Na een wat zweterig nacht, worden we op tijd wakker. We hebben een drukke dag voor de boeg waardoor we op tijd opstaan. Als ik onze kamerdeur naar de gang opendoe, ruik ik de geur van gebakken eieren... Lees meer
MarryvanderGeest
Naam
marry van der geest Geest
Reviews
2
Foto's & tips
12
Blogs
4
Lid sinds
13 December 2017
Favorieten
Fav. werelddeel
Zuid Amerika
Fav. land
Suriname
Fav. stad
heb ik niet
Over mij
Ik kom graag in gebieden waar veel natuur is. Bossen, jungle, bergen en wandelpaden, daar hou ik van. Varen in een korjaal over de Surinaamse rivieren, waden door kreekjes en baden in frisse watertjes is voor mij de top cruise die ik me kan wensen. Maar ook de geurende bossen en kruiden op bergen in de Pyreneeën en Spanje zijn prachtig. Luxe..liever niet. Wel heel graag met anderen om samen te genieten van de omgeving.
Ik fotografeer erg graag. One photo a day keeps the docter away :)
Mijn Motto
'Op een goede vakantie valt er veel te fotograferen!'
Over mijn camera
Type
Spiegelreflex
Merk
Sony
Model
A 68
Overige
canon eos 300D panasonic lumi FZ200 lens: 15-55 55-200 2.8 macro 150-500
Hoogst gewaardeerde foto’s & tips (12)
Emerald tree frog,...
In het natuurgebied Brownsberg verveel je je geen minuut. Als het licht is en zelfs in het donker is het een feest om met je camera rond te lopen. Luister goed en kijk goed dan zie je verschillende soorten kikkers en padden op de grond, bomen, watertjes en leegstaande gebouwen. en de kleuren zijn zo prachtig. Ik hou ervan!
Expeditie naar de...W
We hadden een geweldigereis met de kinderen ( 20-25 jaar). Na een reis van 14 uur per korjaal kom je aan in een gebied waar bijna niemand komt. Onderweg en ter plaatse slaap je in een zelf gebouwd hangmattenkamp. Je eet wat de rivier te bieden heeft. Alleen omringd door natuur, gidsen en bootsmannen en je reispartners en de vele wilde dieren die vanuit de bosrand naar je loeren. Je ziet en hoort vogels, kikkers en apen. Het grotere wild blijft veilig op afstand. De Wonotobo vallen zijn waterlopen waar vanuit 3 rivieren het water in de Corantyne loopt. Instappen bij Apoera waar je een week later weer terug komt en onderweg kom je geen enkel dorp tegen. Avontuur!
Petrogliefen langs de
Opa Juul weet waar we de Petrogliefen ( prehistorische rotstekeningen) kunnen vinden.Vroeger toen hij een kleine jongen was peddelde hij met zijn vader vanuit Apoera in twee weken naar deze plek. Op een, op het oog 'gewone' rots, wordt na het gooien van een paar emmers water over de rots, een tekening van een man, vrouw en kind zichtbaar. Voor ons allen was dit een bijzonder moment. Behalve opa Juul had niemand van ons gezelschap dit ooit gezien.
Laatste blogs (4)
Met alleen de zwemspullen, water en boterhammetjes ver-trekken we. Alle andere spullen inclusief de tanks vol diesel, laten we achter in Apoera bij ons huisje omdat we niet weten waar, en of, we de au... Lees meer
Onvoorstelbaar mooi ligt resort Menimi aan de oever van de Surinamerivier op ons te wachten. Ik zie houten huisje met balkon verspreidt over een grasveld liggen. Allemaal naar de rivier gericht. Aan d... Lees meer
Mijn favoriete foto's & tips van anderen (4)
Een wens komt uit....
