The call of the wild, richting Whistler, Canada

Door: DeHaspelBurght

Geplaatst op Jun 21, 2012

The call of the wild, Van besneeuwde bergen naar de goudzoekers in de prairie

Asociaal uitgeslapen, en weer lang onder de douche gestaan.
Het regent alweer en volgens de weersvoorspelling zal dat vandaag en morgen zo blijven. Om niet compleet te verzuipen gaan we dan maar weer een flink stuk rijden. Maar eerst een ochtend hike naar de waterval “Shannon”. Iedere keer als ik aan het filmen ben, maakt Frank met zijn nieuwe fototoestel dezelfde beelden. Die van hem zijn beter beweert hij want hij heeft full HD en ik niet, zucht. Voorheen nam Frank enkel foto's van zijn eigen vinger voor de lens,maar sinds hij een zelf denkende fototoestel met GPS heeft, is ineens alles beter. We zullen met monteren wel zien welke beelden beter zijn. Want camera standpunten moet je nog wel zelf doen. En dat leer je natuurlijk op de videoclub waar ik op zit,hihi.

We zetten onze trip voort naar Whistler, DE wintersport plaats van Canada. Inderdaad de bergen zijn nog steeds wit maar de liften worden alleen voor moutainbikers ingezet. Frank wil er wel een fiets huren maar ik schijt 7 kleuren bruin als het gaat om met hoge snelheid over grindweggetjes te scheuren. Dat doet hij maar lekker met Arlo zijn broer, maar ik weet dat zo'n trauma mijn huwelijk niet zou overleven. ( en we zijn niet eens getrouwd!!) de plaats zelf is een combinatie van Batavia stad / de Efteling en Verbier (zwitserland) oftewel, veel dure winkels in een bijna nep gemaakte dorp setting met veel bezoekers. Je wordt genaaid waar je bij staat. Een echte touristtrap waar vooral veel Aziaten intrappen.

De weg langs de bergen is erg mooi, vele bochten en vergezichten, de motorclub zou er graag eens willen rijden,denk ik, maar de kou en regen is minder. Op een parkeerplaats aan de weg stoppen we even om de benen te strekken. Met een broodje in de hand zien we snel een clubje nieuwsgierige bonte "spreeuwen" (een Canadees vogeltje waar ik de naam niet van ken) op ons af komen. Brutale jongens want 5 minuten later eten ze al uit de hand.

Vandaag hebben we de eerste 1000 kilometer op de teller gezet van onze vakantie en omdat we niet happig zijn op nog een koude nacht nemen we een zo waar mogelijk nog fouter motel dan gisteren aan de kant van de weg in Cache Creek. Een plaatsje waar in 1870 de huifwagens met goudzoekers de eerste waren die deze nederzetting kleur gaven. We gaan vanavond op zoek naar de saloon,hihi.