RoyanvanVelse
Como house
Dit prachtige in 1847 gebouwde huis staat in South Yarra, in Melbourne. Tot medio vorige eeuw is het bewoond geweest maar inmiddels is het paleisje open voor het publiek. Vooral de tuinen zijn bekend. Mensen komen dan ook eerder om in het park te wandelen dan om het huis van binnen te bezichtigen.
Ocaenografisch...inst
Wanneer je dan toch eens in Monaco bent, bezoek dan ook het al meer dan 100 jaar oude Oceanografisch Instituut, dat ook museum is. Vanuit Monaco werden vroeger wetenschappelijke expedities over de verschillende wereldzeeën gefinancierd, en hier zie je de geschiedenis terug. Hier staan ook de skeletten van grote zeezoogdieren, of zie je allerlei andere wezens op sterk water. Gebruiksvoorwerpen, vondsten ... het museum herbergt van alles. En er staan ook 90 aquaria vol met prachtige vissen. Het is echt een zee aan ontdekkingen. Niemand minder dan Jacques-Yves Cousteau heeft aan het hoofd van dit instituut gestaan. Hij maakte het ook bekend.
Plaza de España
Het is vaak een drukte van jewelste op het halve cirkelvormige plein voor het paleis Plaza de España. Mensen rijden er rond met paard en wagen, een veel gebruikt vervoermiddel in deze stad, of ontspannen zich tijdens een roeipartij in het water dat het plein omgeeft. Buiten de weekenden is het er rustiger. Dit gebouw is populair onder filmmakers. Voor grote titels als “Lawrence of Arabia” en “Star wars” werden hier opnames gemaakt.
Een opening naar...ke
Veel van de gebouwen in Sevilla hebben het uiterlijk van paleizen. Zelfs de tabaksfabriek die in de 18e eeuw werd gebouwd heeft meer weg van een kasteel dan van een fabriek. Het gebouw kende een slotgracht, een ophaalbrug en zelfs een eigen gevangenis. Sevilla floreerde in deze tijd mede dankzij de tabaksindustrie. Het gebouw waarvan je hier de ingang ziet, is nu in gebruik door de universiteit van Sevilla, die hier een bijzonder prestigieus monument heeft weten te betrekken.
De menagerie
Wat minder bekend is van de Tower of London is dat deze vanaf de 13e eeuw ook een menagerie bevatte. Het hof hield hier allerlei uitheemse dieren, waaronder leeuwen, luipaarden, apen, een olifant en zelfs een ijsbeer. Oude boeken doen melding van een witte beer die aan het vissen was in de rivier, hetgeen een vreemd verschijnsel moet zijn geweest. De olifant overleefde zijn gevangenschap slechts twee jaar, en dat korte lot wachtte veel van de exotische dieren. Sinds een paar jaar staan er beelden van al deze dieren in en rond de gebouwen. Op deze manier zijn ze weer terug van weggeweest.
Nederlandse Antillen • Bonaire Marine Park
Nederlandse Antillen • Bonaire Marine Park
Een kiel op de bodem
Een bijzonder duikobject in Bonaire is de Hilma Hooker. Dit is de naam van een wrak dat sinds 1984 op een maximum diepte van iets minder dan 30 meter ligt. Het schip vervoerde drugs en werd aan de ketting gelegd in Kralendijk. Daar begon het na verloop van tijd water te maken. Om te voorkomen dat het in de haven zou zinken en een blokkade zou vormen, werd het de zee opgesleept om daar voor anker te gaan. Dat is ook de plek waar het uiteindelijk zonk. Nog steeds rust het op stuurboordzijde met een intacte schroef en roer. Het is een geliefd duikobject in helder water dat goed te bereiken is vanaf de kant. Tarpons houden zich schuil bij het schip en een grote groene murene heeft bezit genomen van de kajuiten.
