Photofreak
Zonsolifant in Etosha
Als je tijdens een zonsondergang bij een waterhole zit , dan is het genieten. Niet alleen van de zonsondergang maar ook van het gedrag van de dieren. Deze olifant kwam mooi voorbij lopen. Even wachten tot de spiegeling tussen zijn poten doorkwam en afdrukken. Tip bij deze waterhole in het kamp, met bankjes. Gaat iedereen vaak zitten en geniet en maakt foto’s. Als je staat en een beetje rondloopt kun je zelf meer het moment bepalen dat je een mooie foto maakt en ben je niet afhankelijk van het beest wat je fotografeert!
In het spoor van de..
Uganda is het land bij uitstek voor gorilla's in het wild te zien. Maar je kan er ook wat andere dingen doen, zoals een hele dag doorbrengen in het gezelschap van de chimpansees in Kibale NP. Bij zonsopkomst wordt je naar de plaats gebracht waar de chimps de nacht hebben doorgebracht hoog in de bomen. Vanaf dan volg je ze bij het spelen en zoeken naar voedsel. Een zeer vermoeiend tripje door het dichte regenwoud, maar heel mooi om deze dieren in hun eigen habitat te zien en hun gewoontes te leren kennen. Voor het maken van foto's is het een hele uitdaging door het weinige licht en de bewegende dieren. Met diafragma volledig open op 2.8 en lage shutterspeed en hoge ISO, kan je af en toe toch nog een bevredigend beeld schieten. Maar de ervaring om zo kort tegen deze dieren te staan zal je nooit vergeten.
Woestijnspekvreter
Had niet verwacht in de woestijn, die mooie vogels, maar ze zijn er toch. Vader moeder en een kleintje. Deze kwam mooi binnenvliegen De woestijnspekvreter is een gedrongen vogel met een lengte van 14 tot 15 cm. Hij heeft een witte staart, met daarin het patroon van een omgekeerde "T" zoals bij tapuiten. De Namibische vorm, die op zandige hoogvlakten voorkomt is licht; de zuidoostelijke vorm die in steenwoestijnen leeft is donkerder, met zwart in de veren van staart en vleugels. De woestijnspekvreter heeft een rechte snavel en zwarte poten. Vrouwtje en mannetje lijken op elkaar, onvolwassen vogels zijn gespikkeld. De zang van de vogel bestaat uit een zacht en snel "traktrak" en hieraan ontleent de woestijnspekvreter zijn wetenschappelijke en Engelse naam bron wikipedia
De klif der kliffen
Látrabjarg is de grootste vogelklif van Europa en is bekend geworden door de grote kolonie papegaaiduikers die hier gehuisvest is. De klif is 14 kilometer lang en tot 440 meter hoog. Vele miljoenen vogels zijn van hun voortbestaan afhankelijk van deze rots. Er leven onder andere papegaaiduikers, jan-van-genten, zeekoeten en alken, en voor sommige soorten geldt dat 40% van de wereldpopulatie hier leeft. Het is buitengewoon indrukwekkend om op Látrabjarg te zijn. Loodrecht rijst de rots op uit de ijskoude zee. Alsof je aan het eind van de wereld bent. Het aantal vogels is ongekend. Het geluid van de zee wordt ruimschoots overstemd door het geluid van de talloze vogels. Het is één grote vogelflat, waarin ook nog een bepaalde hiërarchie te ontdekken valt: bovenin leven de papegaaiduikers, daaronder de alken en zeekoeten, en weer lager allerlei soorten meeuwen. Bijzonder is dat de vogels zich hier weinig van je aantrekken en je dus ontzettend dicht bij de vogels kunt komen. Voor ons bezoek aan de vogelrots, één van de belangrijkste redenen om IJsland te bezoeken, hadden we een overnachting in het nabijgelegen Breidavik geboekt. Bij aankomst trok er laaghangende bewolking het fjord binnen en 10 minuten later was het zicht nog maar 10-20 meter en was de rit naar de rots niet zonder risico's. De teleurstelling was groot en hebben lang getwijfeld. Uiteindelijk besloten we toch te gaan en daar zijn we achteraf heel blij mee. Bij middernachtzon hadden we in de dichte mist prachtig zacht licht, en de papegaaiduikers lieten zich in groten getale zien. Het was ijskoud, maar dat mocht de pret niet drukken. Wat een onvergetelijke reiservaring. Iets voor middernacht loste de mist plotseling op, waardoor we ineens bóven de bewolking stonden en dit prachtige uitzicht hadden. De onooglijke vuurtoren markeert het meest westelijke punt van Europa en je ziet nog net twee andere mensen op papegaaiduikers 'jagen'. Een meeuw vliegt naar de middernachtzon. Een prachtige afsluiting van een onvergetelijke avond.
