Beware: aggressive bear in the area...
Icefields Parkway
Canada
Saskiahamminga
Beware: aggressive bear in the area...
Afgelopen zomer trokken we 3 weken met een camper door de Canadese Rocky Mountains. We waren hier 17 jaar geleden voor het laatst geweest, en hadden ons voorgenomen iets langer langs de Icefield Parkway te verblijven. Dit is een van de mooiste wegen ter wereld, waar je dwars door de Rockies rijdt, langs meren en rivieren, en waar je langs de weg regelmatig wildlife spot.
We hebben een voorkeur voor de campgrounds in de National en Provincial Parks van Canada: deze plekken hebben weinig voorzieningen zoals douches en electra, maar zijn ruim, rustig, hebben een eigen kampvuurplek en picknicktafel. Ultiem voor ons. De eerste campground die we in gedachten hebben om te verblijven is 'first come, first serve': wie het eerst komt heeft geluk. Helaas blijkt deze campground vol. We rijden een half uur door en komen bij de volgende camping aan: Rampart Campground. Het is hoogseizoen, en we duimen dat er een plekje vrij is. Deze camping ligt langs de Athabasca rivier en heeft schitterend uitzicht op de omliggende bergen. Als we het terrein oprijden ziet het er leeg uit. Van schrik schieten er een paar eekhoorntjes weg, maar verder is het uitgestorven. Fronsend rijden we door, en zoeken een prachtige plek uit, vlakbij de rivier. Er ligt een berg brandhout, we horen het ruizen van de rivier op de achtergrond en zijn blij. Wat een mooie plek! En wat een geluk!
We installeren ons en maken een wandeling langs de rivier. Mijn man gooit een keer zijn hengel uit, wie weet eten we vanavond verse zalm, maar helaas stroomt het water te snel. We lopen over de totaal lege camping en spreken steeds weer onze verwondering uit dat we zoveel geluk hebben en hoe het toch mogelijk is dat verder niemand deze camping gevonden heeft.
's avonds maken we een mooi kampvuur, roosteren marshmallows, zoon struint door de bosjes op zoek naar mooie stokken en genieten van de stilte.
We slapen als een roos en besluiten hier nog wel 1 of 2 nachtjes te blijven. Vanuit hier kunnen we de nabij gelegen meren bezoeken en mooie wandelingen maken. We zitten met de kaart voor ons neus als er opeens een auto stopt. Het is een park ranger; een soort boswachter. "How are you?" vraagt hij. "Did you have a good night?" Ja hoor, we hadden een heerlijke nacht! Okay, fijn, antwoordt de park ranger. "Ik wil jullie graag waarschuwen. Hebben jullie het bord bij de toiletten gezien?" "Uhm, nee, daar zijn we niet geweest" antwoorden wij.
"Ah, vandaar..." glimlacht hij geruststellend. "De afgelopen dagen zijn de andere kampeerders weggetrokken, omdat ze zich hier niet prettig meer voelden. Er loopt een agressieve beer op dit terrein, die gewoon de campsites oploopt, ondanks dat er mensen aanwezig zijn". Verschrikt kijken we elkaar aan. Normaal gesproken gaan beren juist weg als ze mensen horen, maar deze beer blijkt brutaal en agressief te zijn. "Please stay, but beware" besluit de ranger, en stapt in zijn auto. Wij blijven een beetje verbouwereerd achter. "Cool!" roept onze zoon, "misschien zien we hem nog wel!" en we schieten allemaal in de lach.
We besluiten te blijven en alert te zijn. Als we wandelen maken we veel geluid, en als we bij het kampvuur zitten kijken we regelmatig even om ons heen. Zoon mag niet meer zomaar de bosjes in om stokken te zoeken, alleen met een van ons erbij en uitgerust met een fikse stok. Regelmatig zeggen we tegen elkaar: "waar blijft die beer nou??" maar hij laat zich niet meer zien. Licht teleurgesteld, maar vooral ook opgelucht, trekken we 2 dagen later weer verder. Als we de Icefield Parkway oprijden zien we rechts iets bewegen in de berm: een (de?) beer!
Wat een mooie afsluiting van een prachtig en onvergetelijk verblijf...
Foto's
