RoyanvanVelse
Een mooi monster
Dit mooie monster is een oranje schorpioenvis die ik op een diepte van zo'n 45 meter heb weten te portretteren. Hij lag heel rustig op een wrak dat als sinds 70 jaar op de bodem van de Middellandse Zee rust en liet zich gewillig fotograferen. Zonder kunstlicht zie je hem niet zo goed. Hij gaat in de regel helemaal op in zijn leefomgeving van stenen en rotsen omdat de roodoranje kleur verdwijnt wanneer het licht wordt afgebroken door de watermassa boven hem. Hij kan amper zwemmen en heeft dan ook geen zwemblaas. Hij beweegt zich voort door kleine en onhandige sprongetjes te maken op de bodem. De schorpioenvis is mooi en lelijk tegelijk. Als je hem al weet te vinden lijkt hij op een steen en daarbij moet je ervoor waken dat je hem niet onbedoeld aanraakt. Aan de voorkant van zijn rugvin zitten namelijk zeer giftige stekels die niet alleen zeer pijnlijk maar ook heel gevaarlijk zijn. De kop en het lichaam zitten verder vol met prikkels en uitstulpingen met onder de kin nog wat hangend weefsel. Dit alles geeft hem een norse, boze uitstraling. De brede bek met vele tandjes doet dat uiterlijk ook geen goed. Hij laat zich prima benaderen, alhoewel hij in de regel alleen op grotere dieptes vanaf 20 meter voorkomt. Wanneer je te dicht in de buurt komt springt hij op om een stukje verderop weer op de bodem te gaan liggen. Dat spel herhaalt zich zolang als jij het zelf blijft volhouden. Een mens aanvallen zal een schorpioenvis niet, ook al is zijn lengte van een halve meter best indrukwekkend. Maar wie hem aanraakt wordt meteen gestraft.
Kabels kabels kabels
Boekarest moderniseert snel maar heeft nog wel wat in te halen. Die tientallen jaren dictatuur en verval maak je niet in heel korte tijd weer goed. Overal in de stad zie je hoe gevels in de steigers staan om de prachtige gevouwen van voor het communisme weer de oude splendeur terug te geven. Niet voor niets werd Boekarest in de tweede helft van de 19e eeuw het Parijs van het oosten genoemd. Wat mij in sommige wijken opviel was de hoeveelheid aan draden en kabels die over straat liepen, uit ramen hingen of zoals op deze foto bij elkaar gebundeld waren. Een wirwar van draden waar je bijna niet meer uitkomt.
Globe
Een van de grote pleinen in Casablanca is de Place des Nations-Unies. Een modern ogende Globe van metalen buizen in vele kleuren staat als kunstwerk aan de rand van het plein met aan de overkant van de straat de Tour de l’Horloge. Hiernaast bevindt zich een van de ingangen naar de oude Medina.
De eerste koning
Tegenover het voormalig koninklijk paleis in Boekarest staat weer iets dat aan de monarchie doet denken. Een groot bronzen beeld van Carol I te paard, Roemenië’s eerste koning, werd in 2010 voor de Universiteitsbibliotheek opgericht. Zestig jaar eerder stond dit beeld er ook al, maar het werd door het communistische regime neergehaald en omgesmolten om een beeldhouwwerk van Lenin te maken. Deze exacte replica kan je niet ontgaan wanneer je in Boekarest verblijft.
De Zwitserse garde
Het dwergstaatje Vaticaanstad wordt bewaakt door 120 man van de Zwitserse garde die nog steeds paradeert in originele uitmonstering, bestaande uit een blauw daguniform of een rijkelijk gekleurd groot uniform en een hellebaard. De gardisten zijn overigens onzichtbaar uitgerust met moderne wapens.
Stoelenrijen voor de.