Een grote wens van mij en een luiaard gaan vandaag in vervulling. Hiervoor rijden we naar “Zuid Paramaribo“ waar Monique Pool met haar luiaard opvang woont. Na onze eerste ontmoeting met luiaards in de dierentuin van Galibi speur ik in Suriname, zonder resultaat overigens, alle bomen af om een glimp op te vangen van deze mooie dieren. Monque Pool is de voorzitter van Green Heritage Fund Suriname(GHFS). Dit is een organisatie die Suriname bewust wil maken van de schoonheid van de natuur en tegen het commercieel gebruik is van luiaards. Ze vangt luiaards op die door particulieren, al dan niet vrijwillig, worden afgestaan of door bijvoorbeeld gekapt bos in de bewoonde wereld terecht zijn gekomen. Het GHFS zoekt dus erkenning voor de natuur en vangt ook nog eens dieren die in de problemen zijn gekomen op. Bij haar thuis heeft ze miereneters en luiaards die, zo vertelt Monique, tot dezelfde familie horen. We zien zelfs in haar huiskamer luiaards. Monique wordt geholpen met de verzorging door vrijwilligers. Ik heb over Monique en haar opvang gelezen op het internet en ben haar gaan mailen met de vraag op wij mogen komen kijken. Monique regeerde gelijk heel enthousiast. Ze vertelt dat er twee luiaards zijn binnengebracht en tot mijn grote blijdschap mogen wij mee om deze weer uit te zetten in het bos. Deze mooie gebeurtenis gaat vanmiddag plaatsvinden! Voor de luiaards de auto in gaan worden de bijzonderheden van de dieren gemeten en genoteerd. Het zijn schuwe diertjes zien we. Het vrouwtje zit in elkaar gedoken in haar hokje. Ze heeft gisteren een miskraam gehad en het arme dier voelt zich zichtbaar ellendig. De hokken gaan achterin de auto en we rijden achter Monique aan naar de regio Saramacca. In de buurt van het dorp Groningen rijden we een bospad in waar we de auto’s parkeren en de hokken uitladen. Het vinden van een goed bos is belangrijk. De beestjes moeten teruggeplaatst worden in bos met dezelfde vegetatie als waar ze vandaan komen. Monique heeft contacten met terreinen waar ze de luiaards veilig kan terugplaatsen. We lopen een paar honderd meter het bos in, totdat Monique geschikte bomen ziet waar de beestjes hun heenkomen kunnen zoeken. Het is werkelijk een prachtig moment om te zien hoe de luiaard vanuit de kooi door het openstaande deurtje de boom in klimt. Best nog wel snel trouwens klimt het dier, ons af en toe met zijn kraaloogjes aankijkend, naar boven met behulp van zijn scherpe nagels. De tweede luiaard gaat een nabijgelegen boom in. Het lijkt of hij ons nog even dankbaar aankijkt. We blijven nog even kijken hoe de luiaards veilig, hoog in de boom tot rust komt en verlaten dan ook het bos. Dergelijke momenten zijn voor Monique echt een kroon op haar werk vertelt ze. Het gebeurt ook wel eens dat de binnen gebrachte dieren het niet redden, te verzwakt of te afhankelijk van hulp zijn. Hopelijk kan het GHFS dit jaar een rehabilita-tiecentrum bouwen waar de dieren worden opgevangen en verzorgd. Dit centrum zal dan ook beperkt toegankelijk worden voor bezoekers om educatie te geven over luiaards, miereneters en natuurbescherming. Mooie plannen van een bevlogen vrouw. Ik ben echt dankbaar dat wij met haar mee mochten op deze bijzondere missie. ( uit: Het Bos In, mijn boek in wording over onze Suriname reizen)
Fotograferen bij de..
De langste teak houten brug van de wereld staat in Myanmar. De brug is gebouwd rond 1870 en kan in het regenseizoen onder water staan. De brug is 1.2 km lang en een ware attractie voor de locale bevolking. Omdat er aan het einde van de brug tempels staan komen hier ook veel monniken naar toe. Ik wilde een geïsoleerde foto van een stilstaande monnik hebben maar op zo'n druk bezochte locatie is dat best wel een uitdaging. Zeker net voor of tijdens zonsondergang want dan is het echt druk. Door gebruik te maken van mijn zoomlens 70-200 met extender (uiteraard op statief) kon ik deze monnik toch isoleren van de massa. Met een beetje geduld uiteraard, maar het wachten is een mooi meditatie momentje. Ik heb ook nog een plaatje geschoten van dezelfde monnik waarbij zijn gewaad in de wind waait, maar deze stilstaande plaat vind ik persoonlijk meer zeggen.
Vlinderssss
Mei 2011 kreeg ik een verzoek van 3 toeristen om een 3 daagse trip te organiseren en uit te voeren midden in de jungle (gebaseerd op volledige ontspanning en rust in de natuur). Op de terugweg belandde ik met mijn wagen in een grote wolk vlinders. Na inzending van deze foto bij National Geographics in 2011, behaalde ik net (5e plaats) niet de hoofdprijs ! :-(
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
