Liannedewijs
's werelds meest...to
Met zijn 361 meter hoogte en een spanwijdte van 400 meter (Wiki) is het 's werelds meest toegankelijke en immer actieve vulkaan. Om het echte vuurwerk in volle glorie te kunnen zien moet je wel een beetje geluk hebben met de lavastand. Ook met een lage stand zie je overigens nog genoeg lava. De vulkaan beneemt je letterlijk de adem als de windrichting net wat afwijkt en je in een keer je longen volzuigt met onbruikbare gassen. Vergeet niet een kaartje op de post te doen op de rug van de vulkaan, 'volcano post'. Kies voor een boomhut verblijf in de buurt met uitzicht op de vulkaan. De omgeving van Mt. Yasur is ook zeer spectaculair voor een wandeling. In een dorp in de buurt zitten aanhangers van de John Frum cult. Verdere must-do's op Tanna zijn o.a. een bezoek incl. verblijf in een authentiek dorp inclusief de traditionele kavaceremonie in de avonduren, waarbij de kava zich in het voorstadium door de mond van meerdere jongemannen heen begeeft. Waar goed kauwen al wel niet goed voor is ;) Port Resolution heb ik helaas gemist, maar is ook een must om te bezoeken. Een bezoek aan Mt. Yasur is een unieke aardse ervaring en onvergelijkbaar in zijn soort. Dat het 'slechts' de kers op de taart mag zijn te midden van al die culturele pracht die Tanna te bieden heeft, mag de pret niet drukken. En geloof me, eenmaal de lava van dichtbij zien maakt menigeen tot een volcano junkie.
Om Namah Shivaya -...
Orchha - hetgeen "verborgen" betekent - is een liefelijk stadje gelegen aan de Betwa rivier. Er zijn wonderlijk schone paleizen te bewonderen en eeuwenoude en verrassend kleurrijke muurschilderingen en fresco's. Hier kan je nog als een van de weinige toeristen rondlopen. De paleizen zijn vrijwel allemaal beklimmen en vanuit elk bouwwerk heb je weer een ander uitzicht op al die architectonische rijkdom. Er staan nergens hekwerken of andere hinderlijke obstructies die in de weg staan van mooie foto's of van de beleving door die pracht te struinen. Je hebt het Orchha Fort complex dat zich aan de overkant van de rivier bevindt met als opvallendste feature een drietal paleizen met de namen Jahangir Mahal, Raj Mahal en het fameuze Rai Parveen Mahal, m.i. een perfect startpunt voor een dag cultuurhappen in Orchha. De brug weer terug de Betwa overstekend loop je al vrij snel de Ram Raja tempel tegemoet. Deze tempel was oorspronkelijk een paleis en doet nu dienst als tempel ten behoeve van Lord Rama. Het heiligdom trekt pelgrims uit de wijde omgeving aangezien het de enige plek is waar Rama als koning wordt vereerd en niet als een god. De veelgehoorde groet in deze authentieke stad is niet voor niets "Ram Ram". Dit is tevens de enige bezienswaardigheid waar je flink voor in de rij moet staan. Gelukkig is zijne heiligheid ook op beeldscherm per livestream te aanschouwen. Het straatje naar de hoofdingang kent overigens vele stalletjes waar de bekende Indiase zoetigheden aan de man worden gebracht. Direct naast de Ram Raja tempel is het volgende bouwwerk alweer te vinden, namelijk de Chaturbhuj tempel. Dit bouwwerk van eind 16de eeuw kent ook weer een heel eigen vormgeving. Je kunt er begeleid door een local en gewapend met zaklamp een beklimming maken naar het dak, waar gieren nestelen. Ook is er halverwege de nauwe klim een miniem balkonnetje te bemannen waar je vanuit een reeds beangstigende hoogte neerkijkt op het interieur van het complex. Ik laat me bewust niet uit over de draagkracht van deze stenen zetel :) Iets buiten het centrum vindt je de Laxminarayan Temple (1662), zoals uit de naam wel blijkt toegewijd aan de godin Laxmi, het rijkste aan schilderingen. Deze laatste hebben wij toen met tuktuk bezocht. 's Avonds is een zonsondergang bij de rivier met uitzicht op de Chattri's niet te missen. Er loopt een lelijke maar functionele betonnen en vrij nauwe brug over de rivier. Bij de ronde stenen in het begin is het nog vrij comfortabel zitten. Wil je verderop een foto maken, houdt dan rekening met bussen en vrachtwagens die rakelings langs je heen rijden. Overdag (november 2016) was er een rivierceremonie waarbij bij de Chattri's marigolds / calendulabloemen in de rivier werden gelaten en ook na het invallen van de donkerte gingen de festiviteiten omtrent Shiva gewoon door. Op het festivalterrein dat ook overdag in bedrijf was, is mijn foto genomen.
