RoyanvanVelse

Albury is een klein stadje gelegen langs de Murray-river. Het zou nooit bekend geworden zijn, zij het dat de Uiver hier in 1934 door slecht weer een noodlanding maakte op een paardenrenbaan. Het toestel kon later zijn vlucht weer voortzetten naar Melbourne. Deze foto is genomen vanaf de plek waar het oorlogsmonument staat.

Martinique • Saint-Pierre

Zwart zand

Zwart tropisch zand past niet helemaal bij het beeld dat wij hebben van een Bounty-bestemming. Maar ... zwart zand heeft wel vaak een verhaal, meer nog dan hagelwit zand. Dit zand bijvoorbeeld is zo gekleurd vanwege de nog steeds actieve vulkaan Montagne Pelée die iets verderop staat. 100 jaar geleden nog maar veegde deze tijdens een uitbarsting de hele stad Saint-Pierre mét alle inwoners van de kaart. En of zwart zand nu mooier is of minder mooi dan wit zand is een kwestie van smaak.

Tibet • Himalaya

Bah ... sneeuw

Ik heb het niet zo op sneeuw. Het is én koud én nat én je glijdt er op uit. Maar soms, soms is sneeuw gewoonweg ontzagwekkend en weer wel mooi en leuk. Zoals hier in Tibet, bij de Kharolaglacier. 5560 meter hoog is het hier maar liefst. Het veroorzaakt dan ook flinke hoofdpijn (niet de sneeuw, maar de hoogte). Maar het is zo prachtig!

Terug naar toen

Het Norsk Folkemuseum op het Oslose schiereiland Bygdøy is een openluchtmuseum op een terrein van 14 hectare. De tijd na de Vikingen wordt belicht met authentieke boerderijen, kerken, vissershutten, oude woningen en winkeltjes die vanuit het hele land hiernaartoe zijn verplaatst. Hier wordt getoond hoe Noorwegen zich ontwikkeld heeft en mensen in de klederdracht van toen dragen bij aan de beleving van een reis door de tijd.

Groot-Brittannië • Londen

Covent Garden

Wanneer je echter een ander stukje Londen wilt bezoeken, weg van de tradities, weg van The Empire, met wat meer rust en veel straatamusement, dan is bij mooi weer Covent Garden Piazza een ontdekkingstochtje waard. Op het plein staat een oude markthal van metaal en glas. Daarbinnen en er omheen bruist het van het leven. Kijken, proeven en luisteren zijn de steekwoorden voor dit stukje stad waar je even geen toerist bent, maar waar je onderdeel wordt van een groot en ontastbaar geheel.

De vinger van de...ko

De periode van de Vikingen was ook de tijd dat de Scandinavische koninkrijken tot stand kwamen en de eerste steden ontstonden. Oslo zelf kwam op rond het jaar 1000. Na een verwoesting door een grote brand in de 17e eeuw, werd het iets verderop weer opgebouwd onder leiding van de Deense koning Christiaan IV. Toen kreeg het aanvankelijk de naam Christiana. Het monument “De handschoen van Christiaan IV” herinnert hier nog aan. De vinger van het beeld lijkt de plek aan te wijzen waar de stad moest worden herbouwd.