De 136 meter hoge koepel van de Sint Pietersbasiliek in Vaticaanstad is van vele plaatsen in Rome te zien, waarbij de basiliek zelf samen met het voorliggende Sint Pietersplein als hét symbool van het Vaticaan wordt gezien. Een mooie entree wordt geboden door vanaf de Engelenburcht (Castel Sant’Angelo) naar Vaticaanstad te flaneren over een brede boulevard. Vroeger was dit overigens een smalle weg die onder het bewind van Mussolini werd verbreed. Aangekomen op het plein word je getroffen door twee fonteinen, een obelisk en vooral enorme zuilenrijen aan beide kanten met daarboven de beelden van 140 heiligen, die je gastvrij lijken te omarmen en je naar de ingang van de enorme basiliek leiden. Duizenden stoelen staan opgesteld op het plein voor de zondagsdienst die door de kerkvader zelf wordt geleid. Het plein kan maar liefst 140.000 mensen ontvangen. Ook buiten de diensten is het er druk, altijd weer, en je ziet er ook opvallend veel priesters en nonnen uit de hele wereld rondlopen.
De Hemelvaart
De kustdorpen in het noorden van het Caribische Martinique zijn niet heel erg groot. Sainte-Marie is er één van, met minder dan 20.000 inwoners. De zee is hier vaak onstuimig en gevaarlijk maar tegelijkertijd fascinerend. Een klein eiland voor de kust, îlet Sainte-Marie, wordt gedurende een aantal maanden van het jaar verbonden met het vasteland door een zandbank die op natuurlijke wijze ontstaat dankzij de stromingen. Het geheel wordt van bovenaf gedomineerd door de blauw en wit gekleurde 19e eeuwse kerk Notre-Dame de l’Assomption die een karakteristieke koloniale bouwstijl heeft. De foto van dit bouwwerk spreekt boekdelen.
Aftellen bij...Trocad
Op 31 december in de avond wordt het druk bij de Eiffeltoren. Het lijkt wel of een groot deel van Parijs zich dan hier verzamelt om het nieuwe jaar in te luiden. Tussen de vleugels van het paleis van Chaillot in is het echt té druk. Je kunt er amper nog lopen door de mensenmassa. De tuinen van Trocadéro, iets lager, of zelfs de Champ de Mars aan de overkant van de Seine, bieden meer ruimte. In een gemoedelijke sfeer wordt hier door zo’n 60.000 mensen hardop afgeteld tot het nieuwe jaar. De Eiffeltoren is dan prachtig verlicht en om middernacht knipperen alle lampen van het 324 meter hoge gevaarte. Wanneer het nieuwe jaar ingaat wordt er geen vuurwerk afgestoken maar hoor je wel overal om je heen het geknal van champagnekurken. Er wordt samen geproost en getoost op het nieuwe jaar, met vrienden en familie maar ook met willekeurige onbekenden. Een fijn 2016 iedereen!
Zeldzaam beeld
De basiliek Notre-Dame-de-la-Paix in Yamoussoukro (Ivoorkust) is de grootste kerk ter wereld, groter dan de Sint-Pieter in Rome zelfs. De kerk vertoont veel gelijkenissen met de Sint-Pieter maar is te nieuw (1989), staat in een Afrikaans landschap en wordt omgeven door krokodillen, en ademt geen sfeer en historie uit. Niettemin is het heel indrukwekkend. In één van de kapellen staat dit beeld. Het geeft Jozef weer, de stiefvader van Jezus, terwijl hij zijn zoon inwijdt in het vak van timmerman. Het beeld is gehouwen in een blok marmer van 800 kg en het is het enige beeld ter wereld van Jozef.