Bezoek aan de Nagula.
Overnachten bij de locals, wie wil dat nu niet? Waan je Jimmy Nelson met een bezoek aan de Nagula-gemeenschap. In Tanna is een 24-uurs tour te bespreken naar de "set" van "Tanna" (lees: the movie). Dit kan via een resort, maar er zijn ongetwijfeld andere wegen. Een goede twee uur rijden op de antracietgekleurde en hoofdzakelijk onverharde wegen van Tanna door weelderig begroeide corridors leidt je naar een van de drie geschakelde dorpen waar Yakel deel van uitmaakt. Ik verbleef in Ikisip(?). Alle drie hebben ze een binnenplaats met een of meerdere giga Banyan bomen. Je ontmoet verschillende castleden en wordt aan de hand genomen van de familie van de hoofdrolspelers. Zo heb ik Marie Wawa (Julia) mogen ontmoeten. De Romeo in de film, Mungau Dain, is verdrietig genoeg begin dit jaar overleden en heb ik moeten missen nu hij ten tijde van mijn verblijf eind november 2017 op een meerdaags bezoek was bij een dorp aan de andere kant van het eiland. De mensen delen met gepaste trots hun cultuur met je. Een overnachting is inbegrepen. Er staat een hut geheel in kastomstijl dat op een toffe manier contrasteert met het aangeklede binnenste van de hut waar een matras voor je klaarligt inclusief klamboe, en er bevindt zich in de buurt een net separaat hokje om te toiletteren voor de westerling evenals een doucheopstelling. Verwacht overigens niet dat ze er standaard nog zo traditioneel bijlopen, hoewel mijn gids de eerste dag enkel zijn "koteka" penisdrager aan zijn lijf had, maar de ervaring en de uitwisseling met de mensen voelt heel oprecht aan. Deze is niet gekunsteld. De drie kastomdansen duurden vrij kort vond ik, nog geen 30 minuten in mijn beleving, misschien omdat ik slechts de enige bezoeker was waarvoor het hele dorp uitliep. Ondanks de korte duur wel een wonderschone ervaring, te meer met de wetenschap dat van oudsher dit soort dansen alleen bij bijzondere gelegenheden worden opgevoerd. Een bezoek aan de waterval is een leuke tour. De boomstam in de film, het rekwisiet in een van de romantische scènes van de film, was helaas met de stroom meegesleurd na hevige regenval. Je leert hoe kava verbouwt wordt en eet die 24 uur met de pot mee. Dat laatste betekent 24 uur banaan: van de droge ronde aardappelvariant tot de verwerkte versie in laplap: smakelijk junglebrood van banaan vermengd met kokossap, voor velen van jullie ongetwijfeld geen onbekende. Het is er overigens ook in andere varianten. 's Avonds met diverse broers en de vader van Marie Wawa op authentieke wijze bereide kava gedronken. Dat bereiden gaat wat onorthodox en toch zo natuurlijk: wel 5 jongemannen die de vers opgegraven kavawortels schoonmaken, in hun eigen monden fijnkauwen, ieder van hen twee wangen vol, het hele prutje vervolgens uitspuwen in een mooi gevormd blad, dus vezels en het meer fijne spul, welk goedje vervolgens gemengd met water verwrongen werd in een soort kokosbastvezels. .. dat uiteindelijk als een netjes gezeefd drankje in de halve kokosnoten (shells) wordt opgevangen. Maar liefst twee overvolle shells weggetikt met de lichtbruine vloeistof, tong helemaal numb (gevoelloos), voor de rest heb ik lichamelijk niks gevoeld. Daar kan geen tongzoen tegenop was mijn constatering en compleet met alle junglemaaltijden een ware dierentuin in mijn maag tot gevolg. Na de trekking die volgende dag naar mijn verblijf in een boomhut met zicht op Mt. Yasur kwam dat wel tot uiting in het vele en spugen en verdere ongemakken, hoewel het mijn planning gelukkig niet beïnvloed heeft. Kon ik de jungle weer terugvoeren wat ik het had afgenomen ;) Tanna schijnt een van de plekken te zijn met de sterkste kava en na het proeven op diverse andere eilanden binnen de eilandengroep kan ik dit beamen. Daar hadden ze vijzels en persen tot hun beschikking en niet het mondwerk van de 5 mannen in mijn relaas. Zou dat dan het verschil zijn?