Roemenië • Boekarest

Boulevard van de...Ee

De Roemeense dictator Ceaucescu sloopte onder zijn schrikbewind oude historische gebouwen en zelfs hele wijken in Boekarest om ze te vervangen door smakeloze panden die beter pasten bij de fantasieloze en communistische uitstraling die hij voor ogen had. De grote aardbeving van 1977 hielp hem een handje en vervolgens liet hij nog meer wijken met de grond gelijk maken. Een stadsdeel zo groot als het Italiaanse Venetië verdween zonder pardon van de kaart en er werd zelfs een heuvel afgegraven. De leider die niets of niemand ontzag had namelijk een droom. Hij wilde een paleis bouwen, het Huis van het Volk, dat één van de grootste gebouwen op aarde moest worden. in 1984 begonnen de werkzaamheden. Het paleis moest een politieke en administratieve kern worden waar de dictator en zijn vrouw veilig konden werken en leven. Met twaalf verdiepingen, nog eens acht lagen onder de grond en een oppervlakte van 330.000 m² is alleen het Amerikaanse Pentagon groter. Het paleis werd opgetrokken uit marmer en vervolgens rijkelijk aangekleed met beelden, goud en kostbare tapijten. In 1989 brak echter de revolutie uit en het presidentiële paar werd na een kort proces zonder pardon geëxecuteerd. De bouw van het paleis was toen nog niet helemaal afgerond. De megalomane Ceaucescu wilde indruk maken op de wereldleiders maar heeft het paleis nooit zelf in gebruik kunnen nemen. Onder de prille democratie ging de bouw echter gestaag door en tegenwoordig herbergt dit aanvankelijke symbool van totalitarisme zowel het Lagerhuis als de Senaat van Roemenië. En, nog mooier: het is open voor het publiek. Ook worden er veelvuldig grote conferenties georganiseerd. Je kunt een rondleiding meemaken door dit fenomenale gebouw maar daarbij krijg je lang niet alles te zien. Daar is het gewoonweg te enorm voor. De entree met de grote trappen die naar boven leiden, is meer dan majestueus. Keer op keer zijn de treden tijdens de bouw in opdracht van de dictator aangepast. Dan waren ze weer te hoog, dan weer niet diep genoeg. Lange gangen met zuilen, grote kroonluchters en hoge ramen en deuren vormen vaste onderdelen van het somptueuze decor. Vanuit het terras aan de voorkant biedt zich een panoramisch uitzicht aan over de Boulevard van de Eenheid (Bulevardul Unirii) die tijdens de bouw werd aangelegd. Deze avenue moest de Champs-Elysées in Parijs evenaren, met dezelfde flair en glamour. De grootste zaal, de Unirii Hall, is met een oppervlakte van meer dan 2.000 m² met recht een balzaal te noemen. De gevallen dictator had bij leven nooit gedacht dat zijn paleis een trekpleister voor het grote publiek zou worden, en hij had waarschijnlijk nooit goedgekeurd dat het zou worden gebruikt voor fantastische lichtshows die allerlei kleuren en beelden werpen op de 84 meter hoge voorgevel. Het gebouw is absoluut fenomenaal en vormt de grootste toeristische attractie van de stad.

Salon van de...Ambass

De meest bekende salon in het Real Alcazar, oftewel het koninklijk paleis van Sevilla, heet de Salon van de Ambassadeurs. Dit was de troonzaal van koning Don Pedro I en hier ontving hij zijn gasten. De zaal is ongeschonden gebleven sinds de 15e eeuw en is geheel opgetrokken in die karakteristieke Spaanse stijl die islamitische en christelijke vormen samenbrengt. De grote goudkleurige koepel boven dit vertrek dwingt tot ontzag en iedere bezoeker blijft hier een tijdje bewonderend staan. Het is er altijd erg druk dus het heeft enig geduld gekost om de foto te kunnen maken zonder allemaal poserende en fotograferende toeristen erop.

Italië • Rome

Lupa capitolina

Het manuscript voor mijn nieuwe reisboek is nu af. Het duurt nog wel zeker een maand voordat het verschijnt, maar bij deze als voorproefje de eerste foto van dit boek. Het beeld van deze wolvin staat op het Capitool, Campidoglio geheten in het Italiaans. Het is de belangrijkste van de zeven heuvels van Rome. Deze bronzen wolvin van Rome staat daar al eeuwenlang. Naar hoe lang ze daar al staat wordt gegist. Ze prijkt er al meer dan 500 jaar, dat is zeker, maar ze is nog ouder dan dat. De wolvin wordt afgebeeld terwijl ze Romulus en Remus zoogt. Deze twee jongetjes die in de oudheid de vrucht waren van een verkrachting door de god Mars, werden in de rivier de Tiber gegooid en verder stroomafwaarts door de wolvin uit het water gered. Zij voedde de jongetjes op. Toen de broers eenmaal volwassen waren, stichtten zij de stad Rome. Ze kregen echter ruzie over wie de heerschappij zou krijgen over deze nieuwe stad. Daarop vermoordde Romulus zijn tweelingbroer zodat hij de eerste koning van Rome werd. Dat was rond 750 voor Christus. Of het verhaal echt gebeurd is of niet maakt niet zoveel uit. De oorsprong van de stad ligt inderdaad in die tijd en de mythe van de twee broers geeft een extra dimensie aan de rijke geschiedenis van de Romeinen.

