RoyanvanVelse
Weer in oorlog
Het feit dat het land België pas sinds 1830 bestaat, betekent niet dat de huidige steden geen geschiedenis hebben die veel verder terug voert dan dat. Dinant, gelegen in de Ardennen, in de provincie Namen, is daar één van de vele voorbeelden van. De oorspronkelijke citadel van Dinant, die vanaf een hoogte van 100 meter de Maas domineert, is al bijna 1000 jaar geleden gebouwd. Oorlogen en verwoestingen hebben dit grote bouwwerk eeuwenlang meedogenloos geteisterd en de huidige aanblik stamt uit de Hollandse tijd, nu twee eeuwen terug. Om de citadel te bezoeken kan gekozen worden uit een lange trap en een kabelbaan. Eenmaal boven wordt er een interessante rondleiding gegeven. Daarbij hoort het cellenblok onder de fortificatiën, taferelen van de oude Hollandse bakkerij, de oude smederij, een ingerichte kamer waar de soldaten verbleven en stukken geschut. De citadel biedt voorts een prachtig uitzicht over het stadje en de Maasvallei. In 2014 was het een eeuw geleden dat de eerste wereldoorlog begon, en een hele galerij in de citadel herinnert aan deze zwarte tijd middels beelden en geluiden. In het halfdonker hoor je het schieten en het roepen van soldaten in de strijd, terwijl illustraties en teksten uitleggen wat hier in 1914 gebeurde. 10% van de bevolking van Dinant werd standrechtelijk geëxecuteerd door de Duitsers en 1100 gebouwen werden in brand gestoken. Dat vertegenwoordigde toen twee derde van de totale bebouwing. Ook deze Duitse soldaten die worden geprojecteerd komen in combinatie met het geluid levensecht over. Alsof het schaduwen zijn waarvan de eigenaars op ieder moment tevoorschijn kunnen komen.
Pracht in Huis van he
In Boekarest staat het megalomane Huis van het Volk, een project van de voormalige dictator Ceausescu. Het werd op het Pentagon na het grootste gebouw ter wereld. Elke kamer, elke zaal heeft de dimensies van een balzaal. Je kunt een rondleiding meemaken door dit fenomenale gebouw maar daarbij krijg je lang niet alles te zien. Daar is gewoonweg geen tijd voor. Je kunt kiezen uit verschillende tours, waarbij je wel of geen kelders bezichtigt, en wel of niet het terras op gaat. Om te mogen fotograferen moet je wat extra betalen maar dat heeft iedere fotograaf er zeker voor over zodra hij binnen de pracht en de praal ontdekt wanneer de rondleiding is begonnen. Ceausescu wilde indruk maken maar heeft door zijn afzetting en executie het paleis nooit zelf in gebruik genomen. De entree met de grote trappen die naar boven leiden, is meer dan majestueus. Keer op keer zijn de treden tijdens de bouw in opdracht van de dictator aangepast. Lange gangen met zuilen, grote kroonluchters en hoge ramen en deuren vormen vaste onderdelen van het somptueuze decor. Vanuit het terras aan de voorkant biedt zich een panoramisch uitzicht aan over de boulevard van de Eenheid die tijdens de bouw werd aangelegd. Deze moest de Champs-Elysées in Parijs evenaren, met dezelfde flair en glamour. En in de grootste zaal, de Unirii Hall van meer dan 2.000 m², had Ceausescu tijdens feesten indruk willen maken op de communistische leiders uit de wereld. De ontdekking van het paleis voert je van zaal naar zaal en je vraagt je al wandelend meer dan eens af hoe in die tijd dit arme land dit alles heeft kunnen financieren. De kelders zijn trouwens minder goed afgewerkt dan de bovenbouw. Op het beton zie je af en toe nog de schildering van de vervlogen communistische hamer en sikkel. Maar tot erg diep onder de grond krijg je geen toegang. Men beweert dat er een Olympisch zwembad was gepland in de funderingen maar niemand weet het zeker omdat uit veiligheidsoverwegingen onder het autoritaire bewind de bouwtekeningen zoveel mogelijk geheim zijn gebleven. Zo blijft het gebouw toch nog mysteries houden voor iedere bezoeker.