Dorp van krijgers
Het Westafrikaanse Ivoorkust is een groot land en een modern land, met een paar grote steden. Maar als je van de gebaande paden treedt, kom je soms in heel afgelegen dorpen. Daar hebben sommigen best wel wat voorzieningen, maar toch wordt er ook nog traditioneel geleefd. In de tijd dat ik er woonde kwam ik geregeld in dit soort dorpjes, zoals hier in Blieron. Het is een dorpje waar zowel vissers als krijgers wonen. Wanneer ik daar kwam als westerling, begonnen honden te grommen en doken de kleinste kinderen weg achter hun moeders: zo wit kenden ze niet. Gastvrijheid was er altijd en overal. Dyula is een taal die ik maar een beetje sprak, maar dat was voldoende om iets te communiceren en bij een hut plaats te nemen om bijvoorbeeld een stukje kokos te eten samen.
Klaar om te surfen
Op Fuerteventura spelen golfsurfers met de door de wind aangewakkerde hoge branding die hen weer naar de rotsen en de stranden voeren. Kitesurfers vliegen door hun vliegers voortgetrokken over het water en windsurfers krijgen blaren in de handen terwijl ze proberen hun zeil in bedwang te houden. Zeilen is hier sportiever dan op vele andere plekken op aarde en de wind is voor velen een niet beïnvloedbare maar zeer welkome vriend. Hier zijn de brandingsurfers zich aan het voorbereiden bij La Pared, the place to be voor deze stoere sport.
Pauluscatacomben
Op loopafstand van de oude hoofdstad Mdina, in het nabijgelegen Rabat, liggen de Pauluscatacomben, niet ver van de Saint Paul’s church. Deze graven stammen evenals het oude huis uit de tijd van de Romeinen. In lange onderaardse gangen met nissen werden hier de doden begraven, en dit tot de 4e eeuw na Christus. Het complex dat onder een stuk grond met een oppervlakte van 2.000 m² ligt, is via allerlei ingangen toegankelijk. De grootste galerijen, meteen na het bezoekerscentrum, zijn feitelijk het meest interessant. Ze zijn groot en goed begaanbaar en geven een interessant beeld van hoe mensen in die tijd werden bijgezet, hun lichaam gehuld in doeken. Aan de overkant van de weg zijn nog vele andere en veelal kleine grafkelders te bezichtigen, maar deze zijn beduidend minder eenvoudig te bereiken.
De pont over het Koma
Albanië is niet zo'n groot land. Maar als je vroeger vanaf de hoofdstad naar het noordelijke Bajram Çurri wilde rijden, hemelsbreed zo'n 100 km, was je een hele dag onderweg. Ik heb die route een jaar lang vaak gereden en het was een hachelijke onderneming. De wegen waren slecht en smal, langs gevaarlijke afgronden, en als er sneeuw lag was er geen doorkomen meer aan. Om de reistijd te verkorten kon je dan met een pont over het Koman meer van Koman naar Fiërze varen. Daarbij had je prachtige panorama's over een ongerepte natuur. De pont was oud en roestig en bood plaats aan maar vijftien auto’s. En je moest maar hopen dat je aan boord kon komen, want reserveren kon niet. Voor voetgangers waren er ook een paar roestige schuiten die naar Fiërze voeren. Zoals op deze foto te zien waren ze overvol, maar bij gebrek aan openbaar vervoer klaagde niemand daar over.
Monniken van Drepung
In en nabij Lhasa bevinden zich een aantal kloosters waar we niet op uitgekeken raken. Het Drepungklooster is het grootste van Tibet. Vroeger woonden hier meer dan achtduizend monniken. De tweede tot en met de vierde dalai lama rusten hier en in dit klooster vestigde de vijfde dalai lama zich alvorens hij het Potalapaleis liet bouwen. In de kloostertuin van het Seraklooster wonen we het dagelijks debatteren van de monniken bij. In het klooster zelf zit een Boeddhabeeld dat met zijn linkeroor aan een raam zit dat uitkijkt op de tuin. Op deze manier kan deze Boeddha van de Wijsheid luisteren naar wat er op het plein gebeurt. De monniken zitten in hun rode kleed op kussens op de grond. Ze debatteren in kleine groepjes over de boeddhistische leer met een lama die voor ze staat. We hebben geen idee wat ze zeggen maar ze lachen soms en de staande monniken klappen in de handen als ze een vraag stellen terwijl ze een halve sprong naar voren maken. Ze zijn het niet allemaal eens met wat er besproken wordt en soms laaien de discussies hoog op. Er zitten ook erg jonge mannen tussen waarvan enkelen wat verveeld om zich heen kijken. Vanaf de leeftijd van zes jaar kunnen jongens al toetreden tot het klooster.