Italië • Rome

Het antieke centrum

Pal tegenover de heuvel waarop de wolvin van Rome staat, ligt het Forum Romanum, het antieke centrum van de stad. Ruïnes van gebouwen, vloeren met mozaïeken, nog immer overeind staande colonnades en triomfantelijke bogen domineren een landschap dat voor een deel weer in het bezit is geraakt van de natuur. Het loopt over in een van de zeven heuvels van Rome, de Palatijn. Hier leefden de oude Romeinen, hier hielden keizers audiënties en hier kun je zelf ook urenlang doorbrengen terwijl je het vroegere Romeinse leven ontdekt. Je loopt hier over paden en tussen muren waar de beroemdste keizers hun voetsporen hebben achtergelaten. Veel is kapot, maar veel is ook behouden. Sporen en funderingen doen je beseffen hoe groot en stevig alles was.

Albanië • Tirana

Universiteit van...Ti

Het universiteitsgebouw van de Albanese hoofdstad ligt wat aan de rand van het centrum, vlak voor het park langs het meer van Tirana. Het is vanuit de studenten dat de eerste grootschalige protesten werden georganiseerd aan het begin van de jaren 90. Deze leidden uiteindelijk tot de val van het communisme.

België • Limburg

Belgische tropen

In Belgisch Limburg staat een oude, donkere, grauwe en vieze kolenmijn die zich in 2016 ontpopte tot tropisch paradijsje. De mijnsite van Beringen bestaat uit 100.000 m² aan gebouwen die er niet allemaal even florissant uitzien. De steenkolenmijn van dit gebied was vanaf 1922 tot 1989 in productie en sinds de sluiting staan de meeste, sterk vervuilde panden leeg. In totaal werd er in de vorige eeuw 80 miljoen ton steenkool uit de grond gehaald. De mijnen, de gebouwen, de schachten en de bijbehorende geschiedenis zijn onderdeel van het culturele erfgoed van deze streek. 20 jaar na de sluiting werd door de overheid besloten om de site te behouden en er een eerzame bestemming aan te geven. Onder de naam “Be-Mine” moet het gebied recreëren en wonen op harmonieuze en esthetische wijze bij elkaar brengen. Het Mijnmuseum ontstond al snel en is een niet te missen attractie, die voor zowel kinderen als volwassenen interessant is gemaakt. In de voormalige indikkers van de mijn ontstond onder de naam TODI een veel gewaagder en veel unieker project. Eind oktober 2016 opende het resultaat van deze gedurfde onderneming zijn poorten voor het publiek. Indikkers zijn gigantische bassins waar het water in wordt opgeslagen om er naderhand steenkool mee te wassen. Deze reservoirs blijven nu deels hun oorspronkelijke bestemming houden en werden omgebouwd tot een groot zwembad met een diameter van 36 meter en een inhoud van 6.200.000 liter water. Naast de flinke diepte van dit bad, bijna 10 meter, kent de verschijning TODI nog veel meer bijzonderheden. De helderheid van het water, de constante temperatuur van 23 graden en het gebruik van sterke filters maken het tot een ideale leefomgeving voor talloze (sub)tropische zoetwatervissen. Er zwemmen er inmiddels al vele honderden rond, in scholen of solitair, en het is de bedoeling dat het er op termijn meer dan 2.000 worden. 