Mountainbiken op het.
De verscheidenheid aan landschappen op het Caribische eiland Martinique is verbluffend en de ontdekkingsreis kun je te voet, te fiets of met de auto ondernemen. Martinique kent 140 kilometer aan gemarkeerde wandelpaden en met een mountainbike kleine weggetjes ontdekken in de natuur is niet alleen inspannend maar vooral verrassend.Je merkt dan hoe gastvrij de bevolking is en je hebt dan ook de tijd om de Creoolse woningen in koloniale stijl met allerlei kleuren te aanschouwen. Rond het middaguur is het rustig en heet in de kleine dorpen waar je doorheen komt en de vele stranden bieden dan een welkome verkoeling.
De grote bollen
In 1851 vond in Engeland de allereerste universele wereldtentoonstelling plaats. Voor de deelnemende landen vormde zo’n tentoonstelling de kans om moderne ontwikkelingen en technieken te showen aan de rest van de planeet. Nieuw vernuft werd zo wereldkundig gemaakt. Gebouwen werden opgetrokken met als doel om na enkele jaren weer te worden afgebroken, maar sommige daarvan verdwenen toch niet uit het straatbeeld. Dit is het geval van onder andere de Eiffeltoren (Parijs, 1889) en het Atomium (Brussel, 1958). Het Atomium is een wat vreemd ogend gebouw op het Expo terrein in de Belgische hoofdstad, pal tegenover de grote beursgebouwen. Het bouwwerk is 102 meter hoog en bestaat uit 9 sferen oftewel bollen die ieder een diameter hebben van 18 meter. Deze zilverkleurige bollen staan met elkaar in verbinding middels buizen met elk een lengte van 23 tot 26 meter en een doorsnede van iets meer dan 3 meter. Roltrappen, gewone trappen en een lift die zich verplaatst met een snelheid van 5 meter per seconde, geven de bezoekers de kans om 6 verschillende bollen te bezoeken. Het imposante kunstwerk moet de kristalstructuur van ijzer uitbeelden, maar dan 165 miljard keer vergroot. In de loop der jaren is het link gerenoveerd en verstevigd omdat het aanvankelijk niet was bedoeld om de jaren en misschien ook wel de eeuwen te trotseren.
Alle tijd
Niet alle wegen zijn even goed in Albanië, alhoewel ook de snelweg tegenwoordig onderdeel uitmaakt van het landschap. Op veel wegen mag je dan ook niet al te hard rijden. Deze schildpad lijkt dat te weten, want ook al is deze weg onlangs helemaal opnieuw aangelegd, er rijdt nog maar weinig verkeer over en hij neemt dus alle tijd. Evenals vele soortgenoten die ik op het warme asfalt tegenkom.
Praça do Comércio
Een mooie winkelstraat in Lissabon leidt naar het zuiden en eindigt bij een triomfboog zoals de Romeinse keizers ze in hun glorieuze tijden ook bouwden. Door de boog heen is in de verte een beeld zichtbaar, van koning Jozef I die, gezeten op zijn paard, uitkijkt over de rivier de Taag. Het grote plein om het beeld heen, de Praça do Comércio, is opnieuw opgebouwd na de fatale aardbeving van 1755 en wordt omgeven door fabuleuze gele gebouwen die in een U-vorm zijn opgesteld, met de opening naar de rivier met daarvoor zelfs een klein stukje niet al te schoon strand. De gebouwen herbergen tegenwoordig niet toegankelijke ministeries maar aan de voet daarvan bevinden zich talloze uitnodigende terrasjes.