Het oudste naturisme
Het wordt eindelijk wat kouder nu en ik zag vanochtend al mensen met een muts op naar buiten lopen. Maar nog even, en dan maken we weer plannen voor de zomervakantie. Ile du levant is mijn favoriet. “Het eiland waar de zon opkomt”. Dit is een van de betekenissen die men aan de woorden Ile du Levant toekent. Het is dan ook geen toevalligheid dat het kleine dorp op dat eilandje de naam Heliopolis heeft gekregen, stad van de zon. Ile du Levant is een van de eilanden ten zuiden van de Franse stad Hyères en ligt sereen in de blauwe en aanlokkelijke Middellandse Zee. In de jaren ’20 van de vorige eeuw ontstond er met name in Duitsland een stroming die naturisme nastreef. Frei Körper Kultur (FKK) heet het daar nog steeds. Ook in Frankrijk kregen meer en meer mensen interesse in de gezonde levensstijl die door het naturisme werd gepropageerd: bloot zijn, sporten en gebalanceerd eten. Naaktheid werd in deze tijd echter niet overal getolereerd en naturisten moesten elkaar daarom op hiervoor gereserveerde plaatsen ontmoeten. De gebroeders Gaston en André Durville waren allebei arts en voorvechters van deze nieuwe manier van leven. Toen zij in 1931 het eiland Ile du Levant bezochten, besloten ze om er een naturistencentrum op te richten. Een deel van het eiland werd bewoonbaar gemaakt middels de aanleg van paden en het aanwijzen van bouwpercelen. Huizen verrezen en vanaf 1932 kwamen de eerste naturisten vakantie houden op het eiland om daar ongestoord te genieten van de gezonde zeelucht en de stranden. Anno 1932 was het naturisme op het eiland was niet per definitie naakt. Er werd gesport, gewandeld en gezond gegeten waarbij zo weinig mogelijk kleding werd gedragen. Zowel mannen als vrouwen hadden toegang tot de gymnastieklessen die in de ochtend in open lucht werden georganiseerd hetgeen voor deze tijd revolutionair was. De bouw en de inrichting van het dorp liepen niet heel voorspoedig maar Heliopolis nam vaste vormen aan en is vandaag de dag het oudste naturistencentrum van Frankrijk. De Franse marine maakte ondertussen aanspraken op een groot deel van het eiland waardoor het naturistische gebied in de loop der jaren werd gereduceerd tot slechts 10% van de totale eilandoppervlakte. Vandaag is dat kleine deel nog steeds bewoond door een honderdtal vaste bewoners. Van de marine heb je absoluut geen last en het verboden gebied lijkt meer op een natuurreservaat dan op een militaire basis van waaruit soms buiten het vakantieseizoen missielen worden getest. Heliopolis bestaat nu al meer dan 80 jaar en het lijkt of de tijd heeft stilgestaan sinds de oprichting. De kleine basisschool heeft een paar jaar geleden pas zijn deuren gesloten. Voertuigen zijn niet toegestaan op enkele strikt noodzakelijke auto’s na zoals een personenbusje, een kleine vrachtwagen en de auto van de klusjesman. Elektriciteit is pas aan het eind van de jaren ’80 aangelegd en lang niet alle paden zijn verhard. ’s Avonds zijn deze wegen niet verlicht waardoor het aardedonker is. Op 15 kilometer van de kust is hier dan ook geen lichtvervuiling en heb je de kans om de enorme melkweg te observeren terwijl je op de achtergrond kleine uiltjes naar elkaar hoort roepen. Het enige toegankelijke zandstrand is te bereiken via een 650 meter lang pad dat vanaf de haven over de rotsen leidt. Langs het pad staat een bord waarop duidelijk wordt vermeld dat naakt zijn verplicht is. Dit is vastgesteld middels een gemeenteverordening dus het is ook echt verplicht. Het strand waar je op uitkomt heet de Plage des Grottes en is niet groot maar het ligt aan een ondiepe baai waar je heerlijk in kunt zwemmen. Snorkelend is er in het heldere water veel vis te ontdekken. Voor degenen die niet naar het strand willen maar wel graag zwemmen en zonnen zijn er elders langs de zee op de rotspartijen plekjes aangelegd waar je kunt neerstrijken op een