Over mummies/ hoogteziekte /dorst/ cocathee en gastvrijheid
Noord Chili
Chili
Wisseschout
Over mummies/ hoogteziekte /dorst/ cocathee en gastvrijheid
Ons avontuur begint nog redelijk "gewoon"in San Pedro de Atacama. Hier hebben we veel dorst 's nachts vanwege de hoogte en ben ik ongerust dat ik een mummie wordt. Ook voel ik de eerste kou -10gr C en als je weet dat ik een bloedhekel aan kou heb......
Na enkele dagen halen we onze stoere Nissan 4-weel drive in Calama op [ gelukkig is hij rood want daar ben ik gek op] en dan begint ons grote avontuur. We willen naar Arica rijden maar dan via het Andes gebergte, maar eerst moeten we een stukje Pan Americano rijden, dan door de woestijn richting Andes gebergte en via Parc Nat, Volcán Isluga, Parc Nar. Las Vicunas, Parc Nat. Lauca naar Arica. Dat betekend grote hoogte [ 4300 meter] geen verkeer dus als er iets mis gaat ook geen hulp, en totaal zullen we maar 2 dorpjes tegenkomen als we eenmaal in de Andes zitten.
We beginnen maar heel goed door de achterbak vol te gooien met flessen water, eten en een reserve jerrycan met brandstof.
De eerste dag tuffen we relact over de Pan Americano richting het Noorden. We krijgen honger . Daarom draaien we de weg af als we een dorpje zien liggen, en vragen in ons slechtste Spaans waar we kunnen eten aan een oud dametje. Er is niets hier, maar we mogen wel bij haar eten. En voor we het weten zitten we in een piep klein huisje aan de boterhammetjes, wordt er een eitje gebakken en een soort oliebollen. Na het eten moeten we met haar mee naar een ander huisje. De deur gaat open en nu blijken we in een soort museum te staan vol met Mummies. Ze tilt zelfs een hoofd van een mummie op. Waarom weet ik niet maar alleen al het feit dat ze zo omgaat met deze zeer oude mummies is toch wel bizar. [ Door het zeer droge klimaat hier zijn de mummies zeer goed bewaard en volgens de boeken ouder dan de Egyptische ]
Na veel bedankjes en vriendelijke glimlachjes[ doed het altijd goed als je de taal niet spreekt] rijden we verbaast over zoveel gastvrijheid weer verder.
Het is ondertussen wel 30 gr, plus dus die kou is snel vergeten.
Voor Pozo Almonte waar we de weg moeten verlaten nog eenmaal kunnen tanken.[ en 2 extra jerrycans gevuld] Via een rots vol met oude Inca tekeningen van de zonnegod [ dat moet toch een gunstig teken zijn !] rijden we door de Atacamawoestijn richting Andes gebergte. We klimmen tot 4165 meter en het is werkelijk adembenemend mooi, woest, verlaten,kleurrijk en nog eens mooi. Heel veel lama's, cactussen en Vizcacha's [ bergkonijnen] verder vinden we in Colchane, een gehucht bij de grens met Bolivia een hostelletje. We eten hier van een tafel gemaakt van cactushout, zitten op stoeltjes van je raad het al, drinken ccocathee tegen de hoogteziekte, en worden door een Chileense biologe die hier is om de mensen bewust te maken van de kwetsbare flora en fauna gewaarschuwd om niet in de verleiding te komen om een stukje door Bolivia te rijden omdat daar nog steeds veel mijnen begraven liggen.
Mijn man heeft toch wel last van de hoogte en krijgt een kruidenthee te drinken. We vragen om een slot op onze deur maar daar doen ze hier niet aan want niemand steelt hier ! En zo slapen we hier heerlijk onder de Indiaanse dekens.
Foto's