30 verschillende soorten zullen hier gedijen en nu reeds zie je er al heel veel, van cichlides tot chromis en zelfs grotere pangasia. Het is één groot aquarium geworden. Maar dát alleen is op zich niet heel bijzonder. In de voormalige indikkers mag je ervoor kiezen om de dieren van achter een raam te zien zwemmen, zoals je op zoveel plekken kunt doen. Bij TODI kun je echter ook al snorkelend vanaf de oppervlakte naar deze gekleurde vissen kijken waarbij het nadeel is dat ze dan nog steeds enigszins buiten bereik blijven. Toch is dit al sensationeel. Maar het mooiste in TODI is om ze al duikend te observeren, tussen ze door te zweven. In Beringen bevindt zich dan ook één van de prachtigste en meest fantastische indoor duikbassins die er maar bestaan. Heb je een duikbrevet, dan kun je hier alle duikuitrusting huren die je nodig hebt om geruime tijd als een vis tussen de vissen te zijn. Het is de Belgen gelukt om in Beringen een ware tropische belevenis neer te zetten. De belevenis doet geen geweld aan de geschiedenis en het lokale erfgoed. Onder water is een deel van een mijnschacht nagebouwd, compleet met de rails waar vroeger een karretje met steenkolen overheen rolde. Vissen hebben nu bezit genomen van deze doorgang, maar maken gedwee plaats voor duikers wanneer deze hun kant op komen. Ook een andere traditie wordt in leven gehouden: die van het bier. In een hut die veel weg heeft van een tropische bar staat een heuse tapinstallatie. De toog schenkt dan wel geen bier meer, maar het is wel dé plek om samen te komen met vrienden. Teneinde ook de nieuwe bewoners het gevoel te geven dat ze hier thuis zijn, staan er kunstmatige riffen onder water. Hier kunnen de vissen zich in verschuilen, terwijl ze ook een heenkomen kunnen vinden in de twee autowrakken op de bodem. Het geheel is bijna magisch, met bijzondere constructies die van de bodem naar de oppervlakte reiken. Onwezenlijk en onwerkelijk zijn woorden die het onderwaterdecor typeren. Op het moment dat je te water gaat en aan de ontdekking begint, is alles toch verrassend echt en tastbaar. En de droom duurt zolang als er lucht in de fles zit in deze ademloze attractie. De organisatie is erin geslaagd om hier een ecosysteem te creëren en dat ook te beschermen tegen ongunstige invloeden van buitenaf, zoals ziektes en koude, en dit ondanks de vele wisselende bezoekers die hier graag te gast zijn. Iedere duiker dient zich dan ook strikt te houden aan een aantal strenge maar noodzakelijke regels. Ook draagt TODI er zorg voor dat er nooit zoveel duikers tegelijk in het water liggen dat ze de vissen verstoren. Vreemd genoeg voor de niet geïnitieerden vormt een voormalig mijngebied het startpunt van een bijzondere reis tussen gekleurde vissen. Het habitat lijkt mogelijk niet op een Zuid-Amerikaans tropisch regenwoud, op Afrikaanse meren of op de Vietnamese Mekong rivier, maar toch leven de soorten uit die wateren hier samen. Ze blijven niet in leven door te jagen maar krijgen droogvoer aangeboden en wanneer het donker wordt en er ook dan bezoek komt, gaan de lampen even aan. Ze wennen beetje bij beetje aan hun leefomgeving en aan de duikers en leren te overleven in een ruim en veilig decor. Indien je kunt snorkelen of kunt duiken, rest je maar één ding: hier getuige van zijn. Na afloop kun je in de bijbehorende Brasserie nog eens bijkomen van de indrukken en alvast gaan plannen wanneer je weer terugkomt om zelf te zien hoe de populatie onder water groeit. En mocht je (nog) niet kunnen duiken: je kunt het daar eens proberen onder leiding van een duikprofessional.