harde maar vlakke ondergrond. De Bain de Diane, les Pierres Plates en les Moines zijn hier voorbeelden van. Ook hier staat het waarschuwingsbord: naturisme is verplicht! Boven de rotsen begint een natuurreservaat met smalle paden en verwilderde struiken. De begroeiing is weelderig en lijkt subtropisch met de vele cactussen, vetplanten, oleanders, palmen en eucalyptusbomen. Deze zelfde vegetatie omringt je ook tijdens de wandelingen over de bewoonde delen van het eiland. Met uitzondering van de haven is het dragen van kleding langs de waterkant niet toegestaan. Op de paden over het eiland en bij de accomodaties is het naakt zijn gebruikelijk: het is immers een naturistencentrum. Er is echter geen sprake van overdreven en fanatiek nudisme. Als het koud wordt trekken mensen kleren aan, zo ook in de avond. Op het dorpsplein, waar zich een paar terrasjes en restaurants bevinden, wordt standaard kleding gedragen of in ieder geval een handdoek om de middel geslagen. Het eiland straalt rust uit en is daarom een geliefde vakantiebestemming voor veel jaarlijks terugkerende bezoekers. In het hoogseizoen geldt de maand juli als de rustige maand. Gezinnen met kinderen genieten dan van strand en zee terwijl liefhebbers van zon en natuur ook heerlijk kunnen ontspannen. De maand augustus is drukker, niet alleen qua mensenaantal maar ook qua activiteit van de mensen. Er wordt dan wat vaker gefeest in de hotels en de enige nachtclub die het eiland rijk is en de restaurants zijn in de avonden meer gevuld dan de maand ervoor. Ile du Levant heeft in meer dan 80 jaar een zekere mate van primitiviteit behouden maar heeft toch het nodige comfort te bieden. Er is weliswaar een camping aanwezig op het eiland maar veel pittoresker en prettiger zijn de vele woningen en kamers die te huur worden aangeboden. Veel daarvan hebben een onneembaar uitzicht op de zee, de kust of het eiland Port-Cros dat op een kilometer varen ligt. Hier geldt niet alleen authentiek naturisme maar ook volledig naturisme. Dit laatste omdat het accent niet enkel ligt op het bloot zijn maar ook op een verblijf in een natuurlijke en sociale omgeving. De azuurblauwe achtergrond maakt deze entourage helemaal perfect.
Het dorpse leven
Angola is één van de grotere landen van Afrika en biedt heel wat soorten landschappen. Ook de leefgebieden verschillen van elkaar, van de hoofdstad Luanda (inmiddels één van de duurste steden ter wereld om te wonen) tot aan kleine afgelegen dorpen. Dit is zo'n dorp, wat verlaten maar toch niet eens heel ver verwijderd van de hoofdstad. Het contrast tussen arm en rijk is in dit land eigenlijk te groot.
Oude medina
De oude medina in de stad met de vele witte gebouwen is een stuk rustiger dan de nieuwe medina maar verkoopt daarentegen veel meer spulletjes voor toeristen. De directe omgeving vooral is mooi, met prachtige oude gebouwen en moskeeën, dus ook als je niet van truttige souvenirs houdt, is het beslist de moeite om ook de oude markt met een bezoekje te vereren.
Geen gebaande paden
Reizen buiten de gebaande paden klinkt best wel avontuurlijk. Maar ik woonde voor langere tijd in Ivoorkust en op een gegeven moment snakte je gewoon naar echt gebaande paden. Al dat gehobbel dag in dag uit over onverharde wegen voelde je door je hele lichaam en als dan ook nog eens het regenseizoen begon kwam je regelmatig vast te zitten en moest je de auto met behulp van een winch weer bevrijden. Maar, eerlijk is eerlijk, langs die wegen zag je de mooiste landschappen voorbij komen, van kilometers lange stranden tot palmplantages en oerwouden. En de auto, een solide 4WD, heeft het altijd goed gedaan.
Albanië in de winter
Albanië in de bergen en in de winter, lange tijd geleden alweer. Voorraden worden over lastige wegen aangevoerd met sterke trucks van Tsjechische makelij, en daarna worden ze verder vervoerd naar de dorpen met behulp van ezels.