Nederlandse Antillen • Bonaire
Nederlandse Antillen • Bonaire
Le vol du pélican
Als kind was ik helemaal dol op de TV serie "Le vol du pelican". Ik woonde toen in Frankrijk, maar de originele titel is "Bailey's bird". Het speelt zich af in Maleisië en gaat over een Australische vader en zijn zoon die hun geld verdienen met een watervliegtuig. Sinds die serie ben ik helemaal gefascineerd door pelikanen. Ik heb ze niet zo heel vaak in vrijheid gezien en heb er ook niet altijd foto's van kunnen maken. Ik was dan ook zo blij dat ik ze op Bonaire zo'n beetje overal tegenkwam>
White Tower
Bijna duizend jaar al staat de Tower of London langs de rivier de Theems, gebouwd bovenop Romeinse funderingen. De oude Romeinse muur zie je nog staan, niet ver van het kasteel. De Tower werd gebouwd in de tijd dat Londen nog maar een kleine stad was met slechts 10.000 inwoners. Het indrukwekkende gebouw dat de naam “White Tower” kreeg was de eerste constructie die verscheen in opdracht van koning Willem de Veroveraar. De dikke muren en de enkele toegang die moeilijk te bereiken was, maakten van dit bastion in die tijd al een onneembare vesting. In de loop van de jaren werd er een slotgracht gegraven en verschenen er rondom de White Tower stevige verdedigingsmuren met torens. Ook kwamen er binnen het groeiende complex andere gebouwen bij. Vanaf de 15e eeuw kreeg de vesting zijn eigen wachters, te weten de nog steeds aanwezige Beefeaters. Vraag ze niet waar hun naam vandaan komt, want ze kunnen er zelf geen antwoord op geven. Ondanks alle speculaties heeft het waarschijnlijk niets te maken met rundvlees dat in de middeleeuwen soms werd gebruikt als betaling voor diensten. Door de geschiedenis heen vervulde het complex van de Tower of London verschillende rollen. Het was in eerste instantie bedoeld als verdedigingswerk, maar het werd later en afwisselend ook een koninklijk paleis, een gevangenis, een menagerie en een museum. Tegenwoordig vervult het de laatste functie. Vanaf het moment dat je de brug over de voormalige gracht oversteekt, betreed je het oude Engeland. Beefeaters staan dan voor je klaar om een rondleiding te verzorgen. Deze militairen met een lange staat van dienst doen het met veel verve en wonen zelf binnen de muren van de vesting. Ze slagen erin om je te doordringen van de rijke en koninklijke geschiedenis van het fort. De muren rondom de Tower voeren je van toren naar toren, waarbinnen in vroegere tijden mensen van de hogere klasse gevangen werden gehouden. Ook mensen van hoge adel en zelfs prinsessen hebben hier vastgezeten. Gevangenen doodden hun verveling soms door de binnenmuren van de ruimtes waarin zij verbleven te bewerken met scherpe voorwerpen. Hun kunstzinnige handtekeningen zijn overblijfselen van een verleden dat niet valt te ontkennen. Vooral in de Beauchamp toren zijn deze sporen van onmacht en radeloosheid erg goed bewaard gebleven. In andere delen van de Tower werden gevangenen ondervraagd en gemarteld. Het marteltuig dat hierbij werd gebruikt is te bezichtigen in galerijen onder de grond. Weinig veroordeelden zijn daadwerkelijk binnen de muren van de Tower geëxecuteerd. Meestal gebeurde dat op de Tower Hill, iets verderop. De voltrekking van de doodstraf vond in de regel plaats met een bijl en een hakblok, welke nu tentoongesteld staan in de White Tower. In datzelfde gebouw staat de Line of Kings. Dit is een fenomenale collectie harnassen, kurassen en schilden die vanaf de 17e eeuw werd aangelegd. In de zalen werden toen al houten paarden opgesteld met daarop de lege harnassen van alle Engelse monarchen. Vooral de rijk uitgemonsterde uitrustingen van koning Henry VIII († 1547) springen in het oog. Deze koning was berucht en wreed. Hij huwde maar liefst zes vrouwen van wie hij er twee liet onthoofden. Hij was ook de koning die definitief met Rome brak. Op andere verdiepingen van het voormalig paleis bevindt zich een uitgebreide verzameling van voorwerpen uit de historie van de Tower.