Malta • Valetta

Saint Lawrence

In het stadsdeel Birgu van Valletta staat de Saint Lawrencekerk. Dit was de eerste kerk die door de Johanniterorde in gebruik werd genomen na de aankomst op het eiland in de 16e eeuw. Deze kerk vervulde een belangrijke rol totdat aan het eind van die eeuw aan de overkant van de haven de nieuwe hoofdstad Valletta verrees.

Paleisje van Pilatus

Rijkdom kin Sevilla komt ten volste aan bod in het paleis Casa de Pilatos. Dit gebouw is aan het begin van de 16e eeuw in mudejarstijl opgetrokken. Als voorbeeld diende het in Jeruzalem gelegen huis van de Romeinse politicus Poncius Pilatus. Het paleis is gevuld met verscheidene stijlen: Moors, Gotiek, Renaissance. Verschillende tuinen blazen het gebouw leven in en een prachtige trap leidt naar de eerste verdieping. De daar gelegen vertrekken liggen langs een galerij die uitkijkt op een patio. Ze zijn volledig ingericht met meubels uit de afgelopen eeuwen en met kostbare schilderijen. Het paleis wordt vaak het kleine Alcazar genoemd. Het is dan wel minder groot maar beslist weelderig en het is er zeker niet zo druk als in het koninklijk paleis.

Groot-Brittannië • Londen

Een oude Toren

Een oude White Tower in een modern Londen. Bijna 1000 jaar al bestaat deze vesting, op de plek waar de Romeinen vele eeuwen eerder de stad Londinium stichtten. De White Tower, als middelpunt van de Tower of London, werd gebouwd als verdedigingswerk, maar diende in de eeuwen erna ook als koninkljk paleis, als gevangenis, als museum en als menagerie. Wanneer je de gracht oversteekt, betreed je het oude Engeland.

Slottet

Aan het einde van de twee kilometer lange Karl Johans gate ligt op een heuveltje het Slottet, het huidige koninklijk paleis. In dit pand uit 1848 woont koning Harald V van Noorwegen.

De Fram

In Oslo toont Het Fram museum vol trots twee schepen die daadwerkelijk hebben deelgenomen aan de poolexpedities aan het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw: de Fram en de Gjøa. Een inleidende film, vitrines vol met uitrustingstukken en documenten nemen je mee op ontdekkingsreis. Je kunt zelfs aan boord komen van de Fram, het oudste van de twee schepen. Benedendeks kun je de motor bekijken, de kombuis en verblijfsruimtes van de bemanning. Aan dek, aan het roer, leef je een beetje mee met het grote en koude avontuur van weleer.

België • Luik omgeving

Steur gespot

In de voormalige steengroeve van Lillé, bij Sprimont, zwemmen tegenwoordig vissen rond. De meest spectaculaire hiervan zijn wat grote snoeken, veel karpers en ook twee steuren. Deze laatsten laten zich niet altijd zien en nog minder fotograferen, omdat ze zich altijd proberen te verhullen in dieper en donkerder water. Vorige week heb ik de steur dan toch weten te "vangen", zonder flits. De zon brak even door in het water met een temperatuur van 7 graden, het zicht was redelijk en de prachtige vis liet zich verrassen. Een bewegend doel fotograferen terwijl je zelf ook niet helemaal stil hangt met een sluitertijd van 1/20 valt niet mee, maar ik ben toch best tevreden over dit resultaat.