Kerstmarkt Parijs
Ook in Parijs sneeuwt het nog net maar de kerstmarkten zijn volop in bedrijf. De lichtstad is er helemaal klaar voor. De kerstmarkt langs de Champs-Elysées heeft haar denkbeeldige deuren met zo’n honderd houten chalets waar van alles te verkrijgen is: eten, drinken, handwerk en lokale producten uit het hele land al een tijdje geopend. Ook zijn er tal van animaties voor jong en oud. De boulevard wordt weer feestelijk verlicht. Het kerstdorp dat ieder jaar 15 miljoen bezoekers trekt eindigt op de Place de la Concorde bij het traditionele grote rad. Als je er ooit van gedroomd hebt om op de Champs-Elysées te schaatsen, biedt de kerstmarkt je de kans om daadwerkelijk de ijzers onder te binden en je op glad ijs te begeven. Daarna kun je genieten van een wafel, een pannenkoek of warme wijn bij één van de uitbundig versierde kramen. Toeristen en Parijzenaars flaneren langs de kersstalletjes op zoek naar een kadootje, een snuisterij, iets lekkers, of gewoon voor de gezelligheid. De warmte die overal vandaan komt evenals de vrolijke muziek geven je ook ruim voor de feestdagen al een echt kerstgevoel. Het grote rad, dat opgesteld staat tussen de Obélisque en de tuinen van de Tuileries, geeft je de kans om voor 10 € dit alles van boven te bekijken. Je bevindt je dan op een unieke locatie, met om je heen de Arc de Triomphe aan het einde van de boulevard, het Louvre aan de andere kant, voor je uit de Madeleine en achter je het Parlementsgebouw. Vanaf een hoogte van 65 meter zie je dan boven de vele daken de gouden koepel van de Invalides uitsteken, met daaronder het graf van Napoleon. Ook de Notre-Dame en de Eiffeltoren dienen zich aan. Een strategischere plaats kun je je amper wensen. Er zijn nog veel meer kerstmarkten in de stad, waaronder die van La Défense en die bij de Eiffeltoren. Deze laatste biedt de kans om behalve de kerstsfeer te proeven, ook naar de recente vernieuwingen van deze meesterlijke constructie uit 1889 te kijken. De eerste verdieping, op een hoogte van 57 meter, is gerenoveerd en er zijn glazen vloeren aangebracht zodat de dapperste bezoekers de diepte in kunnen kijken. Toegangskaartjes kun je vooraf online al bestellen hetgeen wachtrijen scheelt. Kosten: 11 € tot aan de 2e verdieping en 17 € tot aan de top. voor 7 € kun je ook lopend met de trap tot aan de 2e verdieping (en terug). Het zijn wel iets meer dan 700 treden en de prijzen zijn per dit jaar met 2 € per kaartje verhoogd :(. In de tuinen van Trocadéro, het park met de vele fonteinen tegenover de Eiffeltoren, komt ook dit jaar weer ‘Trocadéro on Ice’. Hier kun je schaatsen of een parcours afleggen met langlaufski’s of sneeuwschoenen onder je voeten. Ook hier zorgen de vele kerststalletjes na afloop van de sportieve inspanning voor de inwendige mens.
Nederlandse Antillen • Bonaire
Nederlandse Antillen • Bonaire
Lekker in de tropen
De kortste dag in Nederland nu en ook al is het buiten niet koud, toch verlang ik bij gebrek aan zon en daglicht toch weer naar de zomer, en bij gebrek aan zomer naar de tropen. Deze foto is van eerder dit jaar en geeft het eilandje Klein Bonaire weer. Dit onbewoonde en dorre stuk land ligt op een paar minuten varen van het hoofdeiland af en je kunt daar een aantal uren of een dagje doorbrengen, waarbij vooral het snorkelen bijzonder de moeite waard is.
Een andere wereld
Martinique is een tropische bestemming waar niet veel Nederlanders komen. Buiten een prachtige natuur biedt het 80 kilometer lange Caribische eiland ook intens mooie plekken onder water, die je al duikend of snorkelend kunt ontdekken. "De wereld van de stilte" zoals Cousteau het noemde.
Bananenrepubliek
Het begrip Bananenrepubliek heeft vaak een wat negatieve weerklank maar letterlijk staat het voor een land waar bananen worden verbouwd. En daar is niets negatiefs aan. Er zijn een paar herinneringen aan Rwanda die mij bijblijven. Die bananenbomen zijn daar onderdeel van. Want op die duizend heuvels kwam je veel plantages tegen: thee en bananen. Ze zeggen dat het land zo vruchtbaar is dat wanneer je er een stok in de grond steekt, deze vanzelf weer gaat leven.
Nepalese stadsvogel
Ik heb er heel wat vogelpagina's op nageslagen, maar het is mij niet gelukt om deze vogel te identificeren. Hij zat gewoon op één van de oude gebouwen in Kathmandu. Dus heb ik hem maar Nepalese stadsvogel genoemd.