Bekijken
In Noord Laos tijdens de drie daagse trekking door verschillende dorpjes gelopen. De mensen waren hier toch nog erg nieuwsgierig. Mevrouw durfde ook even om de hoek te kijken naar wat er nu aan de hand was.
Dringen geblazen
Een van de meest spectaculaire gebeurtenissen in de natuur is naar mijn mening de migratie en dan vooral de rivier crossings. Eerst de trappelende aanstormende hoeven en stofwolken, gevolgd door het 'geboe' en opspattend water. Dringen om aan de overkant te komen en niet als krokodilsnack te eindigen.
Tanden op elkaar
Deze cheetahmoeder had het maar druk met het kroost. Ze waren te jong om gevaar te onderkennen en te groot om rustig achter te blijven. Als moeder dan even rustig ging liggen probeerden ze gelijk te drinken. Cheetah blijven tot een jaar of iets langer bij hun moeder. Ze had dus nog een behoorlijke tijd te gaan. De eerste keer dat we haar zagen had ze 6 jongen en twee dagen later had ze er nog maar 5. Ook dat is een bijna onmogelijke opgave en vraagt veel van het jagen van moeder.
Oude Thaise Biker
In de stad Chai Nat werd in het centrum en langs de rivier een grote jaarmarkt gehouden, in Thailand is het normaal om met brommers door het publiek langs de kramen te rijden,ook deze biker reed rustig door de mensen massa langs de kramen.
Pas geboren.
Dit kalfje van de Yak was nog maar net geboren. Het stond wankelend op de benen en de moeder liep er erg beschermend erbij. Het ondersteunde het kalf zelfs nog een beetje. Niet in de buurt komen dus.
Candi Sari, één van..
Op fietsafstand (ja, fiets!) van Yogjakarta liggen verschillende tempels die het bezoeken waard zijn. Borobudur en Prambanan zijn misschien dan wel de beroemdste en meest bezichte sites, er zijn er enkele die je niet links mag laten liggen. Candi Sari bijvoorbeeld. Wij zijn hier heel toevallig terechtgekomen: een klein dorpje met in het midden deze tempel. Toen we dit zagen staan, wilden we uiteraard een kijkje gaan nemen. Al snel kwamen er enkele bewoners op ons af en we voelden ons gelijk heel erg welkom. Ze trachtten ons uitleg te geven over het monument en na ons bezoek wezen ze ons de weg naar de stad. Candi Sari was naar alle waarschijnlijkheid een een slaapplaats voor Boedhistische monikken en niet echt een tempel an sich. De foto heb ik gemaakt door één van de vele raampjes die uitkijken op de natuur. Voor enkele van deze monikken was dit misschien wel het eerste wat ze elke ochtend weer zagen.
Wie maakt me los
Bij de Chiang Mai Gate op de hoek vanBumrung Buri Rd en Phapokklao Rd is een overdekte markthal waar van alles wordt verkocht, kleding, verse vis, vlees, speelgoed, vers fruit en nog veel meer.
Minimalistisch
Een hele bijzondere kerk staat in Reykjavik. De Hallgrimur. Van buiten een bijzonder gebouw om te zien, maar ik vond de binnenkant ook schitterend. Het oogt redelijk minimalistisch, op het imposante kerkorgel na. Wij hadden geluk, want toen we door de kerk wandelde, was er iemand op het orgel aan het spelen, wat dit bezoek een magisch tintje gaf!
Varen van Siem Reap..
Vaar je over het Tonle sap meer en een deel door een kanaal van Siem Reap naar Battambang dan is er genoeg te zien onderweg. Er leven nog veel mensen op drijvende huizen langs het water. En dan wordt er vrolijk naar je gezwaaid of verbaasd gekeken.
Opknapbeurt
Al wandelend door Castro Verde zagen de deze man ijverig de kwast handteren. Mooi om te zien dat hier nog geen hoogwerkers voor zo'n klusje worden gebruikt!