De Inca Trail.. een schitterende uitputtende maar toch vooral een VERrijkende en onvergetelijke tocht!
Cusco
Peru
Nicollerekers
De Inca Trail.. een schitterende uitputtende maar toch vooral een VERrijkende en onvergetelijke tocht!
De afgelopen dagen heb ik om te beginnen in Cusco doorgebracht. Dit schitterende (en voor de inca's heilige) stadje ligt op ongeveer 3500m hoogte en is een soort van openluchtmuseum omringd door bergen! Ik bezocht er vele tempels en ruïnes, slenterde uren over marktjes en danste tot in de vroege morgen in èèn van de vele salsabarretjes die cusco rijk is. Een heerlijk ongedwongen vakantiegevoel dus.. Maar in mijn achterhoofd telde ik stiekem af naar misschien wel (letterlijk) een hoogtepunt in mijn 28 jarige bestaan: DE Inca Trail!
Mochten jullie nog nooit van de inca trail gehoord hebben: het is een 43 km lang pad (voor een groot deel origineel) die de 'Heilige vallei' van de inca's verbindt met de Machu Picchu. Startend op een hoogte van 2300m bewandel en beklim je vele archeologische plekken, bereik je hoogtes van 4200m (via Warmi Wañusqa (oftewel: death Woman's Pass. Klinkt uitnodigend..) om weer flink wat km steil te moeten afdalen (Wat moeten die inca's lenig zijn geweest met die korte pootjes)) en uiteindelijk (na normaal 4 dagen) door intipunku (de zonnepoort) te wandelen (eehm klimmen..) waar je de Machu Picchu met je vermoeide oogjes kunt waarnemen! Met je nog vermoeidere beentjes kun je vervolgens het rijk der Machu Picchu betreden en je verbazen over dit fantastische en mysterieuze stadje. Met onze gids wandelden we uren door dit prachtige stadje, dat uit vele fantastische tempels bestaat, vele prachtige (en nog steeds prima functionerende) fonteinen bevat en (ook redelijk bizar) volledig is gebouwd in de vorm van een condor die naar het westen vliegt.. Heel bijzonder! De Machu Picchu werd pas in 1911 ontdekt door Hiram Bingham (mocht je de vraag ooit met Triviant krijgen), is dus nooit vernietigd door de Spanjaarden en zodoende is er nog veel van de inca beschaving terug te vinden..
Enfin.. Bij de start van de inca trail vertelde onze (geweldige) gids Persie dat hij slecht en goed nieuws had.. Het slechte nieuws: we hadden helaas de minst gunstige laatste slaapplek toegewezen gekregen, op nog zo'n 5 uur hiken van de Machu Picchu vandaan. Dat zou betekenen dat we de laatste dag om 3.00 uur op moesten, een steile afdaling in het donker moesten afleggen en zeker niet als eerst de Machu Picchu zouden bereiken. Het goede nieuws: er was een oplossing! We konden de inca trail namelijk ook in 3 ipv 4 dagen doen! Door elke dag een paar uur langer te wandelen, konden we al op dag 3 door de zonnepoort de Machu Picchu bereiken, een nachtje in de buurt overnachten en de dag erna in alle rust de Machu Picchu wederom en als eerste bezoeken (als eerste bij de Machu Picchu zijn èn deze 2x bezoeken: dat klonk als muziek in m'n oren!!) Nadat de twijfelaars over de streep getrokken waren (ach, paar uur meer of minder per dag hiken: you can DEFINITELY do this!) was iedereen het met optie 2 eens! Een overweldigende tocht volgde, waarin iedereen grote stukken in zijn eigen tempo kon afleggen, op elkaar wachtend bij de volgende reünie om uit te rusten onder het genot van een prachtig verhaal ala Persie-style! Wat kon onze gids prachtig vertellen! We hadden een hele leuke groep (allemaal Amerikanen en wat Engelsen) maar omdat ik niet de hele tijd sociaal wilde doen (en over oa het Amerikaanse zorgstelsel wilde praten..) heb ik grote delen van de trail in met uppie voorop () de groep afgelegd, waarbij ik de ruïnes alvast kon bewonderen. Lekker actief de prachtige omgeving in mij opnemend, uitdagende hellingen bewandelen, genieten van de stilte èn geluiden van de natuur, onderweg knuffelen met ezeltjes en lama's.. ik heb er zó enorm van genoten!! Na een dag wandelen en bewonderen bereikten we steeds ons basiskamp, waar een aantal mannetjes flink hadden doorgewerkt om tentjes op te zetten en eten voor te bereiden. Alsof ze konden toveren, wat hebben we goed gegeten!! Op de laatste avond kwam ons Peruaanse kokje zelfs aanzetten met een grote taart die hij op mysterieuze wijze in een soort oventje had weten te bakken! Haha, we geloofden onze ogen (en smaakpapillen) niet!! De nachten waren ronduit koud (fleecetrui, alpacatrui, jas, muts, slaapzak.. En nòg kroop ik tegen mijn tentgenootje Kath aan in de hoop wat warmte te vinden) en het dunne matje van foam waarop we sliepen was zeker niet heupproof.. Maar onze gids compenseerde deze kleine ongemakken elke ochtend (4.30-5.00 uur) volledig met een room(eehm tent)service bestaande uit een heerlijk kopje coca thee! Overigens werd ons aangeraden een flinke bos van deze coca blaadjes in de mond te nemen en er geregeld op de kauwen.. Dit om de conditie te verbeteren! Braaf kauwend op een struik coca blaadjes sieren deze mijn tanden nu op elke foto, haha! De coca blaadjes werden verder nog gebruikt voor een mooi ritueel.. Bovenaan de death Woman's pass moesten wij 3 coca blaadjes nemen en kregen we een steentje uit de heilige rivier van de inca's. Een prachtig verhaal van onze gids en indrukwekkend ritueel volgde.. Misschien was het de inspanning (4 uur omhoog hiken naar 4200m hoogte), de snijdende kou, het uitzicht, het gebrek aan zuurstof of een overdosis aan coca blaadjes.. Maar dit was voor mij een onbeschrijfelijk bijzonder en (laat ik het woord maar erin gooien) spiritueel moment waarbij ik het niet droog kon houden.
Een ander zeer bijzonder moment volgde de dag erna toen ik als eerste de zonnepoort mocht betreden, door mijn gids Persie werd gefeliciteerd en omhelst en ik de geweldige Machu Picchu in beeld kreeg..
De Inca Trail.. een schitterende uitputtende maar toch vooral een VERrijkende en onvergetelijke tocht!
Foto's
