Gefascineerd lopen we door een Madurodam van zelfgemaakte huisjes, geflankeerd door duizenden nummerborden. Aan het eind van de weg naar de top van de sterfplek van Correa stuiten we op wielen, koplampen, sturen en complete motoren. Achter een soort altaar waar het kaarsvet metershoog is opgehoopt, ligt een fortuin aan statiegeldflessen die zijn achtergelaten door de honderdduizenden pelgrims die deze plek elk jaar bezoeken. Ze hopen door het brengen van deze offers op een nieuw huis, een nieuwe auto of ‘gewoon’ een goede gezondheid en geluk in de liefde. Het bedevaartsoord voor Difunta Correa is een geluksmachine pur sang.