JannavEek
Taurusgebergte
De rit van Antalya naar Konya voert door het Taurusgebergte met zijn besneeuwde bergtoppen, smalle dalen, steile kloven, groene bergweides en ruige rotspieken. Het Taurus gebergte staat bekend om zijn bergweides waar de Turkse herdersfamilies zomers bivakkeren om met hun schapen en geiten de hitte van het laagland te ontvluchten. Om zijn idyllische bergmeren, een soda meer, 50.000 nomaden in de bergdorpen. Een autorit die mij danig nieuwsgierig maakt naar dit bergland.
Route 15 naar Taif
(een scan) Dit is de weg aangeduid met route 15, het is een hoofdweg in Saudi-Arabië. Hij vormt een lange zuid-noord route vanaf Sharorah in het grensgebied met Yemen tot aan de grens met Jordanië bij Halat 'Ammar. De weg doet de grote steden Mekka en Medina aan. Met 2400 kilometer is het de langste hoofdweg van het land. Wij rijden maar een klein stukje op deze weg. Komende van Jeddah (route 40) moeten we als niet-moslims de Christain Bypass Road nemen om Mekka heen, en gaan dan op de 15 verder. De stijging van de weg tussen Mekka en Taif is spectaculair, de weg stijgt hier over korte afstand van 700 naar 2.200 meter hoogte in een leeg rotsachtig landschap. Onze bestemming is de hooggelegen plaats Taif voor het weekend.
Rustig (half) uurtje
De Druzen erkennen de staat Israël en dit geeft hen rechten. En plichten zoals dienstplicht of gastvrijheid aan iedere andere gezindte. Zij spreken de taal van het land waar ze wonen, dus hier Hebreeuws. De Druzen in Libanon, Syrië of Jordanië zullen enkel Arabisch spreken. De vrouw op de foto heeft een klein winkeltje in het dorpscentrum en ik zie haar iedere dag daar zitten als ze het rustig heeft.
Synagoge
Peki'in ligt hoog boven de Bet Kerem Vallei in Boven Galilea. De stenen huizen liggen tegen de steile heuvelzijden omringd door granaatappelbomen, olijfbomen en wijngaarden. In het centrum is een oude synagoge die naar men zegt in haar muren twee stenen bevat die uit de muren van de Joodse Tempel in Jeruzalem zouden komen. De synagoge is gesloten want er wonen nog maar vier of vijf Joodse mensen in het dorp. Maar hij kan op afspraak worden bezichtigd. Anders even proberen bij het huis er tegenover, daar woont Margalit Zenati. Zij is het die de zorg draagt voor de synagoge. Haar familie leefde meer dan 2000 jaar in Peki'in. Als je geluk hebt is ze thuis.
Hooda 's restaurant
Pek'in | Ik drink koffie met Joodse Margalith Zinati op het terras van het restaurantje van Arabische Hooda (op foto). We zitten in de schaduw van de olijfboom. Hooda is gehaast, ze kan maar heel even bij ons blijven zitten als ze de koffie brengt. Ze werkt hard. Met haar vier dochters runt ze het druk bezochte restaurantje aan de hoofdstraat van Pek'in, en zij zijn daarbij de beste pittabaksters van het dorp. Hooda is een moslima en dus lid van de op één na kleinste minderheid in het druzendorp. Na de Joden. Deze minderheden zoeken elkaar hier op. Bovendien is Hooda altijd van alles wat er in het dorp gebeurd op de hoogte dus voor informatie ga je bij haar langs. Mocht je eens in de buurt zijn, vergeet dan niet te stoppen bij Hooda's restaurant voor een warme pitta met labbene (zure witte kaas).
De Libanese keuken
Pek'in | De Libanese keuken is een van de meest geraffineerde keukens met gemengde Arabische en Turkse gerechten. In het dorp Pek'in vind je een restaurant met deze keuken: restaurant "The Cave". Eigenaar en kok is Rabbiyah, een druzische Libanees. Voor wie geïnteresseerd is, en hem er naar vraagt, verhaalt Rabbiyah over hoe zijn familie in Israël terecht is gekomen, op de vlucht voor moslimterrorisme in hun land. Zoals de titel al zegt is de ambiance een grotachtige ruimte. Deze is warm en boeiend ingericht. Locatie: ergens in de steegjes van het oude dorp Pek'in. Het beste vraag je iemand de weg erheen.
Margalith de laatste.
Ze heet Margalith Zinati en is een bekendheid in Israël. Ze is 82 en woont in het dorpscentrum van Pek'in naast de oude Synagoge waarvan zij de sleutel heeft. Pe'kín in Noord Galilea is een dorp met een verhaal. Er is vanouds Joodse bewoning in het dorp geweest en van de familie die 2000 jaar in het dorp bleef, is Margalith de laatste loot. Zij bewaakt tot haar laatste snik het Joodse erfgoed in het dorp. Als tijdelijke bewoner van het dorp ontmoet ik deze vrouw, we drinken koffie op een terras en bekijken daarna het oude Zinati-huis. Het is ingericht voor bezoekers en er wordt een boeiende film getoond over de geschiedenis van Joden in het dorp. Ik bekijk deze samen met andere gasten: er komen altijd Joodse mensen speciaal naar Pek'ín om Margalith te ontmoeten en de oude synagoge te zien. Zij is een dappere vrouw, een strijder. Zij leeft als een minderheid in een dorp dat voor 90 % Druzisch is.