Tropisch Frankrijk
Guadeloupe is zo'n prachtige voormalige kolonie van Frankrijk, nu een Caribisch overzees departement. Vulkaan, strand, regenwoud, grote watervallen, duikgebieden (vooral de réserve Cousteau): je hebt er van alles voor een bijzonder complete vakantie. En omdat het Frans grondgebied is, betaal je er gewoon met euro's.
Spaanse schoonheid
Grenzend aan het zuiden van het centrum verscheen in 1929 één van de schoonheden van Sevilla. In een halve cirkel met een doorsnede van 200 meter werd de Plaza de España gebouwd. Twee torens staan aan de uiteinden van dit ongelooflijk indrukwekkende moderne paleis met wederom architectonische invloeden uit het verre verleden. De halve cirkel opent zich naar het Parque de Maria Luisa, waarachter de rivier ligt en waar de reizen naar Zuid-Amerika begonnen. Het is dan ook een knipoog naar dat Latijns Amerika dat aan het begin van de vorige eeuw voor een groot deel onder Spaanse invloed verkeerde. “Exposición Ibero-Americana” was niet voor niets de subtitel van de grote Wereldtentoonstelling in Sevilla waar dit voor gebouwd werd. Langs de muren van het gebouw staan 58 met azulejos bezette banken. Ze stellen in alfabetische volgorde de Spaanse provincies voor. Onder de bogen naar de galerijen staan borstbeelden van Spaanse persoonlijkheden. Het is vaak een drukte van jewelste op het halve cirkelvormige plein voor het paleis. Mensen rijden er rond met paard en wagen, een veel gebruikt vervoermiddel in deze stad, of ontspannen zich tijdens een roeipartij in het water dat het plein omgeeft. Buiten de weekenden is het er rustiger. Ook dit gebouw is populair onder filmmakers. Voor grote titels als “Lawrence of Arabia” en “Star wars” werden hier opnames gemaakt.
Island life
Tijdens een verblijf met een live-aboard varen we twee weken lang over de Indische Oceaan. Soms gaat er wel een hele dag voorbij zonder dat we andere mensen of een bootje zien. We worden veel vergezeld door dolfijnen en genieten op en tot van de Malediven. We zijn met 10 passagiers en met iets meer bemanningsleden en de enige momenten dat we het jacht verlaten, is om te gaan duiken. Maar na een weekje gaan we toch een keer aan land. Wat een verademing om toch eens wat vaste grond onder de voeten te hebben. Ook al is de achterkant van zo'n paradijselijk eilandje duidelijk een stuk minder mooi dan wat je op de ansichtkaarten ziet.
Gebedsvlaggetjes bij.
In Kathmandu brengen we veel tijd door bij de grote, witte en indrukwekkende Boudhanath, een oude boeddhistische tempel. Het is een van de grootste stupa’s ter wereld en stamt uit de veertiende eeuw. De vele gebedsvlaggetjes die van de top naar de zijkanten reiken geven de stupa een feestelijk aspect. De vrolijke en kleurige gebedsvlaggen kom je in Tibet en Nepal werkelijk op de meest ondenkbare plaatsen tegen, zelfs op de hoogste bergpassen. De blauwe, witte, groene, gele en rode vlaggetjes zijn bedrukt met mantra’s en gebeden en horen in de wind te wapperen. Door de wind gaan de gebeden naar boven en komen deze ten goede van degene die de vlaggetjes ophangt. Wanneer de vlaggetjes verweren en de opdruk vervaagt betekent het dat de gebeden zijn opgenomen. Oude vlaggetjes blijven dan hangen en er komen weer nieuwe naast, hetgeen heel vrolijke taferelen oplevert.