Stof en rood zand
Het zuiden van Rwanda, en een klein stadje: Nyamata. Het is er stoffig, de aarde is rood. Overdag is het warm en in de nacht wordt het koeler. En wanneer het begint te regenen kun je maar beter beschutting zoeken. In dit stadje staat het monument ter nagedachtenis aan de genocide van 1994. De foto is uit één van mijn oudere dozen en heb ik gemaakt aan het begin van de genocide. In dat rampjaar 1994. We hadden op dat moment bij gebrek aan media en communicatiemiddelen nog niet helemaal in de gaten op wat voor schaal er gemoord werd.
250e foto: voor...Ale
Mijn 250e foto is voor Alexandros, de bijnaam van Alexander de Grote. Dat is één van de helden die ik bewonder. De Macedoniër was één van de machtigste koningen aller tijden en veroverde ruim driehonderd jaar voor Christus op jonge leeftijd een groot deel van de bekende wereld. Hij stichtte bijna twintig steden die de naam Alexandrië kregen Eén daarvan ligt in het noorden van Egypte, aan de Middellandse Zee. De huidige miljoenenstad was één van de belangrijkste steden in het Romeinse Rijk, vormde eeuwenlang het wereldcentrum voor kennis en cultuur en was een millennium lang de hoofdstad van Egypte. Alexandrië stond voor prestige. In de stad staat trots de rode granieten zuil van Pompei. Al zeventien eeuwen houdt hij zich staande in een serapeum, dertig meter hoog en geflankeerd door sfinxen. Het serapeum, een tempel die gewijd is aan de hellenistische god Serapis, is grotendeels verwoest maar je kunt er nog doorheen lopen. Ook onder de grond. De granieten pilaar is puntgaaf en lijkt net als vele andere bouwwerken uit het oude Egypte de eeuwigheid uit te dagen. Daarnaast liggen de leeuwen met mensenhoofden al sinds mensenheugenis op wacht, vriendelijk kijkend en versteend. Meestal worden de foto's vanuit een andere hoek genomen, waardoor je enkel de zuil en de leeuwen ziet, met de lucht als achtergrond. Ik vond het mooi om te laten zien hoe de zuil er écht bij staat: omgeven door gebouwen. Het is een ander en minder fotogeniek standpunt maar het is wel zoals het nu is.
Twee kanten
De Malediven hebben twee kanten. Aan de ene kant de luxueuze toeristische resorts, en aan de andere kant de bewoonde wereld. Aan deze kant leven de mensen vaak van de zee, of het nu visserij of toerisme is. Sommigen wonen op een boot. Maar aan beide kanten is het even mooi. Witte stranden met palmbomen, lichtblauwe lagunes, (nog steeds) fenomenale koraalriffen en een uitgestrekte Indische Oceaan die elke keer weer heel wat verrassingen in petto heeft als manta's, haaien en dolfijnen.
D-Day
Veel Normandië op Columbus vandaag. Ik wil niet achterblijven. Op deze foto zie je een deel uit het museum van Sainte-Mere-Eglise, een prachtig museum over de landingen van juni 1944. Je kijkt er je ogen uit. Er is gelukkig heel veel bewaard gebleven en dat ligt in de vele musea in deze streek, waarvan deze toch wel één van de grote aanraders is.
Je t'aime moi non plu
'Je t'aime moi non plus' is een Franse klassieker uit de jaren 60. Het liedje gaat uiteraard over liefde, daar waar de lichtstad Parijs ook mee verbonden wil zijn. Sinds jaar en dag werden er zogenaamde 'cadenas d'amour' op gehangen aan de bruggen over de Seine, bij de Île de la Cité: Pont des Arts en Pont-Neuf. Met je geliefde een hangslot aan de brug bevestigen, je initialen erin krassen of erop schrijven en vervolgens het sleuteltje in de rivier gooien maakt je liefde sterk. Maar dit jaar vond de gemeente het welletjes. Er zaten zoveel sloten vast aan de Pont des Arts dat het gewicht van de brug te zwaar werd, dus zijn alle sloten verwijderd en is er een verbod gekomen om daar nog sloten op te hangen. Is dit het einde van 'amour' in de liefdesstad? Nee, want op de Pont-Neuf (deze foto) mag het nog. Met een prachtig uitzicht over de Notre-Dame. Diezelfde kerk waar Quasimodo leefde in de roman van Victor Hugo. Quasimodo, die doof was, gebocheld was, lelijk was, en de liefde van zijn leven daardoor niet kon krijgen. Ondanks zijn goedheid werd hij gezien als monster. Mooi om in gedachten te houden wanneer je zelf dat hangslot aan de brug bevestigt. Overigens zie je tegenover de Sacré-Coeur, langs één van de hekken nu ook al een verzameling hangsloten verschijnen. Geliefden uit de hele wereld willen hun gevoelens toch graag in deze stad bekrachtigen.
