In het stroomgebied van de Rio Negro leven de Zóè een isolated tribe uit de familie van de Xingu. Hun eerste contact met missionarissen 1987 voerde tot een catastrofe. Meer als een vierde van de ca. 250 individuen stierf binnen de twee jaar door griep, mazelen en malaria, door hun isolatie hebben zij hiertegen geen afweer. 1991 besloot de Braziliaanse regering elk contact te verbieden, de missionarissen moesten vertrekken en de groep herstelde tot hun vroegere leden aantal van ca 250 personen. Enkel onder zeer strenge regels worden soms bezoekers toegelaten, gelukkig hebben toeristen niet het geduld voor de lange procedure, zodat deze bijzondere mensen nog enige tijd onbezorgd kunnen verder leven. Hier het dorpshoofd die zijn badende dorpsgenoten goedkeurend in het oog houd. Rond het zevende levensjaar word de kin tussen de tanden en de onderlip doorboort en een eerste kegel van wit zacht-hout ingebracht om de paar weken word deze vervangen wegens de hygiëne en word daarbij steeds iets dikker en langer het is hun identiteitsbewijs tot de Zóè te behoren.