San Sebastian del Oeste ligt verscholen tussen de pijnbomen en de koffie- en agaveplantages van het Sierra Madregebergte, op 1500 meter hoogte, in de Mexicaanse deelstaat Jalisco. Als ik op een mooie... Lees meer
Ambassadeur Marcvankessel
Van het pad af bij...
Als je van de hoofdweg E10 afgaat en richting het strand bij Uttakleivveien rijdt heb je onderweg veel mooie plekken om te stoppen. Zeker in de winter wanneer de zon de hele dag een mooi zacht licht geeft is het echt een feestje. Onderweg kom je langs kleine inhammen en watertjes, machtig hoge bergen en mooie fjorden. Het enige nadeel in de winter is dat stoppen niet altijd makkelijk is. De wegen worden goed sneeuwvrij gehouden, maar de kleine parkeerplaatsjes langs de weg worden vaak niet gestrooid of geschoven. Het is geen optie om van de weg af in de berm te stoppen, de sneeuw is simpelweg te hoog.... Bij deze inham Vågspollen, hadden we geluk. De weg was redelijk recht en we parkeerde de auto op de weg (gevaren lichten aan) Over een hekje geklommen, tot aan mijn knieën in de sneeuw om tot aan de rand van het water te komen.. Een paar foto's gemaakt, maar ik zou ook zo graag een foto maken vanaf het water, met de ijsrand op de voorgrond. Helaas kon ik daar zelf niet komen.... Gelukkig was de drone warm en klaar om de lucht in te sturen! Weer een voordeel van een drone, je kan je camera naar plekken sturen, waar je anders niet kon komen! (Let wel: in de winter kun je de drone beter opwarmen in de warme auto en de batterijen goed warm houden door ze op je huid te dragen, anders heb je er maar heel kort plezier van)
Als een fluwelen deke
Niets is voor mij te vergelijken met de vroege ochtend in de duinen bij Erg Chebbi. Het golvende landschap is net een fluwelen deken met de mooie golven en de verschillende kleuren. Als je de kans krijgt om naar Erg Chebbi te gaan, probeer dan in ieder geval daar te overnachten zodat je een zonsopkomst en zonsondergang mee kan maken.
Op hoop van zegen!
Vlakbij Puri is een klein vissersdorpje waar wij met de tuktuk naar toe gaan. De vissers komen net terug met de vangst. Een drukte van belang. Deze boot kiest het ruime sop, als dat maar goed gaat met die muur van een golf die er aan komt!
Sigaren roken in...Vi
Vinales, misschien wel het mooiste stuk van Cuba. In ieder geval 1 van de mooiste stukken. Een bucketlist dingetje was toch wel een sigaar roken in Cuba, en waar kan dat beter dan in Vinales, bij een tabaksboer in de schuur. In de schuur ligt voor meer dan 2 miljoen euro aan bladeren te drogen. Maar onbruikbaar voor een ieder die niet weet hoelang welke bladeren hoelang waar liggen te drogen.
Geladamannen onder...
We verbleven 2 nachten in het dorpje Debark aan de voet van de Semien Mountains. We wilden de bergen in om de gelada bavianen te zien. Ons hotel was het Simien Park hotel. Ongeveer 8 dollar voor een kamer, maar dan had je ook niet veel. Er is een goed (en veel duurder) alternatief in de vorm van de Simien Mountains Lodge. Deze lodge beweert de hoogst gelegen lodge in Africa te zijn en ligt prachtig in de bergen. Hoe dan ook de volgende morgen gingen we met de auto, de chauffeur, onze gids en een verplichte plaatselijke gids op zoek naar de gelada's. Hoewel de plaatselijke gids een geweer had was dat in ieder geval niet voor de apen. We hebben echt uren gelopen, gezeten en gefotografeerd tussen honderden van deze dieren. Ze zijn heel rustig en babbelen constant met elkaar terwijl ze op hun kont zittend gras(worteltjes) eten. Een groepje gelada's bestaat uit ongeveer 10 dieren: een dominante man, enkele vrouwtjes en wat klein grut. Die groepjes vormen met elkaar weer een grote groep van (soms) honderden dieren. Aan de rand van de groep leven de vrijgezellen. Die zijn soms wel agressief, maar alleen naar de dominante mannetjes, als ze een poging doen om de dames over te nemen. De geladamannen hebben een opvallende rode borst, daarom worden ze ook wel rode hart baviaan genoemd. Daarnaast hebben ze prachtige lange manen. Een andere naam die wel eens gebruikt wordt voor deze mooie baviaan is "Braveheart" naar een film uit 2001. Deze mannen waren aan het "babbelen" met elkaar. Het moet bijna wel over vrouwen gaan.
Bazaar van Tabriz
Elke bazaar in Iran is een bezoekje waard maar die van Tabriz in het bijzonder. De Bazaar van Tabriz is een van de oudste en grootste bazaars van de wereld. De oppervlakte van de bazaar is bijna drie vierkante kilometer en daarmee is het de grootste bazaar van Iran. Het is daarmee één van de grootste bouwwerken ter wereld. In 2010 werd de Bazaar van Tabriz tijdens de 34e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed op de werelderfgoedlijst geplaatst.