Nederlandse Antillen • Washington Slagbaai NP
Nederlandse Antillen • Washington Slagbaai NP
Ruig Bonaire
Bonaire bestaat niet enkel uit tropische zandstranden. In het noorden van het eiland is de natuur veel ruiger, hetgeen je goed kunt ontdekken in het Washington Slagbaai National parc. Cactussen en kliffen voeren hier de boventoon, nog steeds wel tegen een tropische achtergrond die wordt gevormd door de Caribische zee.
Het schrikbeeld van..
Een schrikbeeld, zeker achteraf wanneer je weet wat zich hier allemaal afgespeeld heeft. Dit is de poort van de dood, de toegang naar het kamp Auschwitz-Birkenau. Birkenau werd gebouwd vanaf 1941 en symboliseerde voor de nazi’s de zogenaamde Endlösing, oftewel eindoplossing: de systematische moord op alle Joden. Deze uitroeiing ving aan in het begin van 1942. De houten barakken boden ruimte aan 100.000 gevangenen en er werden gaskamers met crematoria gebouwd. Bij aankomst van de gedeporteerden met de trein vond er een selectie plaats op het perron waarna alle persoonlijke bezittingen werden afgenomen. Een deel van de mensen werd meteen vermoord in de gaskamers en vervolgens werden de lichamen verbrand. Het andere deel werd ingezet als dwangarbeiders in Auschwitz III (of Monowitz). Hier realiseerden toonaangevende Duitse bedrijven op misdadige wijze hun productie. Op de foto zie je behalve de poort ook de rails die letterlijk stonden voor een eindstation. Meestal wordt de foto genomen met de poort precies in het midden. Deze opname geeft een wat andere dimensie. Het gaat niet meer om de poort, maar ook om wat ernaast staat: hekken, barakken, hel,
Skanderbeg en Kastrio
Ik denk nog wel eens terug aan Kastriot, dat jochie dat altijd voor het Skanderbeg-museum in Krujë stond, wachtend op toeristen. Hij had een paar woordjes Engels en nog wat meer Italiaans geleerd en voor een paar lekë vertelde hij je zo lang je maar wilde over de funderingen van het oude kasteel en over zijn held Skanderbeg, naar wie zijn ouders hem vernoemd hebben. Skanderbeg leefde in de 15e eeuw en heette eigenlijk Gjergj Kastrioti. Hij was van adellijke en Albanese afkomst maar werd in zijn jeugd gevangen genomen door de Ottomanen en gedwongen om te vechten in hun leger, waar hij de hoogste rangen bereikte. Hij kreeg er zijn nieuwe naam Skanderbeg: Skander naar Alexander de Grote en beg naar ‘prins’. Uiteindelijk keerde hij zich tegen de Ottomanen en vocht hij voor de vrijheid van zijn geboorteland Albanië. Hij deed dit vanuit het kasteel Krujë, waar hij naar verluidt ook werd geboren rond 1405. Maar liefst 35 jaar lang wist hij de vijand uit het oosten tegen te houden. Pas na zijn dood viel Albanië. Het stadje Krujë ligt 20 kilometer boven de hoofdstad Tirana en huisvest het Skanderbeg-museum, dat in 1982 werd opgericht. Zeker in die jaren stonden de pracht en de luxe van dit museum in schril contrast tot de straatarme omgeving. In het onderdrukte land was maar weinig voorhanden maar een eerbetoon aan deze strijder leek het regime op zijn plaats. De witte constructie die aan een fort doet denken werd gebouwd naast de ruïnes van het oude kasteel en herbergt collecties die herinneren aan de glorieuze strijd die de volksheld voerde in de 15e eeuw.
