Vanaf San Pedro de Atacama gerekend, rijden we nu al 150 kilometer door de mooiste landschappen die je kunt bedenken. In de richting van de grens met Argentinië moet Piedras Rojas liggen. Het is een eenzame lange weg, en het is echt iets voor de doorzetters. Net als we denken dat we helemaal verkeerd gereden zijn, en we overwegen om maar om te keren en terug te rijden, slaan we een bocht om en hebben dan volkomen onverwacht een onbeschrijfelijk mooi panorama voor ons liggen. We zijn er stil van: we weten niet wat we zien. De bergen lijken te vlammen in rode, bruine, oranje en paarse pasteltinten. De omgeving is puur, leeg, ijzingwekkend stil. We wandelen hier en staan in verrukking overal rond te kijken. Wat is dit gaaf!