Grandeur in Boekarest
In de tweede helft van de 19e eeuw en aan het begin van de vorige, werd Boekarest ook wel het Parijs van het oosten genoemd. Er werden prachtige paleizen gebouwd die dienden voor het koningshuis, voor de banken, voor het hospitaal... De stad was mondain te noemen en vertoonde fraaie staaltjes van uitdagingen in de architectuur. De tweede wereldoorlog en het communisme hebben di architectuur geen goed gedaan. Veel werd verwaarloosd of ging tegen de vlakte om plaats te maken voor grote maar smaakloze panden die geïnspireerd waren door de Oostblok bouwstijl. Sinds de toetreding tot de EU en met name de laatste jaren likt de stad zijn wonden schoon en worden paleizen weer in oude eer hersteld, waarbij de splendeur en de grandeur weer terugkeert. Het is echt een stad om eens te bezoeken. Op de foto het bankmuseum, een voormalige bank uit de 19e eeuw. Voor de bank is glas aangebracht in de straat zodat je de funderingen en de kelders van heel voeger ook kunt aanschouwen. Meteen naast het gebouw ligt de oude stad, met geschiedenis, cultuur en veel vertier.
Martinique • Le Jardin de Balata
Martinique • Le Jardin de Balata
Tropische tuinen
Het Caribische eiland Martinique vormt één grote tropische en exotische tuin. Maar in Balata, niet ver van de hoofdstad, zijn er nog eens allerlei soorten bijeen gebracht op een steenworp afstand van het regenwoud. Hier kun je prima rondwandelen en genieten van alle kleuren maar vooral ook geuren.
Dit is Jamma
Dit is Jamma, een monsterachtig wezen dat in het Tibetaans Boeddhisme het Levenswiel vasthoudt, heerst over de hel en de dharma bewaakt. De dharma is de leer van Het Boeddhisme. Het Levenswiel met daarachter Jamma vind je veelal terug op de muren van kloosters en wordt gebruikt om de dharma te onderwijzen. Het is niet eenvoudig om in een paar regels uit leggen wat er op dat wiel uitgebeeld wordt. Het vergt immers een hele studie om hem grotendeels te begrijpen. Maar het is zeer zeker de moeite waard om er iets vanaf te weten omdat het je de kans geeft steeds meer details in het Levenswiel te ontdekken en verbindingen te leggen. In het Boeddhisme gelooft men in reïncarnatie. Indien je je tijdens het leven goed gedraagt, kom je in een volgend leven in een rijk waar je het beter hebt. Gedraag je je slecht, dan kom je in een minder aangenaam rijk weer tot leven. Volgens de leer bestaan er zes verschillende rijken en deze zijn weergegeven op het Levenswiel. Het hellenrijk ziet er het slechtst uit en staat helemaal onderaan afgebeeld. Mensen worden daar verbrand of hangen vastgebonden aan hun voeten. Naarmate je hoger komt op het wiel wordt het leven ook beter. Het dierenrijk staat vrij onderaan. Dieren reageren immers primair en hebben geen bewustzijn. Ook onderaan staat het rijk van de Yidags, geesten die nog geen afstand hebben kunnen nemen en nog minder waard zijn dan dieren. Deze drie werelden vormen de rijken waar pijn wordt geleden. De hoogste drie lagen worden gevormd door het mensenrijk, het rijk van de gevallen goden en het godenrijk. De goden hebben het summum bereikt, maar hun geluk is niet oneindig en daar zijn ze niet op bedacht. In de cirkel in het midden van het wiel staan drie dieren afgebeeld die de mentale vergiften symboliseren die van invloed zijn op de invulling van het leven. Dit zijn de haan (begeerte), de slang (aversie) en de olifant (onwetendheid). Ze zijn met elkaar verbonden zodat de één niet van de anderen weg kan. Tekeningen rondom het wiel geven uiting aan de verschillende vormen van onbewustheid. En deze hele Boeddhistische les is dus naar aanleiding van een prachtig beeld dat niet in Tibet maar in Nepal staat.
