CAN-MT-WY (deel 2) Whistler & Spring Lake Ranch
British Columbia
Canada
Regien
CAN-MT-WY (deel 2) Whistler & Spring Lake Ranch
Begin augustus 2011 reis ik af naar Vancouver voor een rondreis van 31 dagen door West-Canada, Montana en Wyoming. In deel 2 bezoek ik Whistler en verblijf op een ranch.
Sea to Sky & Peak2Peak
Na een heerlijk tochtje op het zonnedek van de ferry rij ik de Sea to Sky highway op. Deze weg biedt prachtige uitzichten over besneeuwde bergtoppen. Ik rij op mijn gemak en laat het uitzicht op me inwerken als ik opeens word ingehaald door een snelheidsduivel voor wie deze mooie omgeving vast dagelijkse kost is. Een paar seconden later zie ik de stukken hertenbiefstuk door de lucht vliegen van een hert dat door mijn voorganger is geschept. Die had ook zomaar op mijn bumper kunnen kleven als ik normaal door gereden had!
Het gezellige centrum van Whistler doet denken aan een Oostenrijks wintersportplaatsje. Ik koop er een ticket voor de Peak2Peak, een kabelbaan die van Mount Whistler naar Mount Blackcomb gaat. Voor 50 dollar mag je een hele dag gebruik maken van alle kabelbanen en stoeltjesliften op beide bergen. Het eerste gedeelte wordt uitgevoerd met een kleine gondel die je gelijk naar de sneeuw brengt. Daar vind je ook de stoeltjeslift die helemaal naar de peak gaat. Best wel eng voor iemand met hoogtevrees, maar de wil om te fotograferen wint het toch van de drang me met twee handen aan de stang vast te houden. Boven op de top staat het symbool van de Olympische winterspelen waar uiteraard iedere Aziatische toerist uitgebreid mee op de foto gaat. De Peak2Peak is een horizontale kabelbaan die de 4 kilometer overbrugt tussen de twee bergen. Met teveel mensen in de gondola, waaronder ook een krijsend kind, vind ik dit de minst leuke rit. Ik geniet dan ook weer met volle teugen als ik in mijn eentje in het bakje van een stoeltjeslift naar beneden ga met enkel het zacht zoevende geluid van de kabels en wat fluitende vogeltjes.
Om een of andere reden krijg ik opeens trek in bratwurst. Dat hebben ze echter niet op het terras in Blackcomb dus bestel ik onion rings en een corona en geniet op het terras van de zon voor ik terug wandel naar Whistler. Deze wintersportplaats richt zich tijdens de zomermaanden vooral op de mountainbikesport. Overmoedig racen de helden met hun fietsen langs steile paadjes naar beneden. Het ziet er levensgevaarlijk uit en de ramptoerist in mij kan het niet nalaten te blijven kijken tot er eentje spectaculair over de kop slaat.
Spring Lake Ranch
Na één nacht verlaat ik Whistler weer. Langs de bergwegen staat het vol met paarsblauwe lupines en andere vrolijke alpenbloemetjes. Na 'n tijdje wordt de omgeving echter kaler en grauwer. Het helpt ook niet mee dat er bewolking op komt zetten. Zo'n grijze lucht maakt alles nog somberder. Eenmaal in de buurt van 100 Mile House begint het er weer gezelliger uit de zien: glooiend heuvellandschap met hier en daar een houten huis of schuur.
Hoewel Spring Lake Ranch officieel bij 100 Mile House hoort, moet ik tot 111 mile doorrijden voor de afslag richting de ranch. Dan is het nog 15 kilometer over een onverharde weg de middle of nowhere in. De houten ranch ziet er geweldig uit! Ik maak kennis met Myrna die de ranch samen met haar man John runt. Ze wijst me de gezellige log-cabin waar ik de komende 2 nachten zal slapen. De ene kant kijkt uit over het meer en aan de andere kant zie ik de paarden in de wei staan. Een uurtje later zit ik in het zadel voor een eerste korte rit. Selina, een Zwitsers meisje dat hier op workingholiday is, rijdt als gids met me mee.
Omdat we hier 30 km van de bewoonde wereld afzitten kookt Myrna zelf een eenvoudige maaltijd voor de kleine groep gasten. Alcohol verkoopt ze niet, ze heeft geen license. Maar gelukkig heb ik nog corona's in mijn koelbox! Alcohol is in Canada enorm duur. Voor een sixpack corona betaal je maar liefst 15 dollar! Gelukkig worden deze kosten ruimschoots gecompenseerd door de super lage benzineprijzen. Voor een liter benzine betaal je hier gemiddeld slechts $1,25! En van benzine heb ik toch net even iets meer nodig dan van bier!
De volgende morgen ben ik al vroeg wakker en kijk verwachtingsvol naar buiten. Ik zie echter helemaal niks, alleen mist! Myrna zegt dat ze in de Cariboo vaak 4 seizoenen op één dag hebben en dat het weer vast bijtrekt. Zij en John hebben de ranch in de 80-er jaren gekocht omdat ze met criminele jongeren wilden werken. Ze kozen bewust een perceel ver van de bewoonde wereld vandaan om te voorkomen dat de jongens uit stelen konden gaan. Nadat ze gestopt waren met dit project kregen ze telefoontjes van mensen die graag in een cabin aan 't meer wilden verblijven en dat is inmiddels uitgegroeid tot een echte guestranch.
‘s Middags als we gaan rijden is het stralend weer én warm! Het is 'n heerlijke tocht met veel runs en een dip met de paarden in 't meer. Ruim 2 uur later zijn we weer terug op de ranch. Ik besluit van de zon te gaan genieten en ga het meer op met één van de waterfietsen die vrij te gebruiken zijn.
Selina zegt dat ze met de andere meiden die op de ranch werken barrelracing gaat oefenen. Zij, Paige en Amber sloven zich behoorlijk uit als ze zien dat ik mijn camera bij me heb. Ze vragen of ik ook foto’s wil maken als ze met de paarden het water in gaan. Paige wordt echter gelanceerd als haar paard in het water wil gaan liggen. Hij vliegt daarop met 'n noodgang het meer uit, Paige in 't water achterlatend! Mijn innerlijke ramptoerist heeft weer een goede dag!
‘s Avonds wordt er een kampvuur gemaakt en roosteren we marshmallows onder de heldere sterrenhemel. Een perfecte afsluiting van deze etappe van mijn reis!
(wordt vervolgd!)
Foto's
