Op Isla Margarita wilden we graag een schooltje bezoeken. We hadden een tassen vol met leuke en handige (waaronder leesbrillen voor de juffen/meesters die erg goed van pas kwamen!) dingetjes meegenomen. De betreffende kinderen hebben alleen het hoognodige en we wilden ze verblijden met allerlei hippe en kleurige schoolspullen, maar ook grote stukken zeep die ze goed kunnen gebruiken voor de hygiëne. Ze waren er allemaal superblij mee en als dank kregen we een complete rondleiding door het schoolgebouw maar ook daarbuiten. Deze kinderen zaten met z'n allen in de hoek op een pleintje en keken niet al te vrolijk. Ik maakte daar een foto van, maar toen zei de dame iets tegen de kinderen en als bij toverslag gingen ze met z'n allen lachen en zwaaien. Dat was leuk om te zien, maar voelde geforceerd aan. Het beeld hierboven is zoals ik ze me herinner.