Mt. Marum - 1 vd 2...
"Ambrym was de magische spark waar ik naarstig naar op zoek was. Een 4daagse vulkaantrekking. Een zware trekking, maar wel lopend op de pure adrenaline van alle indrukken onderweg. " Zo begint mijn blog "Vulkaantrekking op Ambrym". Wiki leert me dat Ambrym een actieve vulkaan is van het type pyroclastisch schild of ignimbrieten schild, een in de vulkanologie zeldzame vorm van schildvulkanen. Weer twee mooie woorden tbv mijn vocabulaire :) Binnen de caldera van maar liefst 12 km spanwijdte gevormd voor diverse vulkaanuitbarstingen liggen de kraters van twee zustervulkanen: Mt. Marum, hoogte: 1.334 meter, en Mt. Benbow, zo'n 1.160 meter. Vergis je niet bij Benbow: Je moet eerst de kraterrand op en ook nog vanaf die kraterrand een heel stuk afdalen om het lavameer te zien. Beiden te bestrijken in een tweedaagse tour met een overnachting, maar je kunt er ook langer blijven. Voor mij werd het de meest uigebreide versie van drie overnachtingen en vier dagen in het gebied, waarbij ik van oost (Ulei) naar west (Craig Cove) met gids en porter - de honden krijg je er gratis bij - over het eiland trok. Alleen al om er te komen, eilandhoppend met Air Vanuatu, diverse jumbojetjes en grasstrips verder, is een bijzondere ervaring. Als het goed is heb je dan in ieder geval al Efate, Santo en Tanna met Mt. Yasur achter die kiezen. Uitvalsbasis nr. 1 is in principe Sam's Guesthouse @ Craig Cove. Er zijn ook diverse touroperators in het gebied actief, maar als je je op Amrbym meldt in een van de twee plaatsjes zal zich snel genoeg een gids presenteren. Ik heb het van tevoren besproken omdat ik vast zat aan een bepaalde tijdsspanne en dan ben je als solo-reiziger (sowieso al) beduidend duurder uit. Tegen een bezoek aan een plek op de "Pacific Rim of Fire" dat zo actief is al Ambrym waar regelmatig asregens worden gerapporteerd, kan haast geen gedegen planning op en er komt wel wat geluk bij kijken. De grootste bedreiging van mijn reis naar Vanuatu destijds (15 nov. t/m 19dec. 2017) was de uitbarsting van de schilvulkaan op Ambae die een ware evacuatie van het eiland uitlokte, en die nog altijd voor grote problemen zorgt. Weet dat je bij Vanuatu Meteorology and Geo-hazards Department terecht kunt voor de meest actuele stand van zaken. Laat je niet ontmoedigen door het volgende gegeven: "Ambrym volcano is continuing in the major unrest state. The Volcanic Alert Level remains at Level 2." Dat is een constante. In de tussentijd heeft zich overigens wel een merkwaardig fenomeen voorgedaan: "Lava lakes that used to appear in Benbow and Marum craters have disappeared since 16th December 2018. People from Ambrym and neighbouring islands may no longer see the volcanic glow at night for the next few weeks/months."Juist die lavameren maken dit vulkaanbezoek extra bijzonder en hebben ook 's nachts - gezeten op je palmbomenbankje onder de Milky Way van het heelal - hun toegevoegde waarde met hun betoverende gloed, hoewel de omgeving en de tocht er naartoe al genoeg bovenaards in je naar boven roept. Waar je bij Mt. Yasur te Tanna voornamelijk een lavafontein ziet, kijk je bij zowel Marum als Benbow rechtstreeks op een klotsend zwembad met oververhitte lava, het binnenste van de aarde. Verder zijn er sindsdien "major cracks" ontstaan, dus scheuren in het aardoppervlak van het eiland die van menig eenkamer-woning een twee-kamers variant gemaakt hebben. Spijtig voor de bevolking en ook voor menigeen die dit gevaarlijke natuurwonder nog op de "bucketlist" heeft staan. Ik verwacht overigens wel dat een bezoek tussen de bedrijven van alle relatief kleine uitbarstingen door nog altijd mogelijk moet zijn. Voor degene die minder fysiek te been is, zijn er - weliswaar peperdure - helikoptervluchten te boeken. NB: mijn blog heb ik helaas niet kunnen bewerken, waardoor diverse foto's ontbreken die een nadere invulling geven aan de tekst. Per abuis de "uploadbutton" ingedrukt terwijl ik nog foto's wou toevoegen. Vandaar dat ik het via deze weg alsnog probeer aan te vullen met het nodige beeldmateriaal. Zowel Marum als Benbow mogen immers niet ontbreken als highlights op magnifiek Vanuatu, waar je van de ene in de andere verbazing valt.