Onverstoorbare...neus
Het regent wat, het gras smaakt goed, dus deze twee Indische neushoorns laten zich niet storen door een paar toeristen op een olifant die zo nodig foto's willen maken. Het zijn heel andere dieren dan de bekende neushoorns in Afrika. Ze zijn kleiner en ze dragen een soort pantser. We waren gelukkig de eersten van de olifantenexpeditie die deze dieren tegenkwamen. Toen er meer toeristen aan kwamen draven, zetten ook deze neushoorns het op een draven.
Folklore en traditie
De democratisering en de modernisering hebben Roemenië best wel veranderd. Maar bepaalde waarden blijven nog steeds bestaan. De familieband bijvoorbeeld, het orthodoxe geloof, of sommige stukken folklore. Deze moeder en zoon zijn traditioneel gekleed in de hoofdstad, in afwachting van een familie bijeenkomst. De taalbarrière zorgde ervoor dat ik niet heb kunnen navragen waar ze naar toe gingen, maar poseren vonden ze leuk. En dat is ook wel kenmerkend voor mijn indrukken van de Roemeense hoofdstad: een en al vriendelijkheid.
Mijn dagelijks...uitz
Hier heb ik dan een jaar gewoond, in het kleine stadje Tabou, vlak bij de grens met Liberia. Iedere dag weer was dit mijn uitzicht, vanaf het terras van mijn huis. De woning was niet comfortabel naar westerse begrippen, maar bood alles wat ik nodig had. Toch wilde menig bezoeker niet bij mij in huis vernachten: te veel openingen en te veel al dan niet genode huisdieren. In het begin werd iedere ochtend ik in alle vroegte gewekt door vissers van de Krumen stam die de zee op gingen. Wat weken later raakte ik gewend aan het ritme en was ik al op toen de mannen de oceaan op gingen. Dan liep ik zelf langs de vloedlijn, of om te sporten of om hand in hand te wandelen met het aapje dat ik daar had opgevoed. Het is een ingescande dia die heel wat meegemaakt heeft in mijn Afrikaanse jaren en er niet geheel ongeschonden vandaan is gekomen.
Aan de oevers van het
Tijdens onze reis door Tibet stoppen we langs de oevers van het heilige meer Yamdrok-Tso. Het meer heeft de vorm van een schorpioen en een turquoise kleur. Alle berghellingen zijn besneeuwd maar de kou weerhoudt ons er niet van om regelmatig uit de auto te stappen, de frisse lucht in te ademen en foto's te nemen van dit prachtige gebied. overal langs de oever liggen hoopjes opgestapelde stenen. Het zijn huisjes waar de geesten van de overledenen in kunnen wonen. Wanneer een boeddhistische Tibetaan overlijdt zijn er verschillende manieren om het lichaam te behandelen. De gids legt ons uit dat voor de hoogste klasse geldt dat het lichaam gemummificeerd en begraven wordt. Het alternatief is om het lichaam hoog in de bergen te voeren aan de vogels. Speciaal opgeleide mensen snijden het lichaam in stukken en voeren het aan de gieren. Een derde optie is het cremeren in de bergen. De laatste mogelijkheid is het lichaam toevertrouwen aan de rivier. De elementen aarde, lucht, vuur en water zijn belangrijk binnen het Boeddhisme en worden op deze vier wijzen vertegenwoordigd.