Kerstmarkt van Lille
“Kleine kerstman, wanneer je afdaalt vanuit de lucht met duizenden stuks speelgoed, vergeet dan mijn kleine schoen niet”. Deze klassieker onder de Franse kerstliederen weerklinkt sfeervol en luid over de Grand’ Place in het centrum van Lille. Mensen lopen met rode of groene kerstmutsen op, de lichtjes gaan overal aan en het grote rad draait rustig rondjes waarbij de inzittenden een onneembaar uitzicht hebben over de oude stad. Ooit hadden deze muren en gebouwen in het noorden van Frankrijk de naam Rijsel, in een tijd dat het gebied nog onder Vlaams gezag stond. Sindsdien heeft Lodewijk XIV de stad ingenomen en heeft de latere generaal en president Charles de Gaulle er het licht gezien. De kerstmarkt, of Marché de Noël, is er ieder jaar weer, een maand lang. Het centrum wordt dan omgetoverd in een feeëriek tafereel met kerstmannen, rendieren, grote dennenbomen en muziek waarbij de heerlijke geur van gepofte tamme kastanjes tot je doordringt. In tientallen houten hutjes die de sfeer uitstralen van een oud dorp met vroegere ambachten worden lokale producten, zoetigheid of kerstartikelen verkocht. Mensen wandelen, lachen en kijken rond met op de achtergrond vrolijke kerstmuziek. In de weken voor de kerst is het hier al kerstmis en doen de bezoekers hun inkopen. Lille is een winkelstad bij uitstek. Vanuit het centrum lopen smalle straten en winkelpromenades alle kanten op waarbij ze een aaneenschakeling van boetiekjes en warenhuizen, antiekzaken en gezellige restaurants bieden. Of je nu op zoek bent naar kleding, delicatessen, oude en nieuwe boeken of specialiteiten: Lille heeft het. Buiten het centrum waar je al een hele dag aan kunt besteden ligt ook nog eens het shoppingcentrum Euralille. Deze mall is dan wel groot maar heeft niet het pittoreske van de oude binnenstad. Eens per jaar, eind augustus, wordt het hele oude centrum in beslag genomen door een uitgestrekte braderie. Van heinde en verre stromen mensen naar de stad toe om op straat te genieten van de mosselen en frites en om de ontelbare kramen af te struinen naar een koopje of antieke meubeltjes. Tussen de activiteiten door is de Brasserie de la Paix op de Place Rihour een echte aanrader om je in art-déco stijl in alle rust culinair te laten verwennen tijdens een lunch of een diner. Een dagje shoppen is vermoeiend immers en het neerstrijken op de fluwelen bekleding van de zetels van dit restaurant is op zich al een voldoening. Etalages likken zoals de Fransen het zeggen is overigens niet het enige waarvoor je naar Lille zou moeten gaan. Lille was in 2004 de culturele hoofdstad van Europa. Franse en Vlaamse stijlen vermengen zich in de gebouwen waarbij bakstenen en gladde muren elkaar afwisselen. Het stadsbestuur heeft vele jaren besteed aan het opknappen van al het erfgoed en het resultaat is verbluffend mooi. Het Palais des Beaux-Arts is na het Parijse Louvre het grootste museum van Frankrijk. Het winkelen is goed af te wisselen met een bezoek aan de collecties schilderijen en beeldhouwwerken die hier te bezichtigen zijn. Ook werk van Rembrandt, Rubens en Van Gogh wordt hier geëxposeerd. Daarnaast zijn de vele kerken, het museum Hospice Comtesse, de zuidelijke stadspoort (Porte de Paris), de 17e eeuwse als onneembaar gewaande citadel en het oude beursgebouw ook monumenten die een bezoek waard zijn. Op de binnenplaats van het beursgebouw bevinden zich het hele jaar door boekenstalletjes waar je heerlijk en lang kunt snuffelen op zoek naar wat leuks. Kortom: op een dikke 2 uur rijden van Utrecht is er heel wat leuks te doen.
Veelzijdig land
Angola kent best wat verscheidenheid aan landschappen. Natuurlijk zijn er de stranden aan de kant van de Atlantische oceaan, maar je treft er ook savannes, bergen en zelfs woestijnachtig gebied in het zuiden. Deze foto is genomen op weg van Luanda naar Lobito, wat meer naar het zuiden toe. Een echte vakantiebestemming is Angola nog niet. Om groot wild te kunnen zien is Angola nog niet het juiste land. Veel dieren zijn gesneuveld tijdens de lange burgeroorlog en het is voor het wild ook nog steeds niet veilig door de vele landmijnen die nog onder de grond liggen en nog steeds slachtoffers maken.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