Huwelijksceremonie...
Met een beetje geluk en flair pik je op reis in India zomaar de nodige huwelijksceremonies mee. De muziek, mensen en feestelijkheden hadden meer dan genoeg charme om mijn aandacht te trekken te midden van die geweldige sight die Hampi te bieden heeft. Het ceremonieel dat komt kijken bij Hindoestaanse huwelijken luistert heel nauw en de diverse handelingen vinden vaak plaats verspreid over meerdere dagen. Dit vond ik nog op internet: Vivaah kan worden vertaald als "dat speciale rechten verschaft" en wordt ook wel vertaald als huwelijk. Nou ben ik geen expert, maar ik ga er zeker nog meer over lezen. Op de foto worden de laatste sporen van de hardi, een dikke pap van o.a. kurkuma (geelwortel/koenjiet), van de lichamen van het bruidspaar gewassen. Het heeft een reinigende werking.
Mahagandayon minded
Tussen 10 en 11u. 's ochtends is het een ware happening bij het Mahagandayon klooster om de vele monniken vast te leggen die met hun bedelnappen klaarstaan voor hun maaltijd. Een snelle verkenning van de highlights in Mandalay is goed te combineren met een bezoek aan een van de koningssteden. Ontsnap aan de drukte door de vele bijgebouwen te verkennen en bijv. eens in de keuken een kijkje te nemen. Zo vond ik in een zijstraatje dit jochie en zijn 2 zusjes onder begeleiding van papa, allen met hun eigen soort van bedelnap. Het is dat het schoolvakantie was, anders probeer ik altijd te vermijden dit soort bedelen te stimuleren. Paps is wel creatief geweest en ook dat vond ik ergens ook weer mooi om te zien, ook al blijft het in triest. Voor het overige heb ik vrijwel geen bedelaars gezien in Myanmar.
Karo dame en kind
Voor diegenen die er geweest zijn een bekende spot om de Karo (of Kara) te fotograferen, bij het dorp Korcho hoog op een zandvlakte, neerkijkend op de vallei en de bocht in de Omo rivier. Behalve dat adembenemende uitzicht waren de mensen ook nog eens allerliefst om te fotograferen. De Karo staan onder meer bekend om hun lichaamsbeschildering, bij de een wat subtieler is dan bij de ander. Ze vormen een kleine stam die met uitsterven wordt bedreigd. Volgens officiële tellingen zijn er niet meer dan 1.500 stamleden.
Ethiopian smile
Op de foto een vader en zijn zoon in Adigrat, een stadje op doorreis naar Lalibela, waar ik toch ook weer onverwacht een geweldige middag en avond beleefde. Dat kwam met name door al die vrolijke Ethiopiërs. Graag wil ik bij deze dan ook alle reizigers bedanken voor hun enthousiasmerende verhalen over en foto's van Ethiopië. Iedereen fijne feestdagen gewenst en een gezond en gelukkig/reislustig 2015!
Tibetaanse canyon
Tsada in West-Tibet was voor ons de uitvalsbasis voor een bezoek aan de imponerende ruïnes van de vroegere hoofdsteden Tsaparang en Tholing van het Guge-koninkrijk. Van en naar de ruïnes is beeldbepalend de voor het oog eindeloze canyon die lijkt te reiken tot aan het hooggebergte van de Himalaya. Een imponerend beeld.
