RoyanvanVelse
Republikeinse garde
De Portugese republikeinse garde, die in haar huidige vorm bestaat sinds 1911, telt 26.000 mensen. Deze garde heeft voornamelijk nationale politietaken, zowel civiel als militair. Het museum van deze garde staat in Lissabon, en wordt (uiteraard) bewaart door een gardist in vol ornaat.
Nieuw op oud
Een zeer markant gebouw in het centrum van Boekarest, langs het plein van de Revolutie. Bovenop een ouder pand is een geheel modern gebouw neergezet. Bijzonder, en het misstaat zeker niet.
Lille gisteren
De noordelijke Franse stad Lille onder een heerlijke winterzon, gistermiddag. Door de eeuwen heen is de stad afwisselend Vlaams, Nederlands en Frans geweest, waar het ook de andere naam Rijsel aan te danken heeft. De verovering door Lodewijk XIV, de zonnekoning, in de 17e eeuw heeft toch wel de meeste invloed gehad. Hij liet naast de stad de Koningin der Citadellen bouwen, en verving in het zuiden de Ziekenpoort door de Porte de Paris, een prachtige poort tevens triomfboog. Op de foto is de Grand' Place te zien, een plein in het centrum omgeven door prachtige panden en het beursgebouw, met daarachter de opera en de markante toren van de handelskamer. Vanaf dit plein kun je alle kanten uit, door gezellige straten en promenades om te flaneren, te winkelen, te eten en te drinken.
Landschap Rwanda
Hierbij een vervolgfoto op een serie over het landschap van Rwanda. Rode zand in de heuvels. Tamelijk desolaat maar toch nog indrukwekkend, zoals alles dat is in Afrika.
Het landelijke Rwanda
Naast een aantal steden waaronder de hoofdstad Kigali is Rwanda vooral heel landelijk. Ik denk steeds terug aan de heuvels, aan de rode aarde, aan de bananenplantages en de theeplanten, en ook aan de warmte overdag en de koude in de nacht. Op deze foto zie je een stukje landschap. ik zal er binnenkort nog een paar delen.
Couvent des Minimes
Aan het begin van de 17e eeuw werd in Lille het mannenklooster Couvent des Minimes gebouwd. Het herbergde slechts enkele monniken die leefden van de vrijgevigheid van de mensen uit de stad. Tegelijkertijd konden reizigers overnachten in de cellen van het klooster. In mijn roman Het Koningszwaard brengt de Franse koning rond 1700 een paar weken door in dit klooster. Om dat te ervaren, om alles zo nauwgezet mogelijk te kunnen omschrijven en wat meer van de geschiedenis van het gebouw te achterhalen, heb ik er ook wat nachten en dagen doorgebracht. Na de Franse revolutie (1789) werd het klooster eigendom van het Franse leger. Het lag dan ook schuin tegenover de Koningin van de Citadellen, een groot fort dat door de Zonnekoning werd gebouwd in 1667. Sinds 25 jaar is het een prachtig hotel. De oude kloostercellen zijn nu luxe hotelkamers en de binnenplaats is veranderd in restaurant en bar, met een zwevende vloer en een glazen dak. Wanneer je door de gerestaureerde gangen loopt, heb je nog steeds het gevoel dat je je in een oud klooster bevindt.
Betoverende stad
Bhaktapur is een betoverende stad. De stad die voor een groot deel uit houten gebouwen bestaat leeft en vertelt zijn lange verhaal. Hier kun je dagenlang rondlopen en op iedere straathoek weer wat nieuws ontdekken. De foto is van voor de aardbeving maar geeft mooi aan hoe het weer zou moeten worden.
Oerwoud hangbrug
In mijn Afrikaanse jaren heb ik heel wat hangbruggen moeten trotseren. Ik heb er dan ook aardig wat foto's van. Hier is er weer één, hangend in de jungle van Ivoorkust.
De Nautilus van...kap
Na de onderzeeër van gisteren, nu een andere submarine: de legendarische Nautilus van kapitein Nemo, uit de boeken van Jules Verne. Deze ligt op de bodem van Stoney Cove. Het zicht was niet denderend maar de contouren van het vaartuig zijn duidelijk zichtbaar.
Boot onder water
Dat deze boot onder water ligt, is niet heel bijzonder. Het is namelijk een onderzeeër. Maar hij ligt al meer dan 50 jaar op dezelfde plek. Gezonken dus, niet heel ver van Saint-Tropez vandaan. Het is de RUBIS, een voormalige mijnenlegger van de Franse marine. De boot is nog goed te zien en in prima staat. Hij wordt nu bewoond door vissen. Een foto maken was lastig omdat hij vrij diep ligt (40 meter) en je daar dus minder licht hebt, het zicht niet altijd goed is, en je wat afstand moet nemen om wat perspectief te krijgen. Ik ben er toch wel blij mee.