Een Andere Kijk op...
Bij Zanzibar zal men doorgaans direct denken aan de typische kleuren in de oceaan, het hagelwitte strand en de wuivende palmbomen. Er zijn echter ook authentieke dorpen te bezoeken waar je een goede indruk krijgt van het dagelijks leven van de eilandbewoners. Zo waande ik mij in het dorp Makunduchi in hartje Afrika, het eilandgevoel was hier even helemaal weg. Stomende potten en pannen voor het avondeten, voetballende jeugd, verlegen kinderen, mannen die bijkletsen bij het dorpshuis, hier lijkt niets te gebeuren en juist daarom is er zoveel te zien. Niemand probeerde me wat te verkopen, niemand vroeg om geld. Een geweldige plek om een veel completer beeld van het fascinerende eiland Zanzibar te krijgen.
Japanse makaken in ba
Japanners mogen zich graag ontspannen in de vele ‘onsens’ (natuurlijke warmwaterbaden) die het land rijk is. In de jaren vijftig van de vorige eeuw werd er zo’n onsen aangelegd in de Jigokudani-vallei in de bergen rond Nagano. Op deze plek leven echter ook honderden Japanse makaken. Al snel kregen die in de gaten dat het met name ’s winters bijzonder aangenaam vertoeven was in de baden. Nadat eerst één aap het waagde in het water te gaan, volgden rap de rest van de groep. Het woord ‘na-apen’ kreeg hierdoor een letterlijke betekenis … Uiteraard was het bepaald niet hygiënisch voor de mensen om de baden te delen met de makaken. Daarop werd in 1964 besloten de baden ‘over te dragen’ aan de apen. Sinds die tijd is het hun domein. In de winter, als de temperaturen ver onder het vriespunt liggen, komen ze ’s ochtends uit de bergen om een heerlijk stomend bad te nemen. Dat baden doen ze op een zeer relaxte wijze. Ze kunnen uren met een gelukzalige gezichtsuitdrukking in het water zitten of liggen. ’s Avonds vertrekken ze weer naar hun slaapplaats. De apen zijn absoluut niet mensenschuw. Ze trekken zich helemaal niets van je aan. En ‘vervelend’ zijn ze ook niet. Vanuit Tokio is ’Snow Monkey Park’ (zoals het ook wel wordt genoemd) eenvoudig te bereiken. Je gaat met de supersnelle shinkansen naar Nagano (1,5 uur), daar overstappen op het boemeltreintje naar Yudanaka (38 minuten). Van daaruit kun je met een bus (15 minuten) naar de ingang van het park. Hier koop je je entreekaartje (circa 4 euro). Maar dan ben je er nog niet! Vanaf de entree moet je bijna twee kilometer lopen over een smal bospad naar de baden. In de winter moet je je een weg banen door een dikke laag sneeuw. In Yudanaka zijn prima overnachtingsmogelijkheden. Het verdient de voorkeur het park in de winter te bezoeken. Toegegeven, het is er dan hartstikke koud, maar de besneeuwde bergen en bossen zijn dan op hun mooist. Juist vanwege die kou zijn de makaken dan elke dag in de baden te vinden. In de zomer is het er vaak te warm, waardoor de behoefte en de animo van de apen om te baden een stuk geringer is.
Wrak DC 3 - IJsland
Dit vliegtuig is al velen malen gefotografeerd en toch wil je deze plaat ook persoonlijk maken. Na een goede beschrijving van het internet hebben we deze gemakkelijk kunnen vinden. Dit wrak ligt langs de snelweg Ring 1 in de buurt van VIK. Je kan er alleen komen met een 4x 4 (in de winter). Zomer zal misschien best lukken, maar dat weet ik niet. Er zijn vele kuilen. Een aantal kilometers rijden en je denkt je vindt hem nooit en dan opeens ligt die daar dan - Amerikaans Marine Vliegtuig de DC3. Prachtig, helaas zie je weinig van het zwarte strand omdat er veel sneeuw en ijs op lag.
Niagara Falls Canada
Op de terugweg van Cuba zouden wij een tussenstop hebben van 11 uur in Toronto. aangezien ik niet iemand bent die die uren graag doorbrengt op een dood saai vliegveld heb ik er een stedentrip Toronto erachter aan geplakt. Als je in Toronto bent dan kun je de Niagara Falls natuurlijk niet overslaan. op een heerlijke rustige dag zijn wij naar de Niagara Falls gereden en hebben hier rustig wat foto's kunnen schieten.
Huis bij Stjernfjorde
De hele ochtend is de lucht grauw en donker, er valt vooral in de ochtend nog een fiks pak sneeuw, maar rond een uurtje of 2 lijkt het steeds wat beter te worden. Wolken lijken de zon een kans te willen geven en dat resulteert in een paar uur prachtige luchten met steeds weer andere kleuren. Deze foto is genomen bij het Stjernfjord, een klein stukje van de E10 af richting Sund, Wat een prachtplek om te kunnen wonen!!!