Malta

De stilte van Mdina

De oude hoofdstad Mdina is na de oorlog met de Ottomanen (The Great Siege) in de 16e eeuw niet geheel in vergetelheid geraakt. Het werd gespaard tijdens die oorlog omdat de Turken het stadje niet aan durfden te vallen, overtuigd als ze waren van een (niet aanwezige) overmacht aan manschappen binnen de oude muren. Het wordt ook wel “de stille stad” genoemd. Het mini-stadje ligt strategisch en na The Great Siege werd er nog veel in gebouwd. De hoofdtoegang naar Mdina is over een stenen brug via de Main Gate waarachter meteen links de Torre dello Standardo staat. Deze toren was vroeger van wezenlijk belang bij de verdediging van het eiland. Bovenin werd een groot waarschuwingsvuur aangestoken wanneer vijanden Malta naderden. Daar pal tegenover staat het eind 17e eeuwse Palazzo Vilhena, een paleis dat voor de grootmeester werd gebouwd. Vandaag is het Museum of Natural History gehuisvest in het pand. Nauwe straatjes zoals op de foto voeren je door Mdina en eindigen bij de stadsmuren van waaruit je een prachtig uitzicht hebt over het eiland. De Saint Peter and Paul’s kathedraal werd aan het eind van de 17e eeuw gebouwd op de overblijfselen van de eerdere kerk die eerder was verwoest door een aardbeving en maakt van Mdina toch een echte hoofdstad. Hoe lang Mdina al bewoond is ontdek je wanneer je aan de rand van de stad de Domus Romana bezoekt, een oude Romeinse woning. De overblijfselen stammen uit de eerste eeuw voor Christus en zijn pas aan het eind van de 19e eeuw ontdekt. Al snel is er een gebouw neergezet om de ontdekte en fragiele vloermozaïeken te beschermen.

Flamenco

Tijdens een wandeling langs de rivier die door Sevilla heen glijdt, kun je één van de bruggen nemen om over te steken naar de wijk Triana. De brug Isabel II is daarbij wel een aanrader. Aan het eind van deze brug staat een torentje dat markeert wat over is van het kasteel van San Jorge. Het gebouw werd in de 19e eeuw platgegooid om een marktplaats in te richten, maar in de funderingen is tegenwoordig een museum gehuisvest over de Spaanse inquisitie. Deze lange en donkere nacht duurde van 1478 tot in de 19e eeuw. In Sevilla leefden vele godsdiensten en culturen samen en de inquisitie had tot doel om het katholicisme te zuiveren. Zigeuners, joden, moslims en ook nieuwe christenen, die zich bekeerd hadden, werden hier het slachtoffer van. Al hun eigendommen werden afgenomen en ze leefden in armoede in de wijk Triana. Over hun verdriet en hun onvrede mochten zij niet openlijk spreken, maar zij vonden een andere manier om deze te uiten. Door te dansen en te zingen ontwikkelden zij de Flamenco. De klanken van de muziek komen soms wat Arabisch over en in het huidige stadsbeeld zie en hoor je de Flamenco nog steeds, zoals hier op straat.

De Giralda

Nadat de Moren in de 14e eeuw werden verjaagd uit Andalusië, werd niet alles wat zij gebouwd hadden vernietigd. Zo werd de grote moskee verbouwd tot kathedraal. De minaret bleef staan en heet nu Giralda. Deze hoge toren bevat geen treden maar 35 hellingen die naar de top leiden. In de Moorse tijd moest de imam immers meerdere keren naar boven voor het gebed. In plaats van zich te vermoeien door lange trappen op en af te gaan, liet hij zich dan vervoeren door een ezel die moeiteloos via de schuine gangdelen naar boven en naar beneden kon sjokken. De toren is bijna 100 meter hoog en helemaal bovenin prijkt het bronzen beeld van een vrouwfiguur, dat staat voor de overwinning van het Geloof. Bij één van de ingangen staat een kopie van dit beeld, dat op de toren stond tijdens de renovatie van het origineel aan het eind van de vorige eeuw. De voormalige minaret met het huidige beeld zijn vanaf vele plaatsen in Sevilla zichtbaar, zoals hier vanuit de paleistuinen van het Alcazar. Ook de oude Moorse kasteelmuren zijn nog goed zichtbaar.

Namibië • Sossusvlei

Sossusvlei na de rege

Het is zeldzaam, maar het gebeurt wel eens: bakken met regen over de zandduinen van Sossusvlei. Het wordt dan ineens een modderige boel, de mooie rode kleur verdwijnt, en er hangt plots een prachtige mist tegen de duinen aan.

Malta • Valetta

Upper Barrakka garden