Vanuit Puno pakken we de trein naar Cuzco, een tocht van 14 uur in een oude, stevige roestbak. Hiermee moeten we één van de hoogste treinreizen ter wereld maken, over de Andes. De trein hobbelt over de eindeloze vlakte en schudt ons doorlopend heen en weer in de coupé. Langzaam maakt de vlakte plaats voor de bergen van de Andes en zien we de besneeuwde toppen. Tijdens een stop in Juliaca bestormen tientallen dames de trein in de hoop een paar dik gebreide truien, vesten of mutsen te verkopen, want we zitten hier grote hoogte.

Hier en daar zie je een paar lama's als zwarte stipjes in het landschap of een eenzaam boerderijtje. Een enkele keer passeren we een klein dorpje dat hooguit uit enkele huizen bestaat. Wat een zwaar en eenzaam bestaan moeten deze mensen hebben...!!!

Vandaag is het de internationale dag van de bergen...... (Ja, Hans, ze hebben ook overal een dag voor :-).