Trektocht door de Argentijnse Andes

Door: Wisseschout

Geplaatst op Aug 29, 2010

Eigenlijk zouden we de trekking op de paarden moeten doen, maar ja dat durven we niet. Dan maar de bagage op de paarden en wij ernaast. En het bijzondere is dat we niet weten waar we naar toe gaan en waar we slapen de komende nachten. We laten het helemaal aan Arianne over die deze tocht met ons meeloopt en alles geregeld heeft. Zij woont in de buurt van Bariloche in een gehucht je en is als geboren Argentijnse uit Nederlandse ouders onze gidse. En zo gebeurd het dat na een flink ontbijt de bergschoenen aangaan, het paard met tassen vol eten en kleren wordt volgehangen en we langs de bloeiende meidoorns die hier oktober doorns worden genoemd de Andes intrekken. Nog maar nauwelijks op weg of we zien 3 CONDORS zweven. Daar worden we stil van. We lopen gestaag omhoog in een decor van hoge bergen, soms regen en hagel, storm en soms de felle zon. Bij een riviertje gaan we picniken en drinken zo uit het heldere water. Ik verlies al heel gauw alle gevoel van tijd en geniet zo van de stilte en onwezelijke landschappen. Na een dag lopen dalen we af in een soort dal met bloeiende kersen bomen en daar zien we een piepklein boerderijtje waar we deze nacht gaan slapen. Dit is dus verassing 1. We worden al opgewacht door Donna Margeritta en Don Manuel Sixto. Beiden 73 jaar en echte Mapuche Indianen. Er is een soort kraal waar de lammetjes opgesloten zitten. de moeders lopen te grazen in de omgeving, net als de paarden. Verder hangen er pas geslachte geiten en een Armadillo [ gordeldier] In hun miniwoning die alleen bestaat uit een keuken met houtkachel fornuis, tafel en stoelen, een deur gemaakt van een reclame bord van Danone Argentinia en een aardenvloer krijgen we als eerste natuurlijk de nationale drank aangeboden n.l Matthe. Via Arianne praten we met deze mensen die al vlug ons hart stelen. Om te illustreren hoe afgelegen ze wonen is het volgende verhaal. Don Manuel was pas geleden gevallen en pas na 3 dagen heeft het leger kans gezien om hem weg te halen en naar een ziekenhuis te brengen.En dan had hij nog geluk, omdat er toevallig een kleinzoon langs was gekomen die alarm kon slaan. Diepe indruk laat dat achter. 2 zulke oude mensen overgeleverd aan de natuur. [ Er lag veel sneeuw toen ] Op de grote houtkachel wordt er zelfgemaakt brood gebakken en in de oven gaat het meegebrachte vlees. Wij mogen een lammetje de fles geven gezellig naast de houtkachel en een kip maakt van de gelegenheid gebruik om "op stok te gaan "op een stoelleuning. Heel knus allemaal. Ik ben hier nog maar net en wil al niet meer weg. En zo sudderd de avond voorbij met een heerlijke maaltijd[ echt het lekkerste stuk lamsvlees ooit ], een afwas gedaan in een soort slakom die gevuld wordt met een emmer want stromend water hebben ze niet. En dan op naar ons bedje in een apart hokje dat volgestouwd staat met allerlei spullen. Nog even naar de w.c die natuurlijk op het land staat en dus alleen gat in de grond is. Tandenpoetsen buiten aan een soort kraantje dat aan een boom hangt [ met spiegeltje] en dromen over onze volgende dag. Want echt we weten niet waar we dan gaan slapen.