Thermen van Titus
De oude Romeinen hielden van baden. In het oude Rome bevonden zich dan ook veel thermen. Ook keizer Titus liet een thermencomplex bouwen, bijna 2000 jaar geleden, pal tegenover het Colosseum. In de loop van de eeuwen zijn deze thermen vervallen tot ruïnes maar tussen de 16e en de 18e eeuw is men toch nog in staat geweest om gedetailleerde tekeningen te maken van de oude thermen en om twee baden op te graven. Beide baden staan nu in het Vaticaans museum. Het bad op de foto staat in de Ronde Zaal en is gemaakt van porfier, een gesteente dat niet alleen mooi is maar ook erg slijtvast. Ook het graf van Napoleon is daarvan gemaakt.
Pardonnez-moi
Na een vlammende carrière van ruim 30 jaar, eindigde in 1987 het leven van de Franse zangeres Dalida. Deze van oorsprong half-Italiaanse superster had de wereld veroverd met hits als "Gigi l'amoroso", "Il venait d'avoir 18 ans" en "Paroles paroles". Ze ligt nu begraven in Montmartre, op een begraafplaats waar veel andere beroemdheden rusten, als Berlioz, Stendhal en Degaz. Het is als een klein en rustig park waar je doorheen kunt wandelen en je je kunt verwonderen over vele praalgraven. Ze pleegde zelfmoord in datzelfde Montmartre op de leeftijd van 54 jaar. Haar laatste woorden liet ze die avond achter op een briefje in haar slaapkamer: "La vie m’est insupportable, pardonnez-moi Dalida" (Het leven is niet uit te houden, vergeef mij. Dalida)
Sint Pietersplein
Het plein voor de Sint Pietersbasiliek wordt omgeven door enorme zuilenrijen met daarboven de beelden van 140 heiligen. Duizenden stoelen staan opgesteld voor de zondagsdienst die door de paus zelf wordt voorgegaan. Het Pietersplein kan maar liefst 140.000 mensen ontvangen. Op ieder moment van elke dag is het daar druk. Het was trouwens erg leuk om vandaag tijdens de prijsuitreiking op de Vakantiebeurs allemaal collega RR's te ontmoeten.
De kruisriddergalerij
Na de overwinning van de Maltezer ridders op de Ottomanen in de 16e eeuw, werd de eerste steen gelegd voor de nieuwe hoofdstad Valletta. Hier werd ook een paleis gebouwd voor de grootmeester van de orde. Thans doet het gebouw dienst als presidentieel paleis, maar je kunt het bezoeken. Op de foto zie je één van de galerijen waar de kruisridders vroeger liepen. De galerijen zijn prachtig beschilderd. Gewoonlijk staan er harnassen langs de muren en hangen er lantaarns. Op dit moment wordt het paleis gerenoveerd omdat Malta in 2018 de culturele hoofdstad van Europa is. Jammer voor nu, maar toch geeft de foto een idee van de pracht van dit grootmeesterspaleis.
Blijvende fascinatie
Luxor en Karnak blijven fascineren met hun tempelcomplexen die al duizenden jaren oud zijn. Het ene beeld is nog prachtiger dan het andere, ook al zijn het te veel om te weten wie of wat ze precies voorstellen. Je moet dan genoegen nemen met stille bewondering.
Giftige paddenstoelen
Oude gebouwen hebben hun plek in de Moorse stad Sevilla maar nieuwe constructies verschijnen eveneens. In 2011 werd het controversiële Metropol Parasol gebouwd: de grootste houten constructie ter wereld. Het concept moet een vijftal levensgrote parasols voorstellen, maar ze worden door de inwoners van de stad als giftige paddenstoelen betiteld. Indien de architect hiermee aandacht wilde krijgen, is hem dat gelukt. Over het dak van de parasols is een looproute aangelegd, hetgeen weer een fraai uitzicht over de stad biedt.
Afrikaans dorpsleven
Het leven in een dorp in een land dat jarenlang verscheurd is geweest door burgeroorlogen. Angola is nog niet zo'n populaire toeristische bestemming. De wonden van al die bloedige jaren zijn dan ook nog steeds niet geheeld. Bij de mensen niet, en in het landschap niet. En ook wilde dieren twijfelen nog of ze wel veilig terug kunnen komen. Overal liggen nog landmijnen helaas.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
