de Angel Gletsjer. Ook die weg is weer een juweel, met scherpe kanten. Het uitzicht op de gletsjer is prachtig. Mount Edith stijgt - met zijn 3.300 meter - letterlijk en figuurlijk boven alle andere bergtoppen in Jasper uit. We lopen naar Edith Cavell Lake op 1750 meter hoogte. Het is eigenlijk niet meer dan een flinke vijver, maar de kleur ... Net als wij er zijn breekt er een ijs brok van de Glacier af. Met donderend geraas stort het ijs omlaag. Loop je nog door naar de bergweide, dan kun je marmotten spotten. Zelf houd ik het graag klein en dan zie je dus die Pika in de weer. Het is half september 2017, tijd om een wintervoorraad aan te leggen. Het is al in de namiddag als we de berg af rijden, in drie kwartier terug naar Jasper. Wat is er in de omgeving van Jasper toch veel te doen en te zien.