Haventje van Hamnoy
Het haventje van Hamnoy is een van de vele prachtige plekken op de Lofoten. Op het zuidelijkste deel van de Lofoten schakelen de kleine vissersplaatsjes zich aaneen in een decor van machtige bergen die 's winters vaak bedekt zijn met een laagje sneeuw. Slapen kun je hier in Rorbuer, leuke houten hutjes die vaak op de meest prachtige plekken staan. Blijf zeker minimaal 2 nachten om dit zuidelijkste deel van de Lofoten goed te leren kennen.
'Wie danst, vecht...n
Het jaarlijkse driedaagse Goroka-Festival is geenszins bedacht en opgezet om toeristen te trekken. Het festival werd voor het eerst in 1957 georganiseerd door de toenmalige Australische overheerser met als doel de honderden verschillende stammen in Papua-Nieuw-Guinea op een vreedzame wijze bij elkaar te brengen. Het motto was ‘wie danst, vecht niet’ … Al die stammen hebben hun eigen taal en mythen. Een overeenkomst die ze delen, is dat ze bekend staan als tamelijk gewelddadig. Bij het minste geringste wantrouwen dreigen er stammenoorlogen. Dat was toen, maar vandaag de dag weten ze elkaar ook nog steeds te vinden. Voor de Australiërs was het tot 1975 - het jaar waarin PNG onafhankelijk werd - een praktisch onmogelijk klus de rust in het land ordentelijk te handhaven. Dat kwam natuurlijk ook doordat diverse stammen in de binnenlanden nog niet eens waren ‘ontdekt’. Sinds 1957 wordt het festival jaarlijks in september georganiseerd. In plaats van elkaar met speren en pijl en boog te bestrijden, bestrijden de stammen elkaar nu met dans, zang en muziek. Ze besteden heel veel zorg aan hun uiterlijk, want dat is de manier om zich te onderscheiden. Alles draait om hun identiteit waarvan ze zich heel erg bewust zijn. Op de foto zie je twee krijgers uit Guasa, een klein dorp in de oostelijke Highlands. Met hun oranje/wit geschilderde gezichten, hoge verentooien en bewapend met speren en bogen zien ze er vervaarlijk uit. Ze presenteerden zich als een stam om rekening mee te houden. Ze wilden graag op de foto, maar dan niet lachend. Trots, dat is wat ze moesten uitstralen.
Eagle Hunter
De bevolking van de provincie Bayan Olgii in het uiterste Noordwesten van Mongolië bestaat voor een groot gedeelte uit Kazachen; een islamitisch nomadenvolk van Turkse afkomst. In de ijskoude Mongoolse winter jagen deze Kazachen met afgerichte steenarenden op marmotten, konijnen, vossen en soms zelfs wolven. Een eeuwenoude traditie die waarschijnlijk rond 940 na Christus is ontstaan. Afgelopen september hebben wij het prachtige Mongolie bezocht en hebben we overnacht bij een eagle hunter familie. Dit is onze gastheer eagle hunter Agalai.
Milford sound on a...
Hier regent het 300 dagen per jaar. Vooral in september wanneer deze foto is genomen. De dag hiervoor en 2 dagen erna was de weg er naar toe door het slechte weer dicht. Veel geluk dus. Door naar voor en naar achter te stappen (de voorgrond in ogenschouw nemend) heb ik de zon half achter de berg uit laten komen voor goeie dosis tegen licht in de foto.
De beste keuze
Tijdens onze roadtrip door New England overnachten we 1 nacht in ons campertje in het Gifford woods state park (in de staat Vermont). Het is ijzig koud en zodra het licht wordt, worden we wakker. We (credits voor mijn vriend :-p) besluiten om voor het ontbijt naar Kent pond vlakbij het state park te rijden, want dan kunnen we onze camper opwarmen op de motor en dat ontbijt toch een stuk aangenamer. Als we bij het meertje aankomen, blijkt dit de beste keuze van de hele trip te zijn, want boven het stilstaande water hangt de ochtendmist, de eerste zonnestralen lichten de felgekleurde bomen aan de overkant van het meer op (en de heuvel er achter juist nog niet), en wooow wat is die combinatie mooi!!!
Noorderlicht in volle
De eerste avond hadden we nog pech met een klein beetje noorderlicht. We hadden de hoop bijna opgegeven toen we op de allerlaatste dag op mijn verjaardag dit spektakel zagen. Wat een bijzonder fenomeen is dit toch. De reden waarom we naar IJsland zijn gegaan.
Genieten in NL
Afgelopen zondag van het zonnetje en de natuur genoten in de AWD. Tot mijn verbazing kwam ik verder geen reisreporters tegen?! Maar het was genieten van het weer, de vele burrelende damherten en goed benaderbare vossen. Deze was zo vriendelijk op een dammetje te poseren waardoor ik de mooie omgeving in het plaatje mee kon nemen.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
