Rocky Mountains
Rocky Mountains
Canada
ALopezBlanco
Het 'kano avontuur'
Er zijn altijd vakanties die naast de geweldige tijd die je hebt doorgebracht en alle indrukken die je hebt opgedaan ook gekoppeld zijn aan een bepaalde gebeurtenis. Je kent het wellicht wel zo’n moment van ‘Weet je nog?!? ‘
Het woord ‘gekoppeld’ is dan ook nog eens heel erg van toepassing op het specifieke moment dat ik hieronder gaan beschrijven.
Het vraagt wel eerst om een korte introductie....
Ik heb sinds 11 jaar diabetes type 1 en sinds 7 jaar ben ik pompgebruiker. Dat houdt in dat de insuline via een insulinepomp wordt toegediend. Deze behandeling ligt dichter bij de natuurlijke werking van de insulineafgifte van de alvleesklier.
Ik had in 2011 nog een insulinepomp die middels een infuusslangetje werkt. De pomp stop je bv in je broekzak, infuusje(dat je om de 3 dagen wisselt) zit in je buik of bil. Deze pomp was niet waterdicht en moest afgekoppeld worden voordat ik ging douche of zwemmen, en eigenlijk ook bij andere wateractiviteiten......
Het was 9 juni 2011 een prachtige zonnige dag in West-Canada, Rocky Mountains. We waren halverwege onze vakantie in West Canada en reden op de highway 1 door de Rocky Mountains van Golden naar Revelstoke, het was weer genieten van het geweldige landschap, en het was nog een uur extra genieten omdat we we door een tijdzone reden.
In Glacier provincial park konden we helaas niet stoppen om een stukje te wandelen, alle parkeerplaatsen waren afgesloten. Dus verder over de highway 1 naar het volgende park.
In Revelstoke Prov. Park waren de parkeerplaatsen en dus ook de wandelingen toegankelijk.
De eerste wandeling was de Giant Cedar Trail. Een korte wandeling van een halve kilometer. Wat gaaf, bomen van wel 500 jaar oud! Het pad was aangelegd van houten boardwalks en ging zigzag langs de imposante bomen. Zo nu en dan een bankje om rustig te zitten en dit mooie bos in je op te nemen.
De volgende wandeling was de Skunk Cabbage trail die door een wetland ging. Deze wandeling was iets langer, 1,2 km.
Er werden veel vogels beloofd. Helaas bleef het bij een belofte :-( . Ze waren er wel, want we hoorden ze fluiten, maar helaas maar twee gezien. De natuur was wel prachtig om door te wandelen. Ook hier liepen we over houten boardwalks maar dan over een moeras. Erg informatieve wandeling door de bordjes die er om de zoveel meter stonden met informatie over de flora en fauna.
In de buurt van het stadje Revelstoke namen we de Meadows in de Sky Parkway. In de zomer leidt deze 26 km lange weg naar de top van Mount Revelstoke waar de weilanden volop in de bloei moeten staan. Dat moet echt prachtig zijn om te zien.
De weg was nu voor maar 10 km begaanbaar, daarna lag er nog te veel sneeuw. Op de weg naar boven 2 uitkijkpunten met een prachtig uitzicht op de vallei.
De weg ging met aardig wat haarspeld bochten….kabeng, kaboem wat was dat? De jerrycan met vers water die in het gootsteentje stond was omgedonderd. En, ja hoor dopje eraf dus 2 liter water in de camper!! Ik pakte een dweiltje uit de douchecabine…stond ook helemaal onder water. Misschien was de grijswatertank toch iets te vol voor zo’n bochtige weg ;-(
Boven gekomen kon je wel te voet verder over de weg. Dit deden we maar een klein stukje want 16 km naar boven lopen (en er lag nog meters sneeuw boven vertelde de parkwachter ons!) leek ons niet zo’n heel goed idee. Met blote voeten in sandalen in de sneeuw was ook best wel koud!!
Zo, het werd tijd om een plek om te overnachten te zoeken. Dat werd Wiliam Lakes Campground in Revelstoke. Een kleinschalige camping aan een klein meertje.
Je kon er kano’s huren. Dat leek ons wel wat. Dus zo gezegd zo gedaan, een kanootje gehuurd voor een uurtje. Ik dacht nog zal ik mijn insulinepomp afkoppelen, want die is niet waterproof. Ach, wat kan je ook helemaal gebeuren op zo’n rustig meertje.
Geen koudwatervrees, hups gewoon gaan met die kano.
Het kanoën ging goed we waren het meer al 1 keer op en neer geweest. Wim zat achterin en speelde voor stuurman. Ik kreeg de instructie om weer rechts gaan peddelen maar de kano ging wel erg naar rechts …..aahhhhhhh we sloegen om ! Plons!!!
Mijn pomp, de fotocamera, het tasje met oa mijn portemonnee. alles was nat!!
Vlak daarvoor vroeg ik nog aan Wim: ‘Waarom moeten we die reddingsvesten om we kunnen toch zwemmen??’ Ja, en zwemmen moesten we! Gelukkig waren we dicht bij de kant, waar het wel super modderig was. Toen we eindelijk konden staan zakten we een halve meter weg. We werden helemaal er in vast gezogen. Sop, sop.
Kano omgedraaid, water eruit zodat we gauw konden terugvaren want we waren helemaal doorweekt. Gelukkig was het water niet zo koud en de zon scheen. Dat uurtje kanoën hebben we dus niet gered
Mijn pomp gaf al allerlei signalen af piep, piep, piep…en deed het dus niet meer! :-( Nog geprobeerd hem te reanimeren....maar helaas patiënt overleden.
Deze patiënt kon gelukkig een reservepomp (service van de leverancier tijdens vakanties) aankoppelen. Dat werd heel voorzichtig doen de resterend tijd van de vakantie! Geen kano tochtjes meer en je kan zo leuk kanoën in Canada!
Eenmaal weer droog in de camper konden we er wel heel hard om lachen. Het was echt zo’n moment dat er iets gebeurt voordat je er erg in hebt en er ook maar iets aan kan doen om het te voorkomen. Dat ik dan ook vlak daarvoor nog een vraag stel over de reddingsvesten, hilarisch!
Op vakantie kon ik er nog wel om lachen maar eenmaal terug in Nederland bleek het toch wel een redelijk ondoordacht moment te zijn geweest. Het krijgen van een nieuwe pomp ging namelijk niet echt makkelijk, maar uiteindelijk toch gelukkig.
Inmiddels heb ik alweer een half jaartje een andere pomp die je drie dagen op je lichaam draagt en gewoon kan blijven zitten bij wat voor wateractiviteit dan ook. Dus wellicht zit er bij een as vakantie wel weer een kanotochtje in :-)