Sierlijk en majestueu
Schildpadden vindt iedereen wel mooi. Ze bewegen zich zo sierlijk en majestueus voort onder water dat ik er altijd weer betoverd naar kijk. Ze poseren niet altijd even graag voor de camera maar met wat geduld en rustig meezwemmen heb je altijd wel een leuk plaatje.
Fado
De Portugese zangeres Amalia Rodrigues maakte de fado wereldwijd bekend, het melancholische Portugese levenslied. Deze volksmuziek is nog steeds heel populair in de stad en in het land, en velen reizen af naar Lissabon om daarvan te kunnen genieten.
Stuurloos schip
Het schip heeft dan nog wel een roer, maar er staat overduidelijk geen stuurman meer achter. Dit is wat overblijft van de Nahoon, een driemaster die nu op een diepte van 35 meter rust. Tropische fauna en flora hebben al snel bezit genomen van het wrak dat zo een tweede leven krijgt als kunstmatig rif.
Het oude legermuseum
Tot twee jaar terug herbergde dit prachtige pand in Delft het legermuseum, wat inmiddels is ondergebracht in het militair museum van Soesterberg. Dit mooie gebouw stamt uit de 17e eeuw, toen het als Armamentarium diende: een munitieopslag voor de artillerie.
Tropisch centrum
Fort-de-France is niet altijd de hoofdstad geweest van het Franse overzeese Martinique. In 1902 barstte de vulkaan Montagne Pelée uit en vernietigende de toenmalige hoofdstad Saint-Pierre in het noorden en doodde al haar inwoners. Vanaf dat moment telde het noorden minder mee en werd het eiland bestuurd vanuit Fort-de-France. In de 17e eeuw werd hier het Fort Saint-Louis gebouwd. In 1674 probeerde de Hollandse admiraal Michiel Adriaanszoon de Ruyter het eiland Martinique te veroveren op de Fransen, maar hij werd verslagen vanuit dit fort. Martinique leek onoverwinnelijk te zijn. Door de eeuwen heen werd de stad wel degelijk veroverd door de Britten maar uiteindelijk toch weer onderdeel van Frankrijk, die de stad verder ontwikkelde. In de 19e eeuw werd deze Saint-Louis kathedraal gebouwd, die evenals het fort werd vernoemd naar koning Lodewijk IX, die tijdens zijn levensdagen al heilig werd verklaard. Hij werd onder meer bekend van de kruistochten en zijn banden met de Tempeliers.
La Corniche
Ter hoogte van de vuurtoren van Casablanca begint de Boulevard la Corniche, een weg langs de oceaan met aangrenzend luxueuze panden die uit het koloniale tijdperk stammen of juist heel recent zijn gebouwd. Hierlangs liggen ook de stranden, de bars, de clubs en de restaurants. Jonge Marokkanen roepen dat dit dé plek is om uit te gaan ‘s avonds. Ook het meest moderne winkelcentrum uit de omgeving heeft hier onlangs zijn deuren geopend. De zandstranden zijn breed met her en der wat rotspartijen. Tussen de palmbomen in het zand verschijnen tuinen waarachter nieuwe, moderne en statige woningen worden gebouwd, de ene nog mooier dan de andere.
Tabou
Het stadje Tabou, niet ver van de grens met Liberia. Modern en traditioneel vermengen zich hier. Een deel van de bevolking leeft in huizen, een ander deel in hutten. De weg naar de eerstvolgende stad, San Pedro, honderd kilometer verderop, is verhard, maar vele andere wegen zijn het niet. Hier zie je de rode bodem met de geulen die in het regenseizoen verschijnen. Reizen wordt hierdoor niet heel comfortabel. Daar tegenover staat weer dat het regenwoud zo mooi is dat iedere reis toch nog leuk is.
Mohammed V plein
De meeste gebouwen zijn wit in de Marokkaanse stad. Casablanca staat in het Spaans voor wit huis of witte stad. Tussen de vele bouwwerken in staan palmbomen en liggen parken en pleinen. Het Mohammed V plein met een aangrenzend park is een van de plaatsen in het centrum waar mensen elkaar treffen rondom een fontein met ontelbaar veel duiven. Op de achtergrond ligt het monumentale paleis van justitie.
Rust is troef
Rust is troef in Chtiwan national park. Over het water glijdend met een kano kun je er heerlijk genieten van de vegetatie om je heen, olifanten die af n toe voorbij komen, vogels die niet opgeschrikt raken en wat krokodillen die bijna onschuldig op de loer liggen.