Het graf van de...Car
In dit noordwestelijke deel van het eiland Martinique bevindt zich de Tombeau des Caraïbes, oftewel het graf van de Cariben. Dit is een afgrond niet ver van de kust. Het eiland werd in 1502 ontdekt door Columbus maar het heeft meer dan een eeuw geduurd voordat de Fransen er voet aan wal zetten en het eiland koloniseerden vanuit Saint-Pierre. Admiraal de Ruyter heeft ooit een poging gedaan om het eiland te veroveren op de Fransen, maar slaagde daar niet in. In eerste instantie werden door de kolonisten vreedzame relaties in stand gehouden met de oorspronkelijke bewoners, de Carib indianen, maar de inboorlingen werden uiteindelijk verjaagd of uitgeroeid. De laatste indianen zouden zelfmoord hebben gepleegd door van deze afgrond te springen. Deze zie je op de foto. Zij verkozen dit boven slavernij.
Nederlandse Antillen • Bonaire
Nederlandse Antillen • Bonaire
Jibe City
Duikwater is niet het enige water in het tropische oord Bonaire. Het waait er altijd wel, waardoor windsporten als kite-surf en windsurf bijzonder populair zijn. De lagune Lac Bay in het zuidoosten is de plek waar je moet zijn als je wilt windsurfen. Deze uitgestrekte lichtblauwe lagune is ondiep en warm en daarom een ideale plek om deze sport te bedrijven. Sinds jaar en dag vindt het surfen plaats vanuit Jibe City. Surfers ontmoeten elkaar hier en iedere bezoeker kan er in de Hang Out Bar neerstrijken en in de zon of de schaduw met een hapje of een drankje in exotische sferen genieten van het fantastische uitzicht. Gekleurde zeilen kampen tegen de wind op een blauwe ondergrond die vele tinten blauw weergeeft terwijl de zon genadeloos op het water weerkaatst.
De Franse keizer
De Franse keizer Napoléon Bonaparte stierf op Sint-Helena, waar hij gevangen werd gehouden door de Engelsen. Daar werd hij ook begraven. Jaren later werd het lichaam van Napoleon echter op last van de Franse koning opgegraven en teruggebracht naar Frankrijk, waar hij alsnog een heldenbegrafenis kreeg. Sindsdien ligt Napoleon in een prachtig graf onder de Dôme des Invaides, die gouden koepel die je overal wel kunt zien vanuit Parijs. Je kun de crypte van bovenaf bekijken maar je kunt ook onderin langslopen, dicht bij de buitenste van de 6 kisten waar hij in rust. De tekst die je kunt lezen nabij zijn graf geeft zijn wens weer: 'Je désire que mes cendres reposent sur les bords de la Seine, au milieu de ce peuple français que j'ai tant aimé'. In het Nederlands vertaald betekent het: 'Ik wens dat mijn stoffelijk overschot rust aan de oevers van de Seine, te midden van dat Franse volk dat ik zo heb lief gehad'. Voor de foto heeft het mij wel heel veel tijd gekost om die ene seconde te vinden dat er niemand tussen de zuilen liep of over de rand keek. Maar voor één van de vijf groten op aarde die ik heel erg bewonder, had ik het wel over.
Het grote zeebeest
Om de enorme maar ongevaarlijke dugong te spotten moet je echt wat geluk hebben. Wij doken over de bodem op maar een paar meter diepte niet ver van Marsa Alam toen we heel in de verte zandwolken zagen in het water. Weer zo'n grote zeeschildpad? We gingen poolshoogte nemen en het bleek deze grote zeekoe te zijn. Het ideale moment om ongestoord een mooie fotoserie te schieten van dit bijzondere zoogdier.
Middagdutje in de zon
Zo'n mooi plaatje. Deze oude vrouw heeft de schaduw opgezocht voor een middagdutje bij de patriarchische kathedraal. Het is iets boven de 30 graden. Maar de zon is haar te slim af en het lijkt wel alsof de zonnestralen alleen haar nog maar strelen.
Ruig strand
Soms houd ik wel van dit soort stranden, die eruit zien alsof niemand er ooit wil komen. Dit is op het schiereiland Jandia. De Atlantische Oceaan streelt de stenen op het zand en laat er ook groene algen achter. Het waait vaak op dit eiland dus dit is dan ook de plaats om uit te waaien tijdens een lange wandeling langs de kustlijn.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