Nomade2
De weg na Raga is de plek voor de splitsing tussen de noordelijke en zuidelijke route. Onderweg vanuit Raga nemen wij de noordelijke route door West-Tibet naar Tsochen en passeren o.a. de warmwaterbronnen van Tagyel Chutse. De mooie omgeving werd extra tot leven gebracht toen deze knappe nomade met zijn kudde voorbij kwam.
Afrikaanse zon
De zonsondergang beleven in de Okanvangodelta is een van mijn mooiste momenten geweest in Botswana. Met dit warme plaatje wil ik jullie allen een gelukkig, gezond en vooral ook reislustig nieuwjaar toewensen!
Reciterende monnik
In Gyantse, de eerste grote stad die je aandoet na Lhasa op weg naar Shigatse, vind je het Palkor Choide Monastery. Na een bezoek aan de beroemde Kumbum die op het terrein van het klooster gelegen is, liepen we bij toeval tegen een bijzondere gebedsdienst aan; van het indringende geluid van reciterende monniken, Tibetaanse trommels, bellen en tingsha (cimbalen) tot boterbeelden, zandmandela's en bijzondere gewaden. Kortom: het plaatje was helemaal compleet en overweldigend!! Ik weet dat de foto niet scherp is. Kon alleen van mijn iso-waardes gebruik maken om de dienst niet (al te veel) te verstoren. Waar ik nu zo benieuwd naar ben is of iemand mij meer weet te vertellen over de bijzondere kledingdracht van deze monnik. Alle ideeën zijn welkom!
Klooster keuken
Drepung (gesticht in 1416), een van de grootste Gelugpa kloostercomplexen die Tibet nog rijk is. Letterlijk zou het rijsthoop betekenen, refererend aan alle witte gebouwen die tegen de Gyengbuwudze-berg geplakt zitten. Erg indrukwekkend! Mooie doorkijkjes, intieme setting en geweldige uitzichten .. Bovendien bijzonder weinig toeristen toen ik er was, maar dat kan natuurlijk een momentopname zijn geweest. Op de foto de keuken van het complex volop in bedrijf. Net als in veel Tibetaanse keukens brand het vuurtje op een plek en verwarmd dat de rest van het fornuis, dat soms best langgerekt kan zijn. Het fornuis doet bij de mensen thuis tevens dienst als kachel voor het hoofdvertrek.
Nomade
Onderweg op de noordelijke route door West-Tibet van Sakya naar Raga dan eindelijk een echte Tibetaanse nomade! Helaas worden deze mensen steeds vaker door de Chinese overheid gedwongen van hun bestaan als nomade afscheid te nemen en zich te binden aan een vaste woon- en verblijfplaats. Deze man is de dans nog ontsprongen ga ik maar vanuit. Hij leidde een grote kudde schapen over de vlaktes van het Tibetaans plateau. Ennuh, over fietsenrek gesproken ;)
Vader en zoon
Bij deze wil ik aftrappen met mijn bescheiden Tibet reeks. Voorjaar 2013 was het voor mij dan eindelijk zo ver; mijn persoonlijke droomreis! en ik hoop er nog vaak terug te keren. Op het platteland in de omgeving van Shigatse dit beeld van vader en zoon op de paardenwagen. Het jonkie was niet bepaald onder de indruk van vreemde gezichten. Ik ben een tijdje afwezig geweest op de site, maar hoop dat goed te maken ;)
Sleephopperzuiger
Een bezoekje aan Maasvlakte 2 en het infocentrum Futureland maakt je deelgenoot van een bijzonder stukje industrieel vernuft. Dat is namelijk de aanleg van deze aanvulling op een haven waarmee Rotterdam internationaal op de wereldkaart staat. Een grote vlakte van stoffige zandwegen en een constant gevecht tegen het water maakt dit het toneel van o.a. Boskalis, een van de grootste spelers op het gebied van baggeren en grondverzet. Op de foto zie je een sleephopperzuiger van dit bedrijf aan het werk. Met een beetje geluk kun je hier het rainbowen waarnemen. Zoals in de tip van Corrie al is beschreven kun je met o.a. de Futureland Express een geweldige kijk krijgen op dit immense project. Bovendien kun je leuke industriële foto's schieten. Minpuntje is wel dat het "treintje" constant in beweging is - op een punt na halverwege waar je dit bakbeest op de foto kunt zetten - en de wind en het opwaaiende zand het er bovendien niet gemakkelijker op maakt. Omdat je het treintje niet tussentijds mag verlaten ben je dus niet helemaal vrij met het kiezen van je standpunt etc., maar zolang je bij de open zijde van het treintje zit is dit allemaal niet zo'n groot probleem.