Oneindige landschappe
De landschappen in Tibet zijn bijna niet te beschrijven. Daarom is het goed dat er foto's zijn. Langs de Friendship Highway van de hoofdtas Lhasa tot aan de Nepalese grens zie je een prachtige wereld voorbij komen. Bruine bergen met besneeuwde toppen, het Himalaya gebergte met als pronkstuk de Mount Everest, enorme meren met een turquoise gloed... Ik moest zelf wel erg wennen aan de hoogte. Op 5500 meter had ik er echt last van, in het begin meer dan later tijdens de reis. En toen wij er waren was het erg koud, ook 's nachts in de hotelkamers. Maar het land is een absolute aanrader.
Martinique • Le Jardin de Balata
Martinique • Le Jardin de Balata
De tuinen van Balata
Martinique is een 70 kilometer lang tropisch eiland dat op de grens ligt tussen de Atlantische Oceaan en de Caribische Zee. Toen het eiland in 1502 ontdekt werd kreeg het de naam Madinina, hetgeen bloemeneiland betekent. Door de eeuwen heen veranderde de naam langzamerhand in Martinique en tegenwoordig maakt het onderdeel uit van Frankrijk. Waarom dit stuk land in de warme oceaan wordt betiteld als bloemeneiland zie je al snel wanneer je daar bent. In het wild groeien er maar liefst 200 soorten varens, 1.700 inheemse en oorspronkelijke plantensoorten en daarnaast zijn er in die eeuwen ook nog eens 1.000 nieuwe soorten geïntroduceerd. Het eiland leent zich er ook voor. In het noorden gedijt een vochtig tropisch regenwoud, in het midden van Martinique tref je mangrovebossen en het zuiden is wat droger met een savanne. De bodem is vruchtbaar voor alles wat maar van warmte houdt. Dankzij het klimaat en de veelzijdigheid in de landschappen, groeit dat wat je in Nederland bij de bloemenwinkels ziet staan, daar gewoon langs de kant van de weg. Bloemen tref je overal, in de bermen, in struiken en in bomen, vaak ook als bloesem voordat er exotische vruchten verschijnen. Op een paar plekken op het eiland zijn vele soorten bij elkaar gebracht in botanische tuinen, die je de kans geven om ook wat meer te leren over de vegetatie op het eiland. De bekendste verzameling wordt gevormd door de Jardin de Balata, een wat vochtige oase vlak bij het regenwoud, niet ver van de hoofdstad Fort-de-France verwijderd. Deze tuinen werden in 1982 vanuit zijn ouderlijke huis gecreëerd door Jean-Philippe Thoze die uit de hele wereld zaden en stekjes meenam om ze hier, bij het oerwoud, een prachtige plaats te geven om verder te groeien.
Martinique • Le Jardin de Balata
Martinique • Le Jardin de Balata
Kolibrie op...gemberp
De Balata tuinen op het tropische Martinique herbergen meer dan 3.000 soorten tropische planten en de circa twee uur durende wandeling voert je langs kleine meertjes, Japanse tuinen, koningspalmen en een bloemenzee waarvan het parfum je van verre al tegemoet treedt. Het is er opvallend rustig met af en toe het geluid van wat vogels. Op sommige plaatsen druipt het vocht van de vegetatie af, en ook van jezelf, hetgeen je doet beseffen dat je maar 1.000 nautische mijlen van de Evenaar verwijderd bent. Bij sommige bloemen zie je hele zwermen kolibries in de lucht, erg lichte vogeltjes met een zeldzaam snelle vleugelslag en een lange snavel. Ze kunnen zonder moeite stil blijven hangen voor een geopende bloem om zich met die lange snavel tegoed te doen aan de nectar. Ze zijn daarbij vooral gek op rode bloemen en kunnen als enige vogel ook achteruit vliegen. Deze kolibrie vliegt niet voor de verandering maar zit heel rustig op de rode bloem van een gemberplant.
DDR - IJzeren gordijn
Een foto uit een erg oude doos, uit de tijd dat Duitsland nog gescheiden was door een muur in Berlijn en door een ijzeren gordijn in de rest van het land. Hier zie je de hekken, een DDR grenspaal en een wachttoren. Deze foto heb ik genomen in de buurt van Dannenberg in de zomer voordat de muur viel, in 1989.
Kaal en buitenaards
De woestijn vormt het centrale thema rond het tweede deel van onze vakantie in Namibië. Na een kort verblijf aan zee gaan we de weg weer op en leggen driehonderdvijftig kilometer af door de zandvlaktes. We steken een aantal passen over en komen langs het canyon van Kuiseb waar de sporen liggen van oeroude gletsjers. Heel af en toe zie ik een boompje of een struikje dat probeert te overleven, maar het landschap is voornamelijk kaal en verlaten en doet buitenaards aan.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