Mokoro Man
Hier een portret van de man die mij en een reisgenootje drie dagen lang door de Okavango Delta heeft "rondgevaren". De lange stok dient - zoals de meesten wel weten- om je in de bodem van het ondiepe water van de delta af te zetten om met de mokoro vooruit te kunnen komen. Het is te vergelijken met het punteren in Giethoorn. Bijzonder mooi gelukt vind ik de kringen in het water rondom de benen van de man.
Avondzon
Tegen het einde van de middag de Fish River Canyon bezocht. Net voor zonsondergang hebben we ons gestationeerd op een mooi plateautje om langzaam aan de duisternis te zien invallen. Vergeet vooral niet je alleen maar op de zonsondergang te focussen, want in de gehele omgeving verandert het licht. Na wat foto's van de canyon met de zonsondergang als achtergrond verken ik de rest van de omgeving en schiet ik dit mooie plaatje.
Op de rug van Dune 45
Met de beklimming van Dune 45 is het nog redelijk donker, maar zo gauw de zonsopkomst zich inzet is het met die donkerte snel gedaan. Een geweldig imponerend landschap toont zich in een rode gloed.
Omi
Op de stoep van een lokale supermarkt in the middle of nowhere zit dit oude vrouwtje te genieten van haar net gekochte waar. Af en toe peuzelt ze wat op. Voor mij is het een tik in een ander land te kijken naar een oudje die mijn Berlijnse omi had kunnen zijn wanneer ze daar, in dit geval in Namibië, geboren was. Dit had haar kunnen zijn, net zo'n gerimpeld mooi koppie.
Donkere ogen
Dit kleine meisje met haar geweldige donkere ogen kijkt onderzoekend naar de camera, terwijl haar "handlanger" - een jochie van nog geen 6 jaar- brutaal de camera van mij overneemt en terwijl ik mijn vinger nog half op de ontspanknop weet te plaatsen, de foto schiet. Ik had deze foto anders nooit vanuit dit perspectief geschoten, maar juist door dat jochie werd ik gedwongen op zijn hoogte te gaan zitten zodat hij als een volleerd fotograaf met mij die foto kon nemen. Dit alles tijdens een Swakopmund township tour die ik, ondanks veel leuke ontmoetingen met lokale bewoners en de ervaring van bijv. het eten van een lokale maaltijd, toch vooral best confronterend vond. Maar goed, dat weet je van tevoren. Wel is het mooi om te zien hoe ze met weinig veel kunnen, zoals het plastic waarvan het jurkje van het meisje op de foto gemaakt is.
Pingu
Het blijft een fascinerend beeld, al die pinguïns bij Boulders Beach. En ze zijn nog fotogeniek ook!. Vooral de grote flippertjes zijn erg cute evenals hun gewaggel als ze lopen.
Dead vlei
Door velen van jullie al gezien, fotografisch vastgelegd, en anders wil je er wel heen. Dead vlei en de haar omringende woestijn is super fotogeniek. De donkergekleurde dode bomen steken op een unieke manier af tegen hun omgeving.
Opvlieger
Bij deze een foto van de Afrikaanse Vorkstaartscharrelaar, oftewel Lilac-Breasted Roller. De uitzichtloze savannes van Etosha maken het park tot een ideaal leefgebied van deze vogel. Nee geen geweldig close-up, want dat red ik niet met mijn 18-200mm. De truc was juist om deze vogel te fotograferen terwijl hij net opvloog. Ik heb meebewogen en z.s.m. de foto genomen. Hierbij het resultaat. Ondanks dat de foto verreweg van scherp is ben ik er trots op, mede omdat ik de enige was van de groep die hem überhaupt op deze manier heeft kunnen vastleggen.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