Meron, een Joods...sp
Meron | Om iets van de spirituele en mystieke sfeer van Galilea te proeven ga je naar Safed, het centrum van de Kabbala. Maar neem vooral ook de prachtige weg naar Meron, ongeveer 25 kilometer ten noordwesten van Safed. Hier is namelijk het graf van rabbi Shimon bar Yohai, de schrijver van het kabbalistische hoofdwerk de Zohar. Een interessante plaats om een kijkje te nemen. Rabbi Shimon’s graf is een trekpleister voor Joodse pelgrims. Sommigen kamperen er wel dagenlang rondom het gebouw waar het graf staat. Er zijn winkeltjes langs de weg met relikwieën, souvenirs, koosjere wijn ed. In Israël worden plaatsen waar veel Joden komen zijn streng beveiligd en zo ook hier. Na een korte ondervraging mag ik binnen gaan in het vrouwengedeelte van de gebedsruimte. De helft van de graftombe is hier en de andere helft van de tombe in de mannenzaal waar de gebeden luid klinken en wordt gezongen. In het vrouwendeel is het rustig.
Zadigha dochter van
Pek'in | ik verzorg de tuinen bij het huis waar ik verblijf. Het is een loeihete augustusmaand (2010) en de planten overleven het niet zonder dat ze iedere dag water bij krijgen. Ik mag de vruchten van alle bomen eten, vijgen, peren, passievruchten, druiven, granaatappels. Op een dag bij thuiskomst tref ik Zadigha in mijn tuin aan met de tuinslang. Dat is nog eens aardig! Zij is de 50-jarige dochter van de buren. Als zodanig werd zij aan mij voorgesteld, als de dochter van Zuher, de druzenbuurman. Want zo Zal zij heten zolang ze in haar vaders huis woont. Ten tijden van mijn verblijf in het druzendorp draag ik altijd een lange zwarte licht katoenen blouse met lange mouw. Daarin val ik niet op en voel me beter bij hen op m'n gemak.
De oudsten en wijsten
Pek'in | In noord-Israël vind je dorpen die bewoond zijn door Druzen, een minderheid die lang geleden van de Islam is afgescheiden. Hun geloof houden zij geheim. Ze gaan in een eigen klederdracht gekleed. Ik verblijf een tijdje in Peki'in dat voor 90% Druzisch is. Daar zie ik iedere dag deze dorpsoudsten zitten onder een hoge boom op het centrale dorpsplein. Zoals dat in veel andere culturen ook het geval is, zijn de ouderen onder de Druzen degenen die de wijsheid verdiend hebben en veel respect krijgen. NB de rood-geel-blauwe vlag is de druzische vlag.
Het strand Tel Achziv
Een goed Middellandse Zeestrand om veilig te kunnen zwemmen is bij het National Park Tel Achziv. Je vindt dat ten noorden van Nahariya. Er is een klein entree bedrag. Het park is in de typisch Israëlische stijl met picnictafels onder de bomen en tussen ruïnes en archeologische gebouwtjes. Het park biedt ook kampeergelegenheid. Tel Achziv is een historische plaats die in de Bijbel en ook in de Talmud genoemd wordt. En daarvoor, in de oud Kanaänitische tijd (42 v Chr), was het een belangrijke Fenicische haven. Veel later werd het een Arabische stad over de restanten van een Kruistochtenkasteel heen. Een plaats die tot de verbeelding spreekt dus, maar waar weinig van over is gebleven. Wat er nog wel is, werd gerestaureerd en goed bewaard.Toen ik er (enkele malen) was, was het heel rustig op de strandjes. Slechts [url="http://www.columbusmagazine.nl/azie_en_midden-oosten/israel/noord_israel/reisreporter/fotos/272580.html" target="_blank"]enkele badgasten[/url] mét mij en wat vissers. En op [url="http://www.columbusmagazine.nl/azie_en_midden-oosten/israel/noord_israel/reisreporter/fotos/396645.html" target="_blank"]het strand[/url] heb je het mooie uitzicht op de krijtrotsen van Rosh Hanikra wat aan de grens met Libanon is.
NP Tel Achziv
Een goede plaats om te gaan zwemmen is iets noord van Nahariya, bij het National Park Tel Achziv. Je betaalt een kleine entree prijs. Het is een typisch park zoals je in Israël vaker ziet, met picnictafels onder de bomen tussen archeologische gebouwtjes en ruïnes. Op de foto zie je een van de gevonden historische molenstenen (olijf). Het is erg rustig op de strandjes als ik er ben. Het zeewater is warm. Op de achtergrond, niet ver weg, zie ik de krijtrotsen van Rosh Hanikra waar ook de grens met Libanon is.
De 89 naar Nahariya
Het wegennet van Israël is vrij eenvoudig. Er zijn drie wegnummeringsklassen en de een- en tweecijferige wegen zijn de hoofdwegen, driecijferige kleinere, en viercijferige de nog kleinere wegen. Ik rijd hier op de 89 komende van Ma'alot Tarshiha in de heuvels van Galilea en ga westwaarts naar Nahariya, de noordelijkste kustplaats van het land. De wegen zijn niet druk hier. Je ziet de stad al liggen, met daarachter het blauw van de Middellandse Zee. Dat is waar ik straks een duik in ga nemen. Het is een zomer (2010) die alle eerdere temperatuurrecords breekt. Nu zijn er eindelijk wolken aan de lucht en er wordt op regen gehoopt (die er uiteindelijk toch niet komt, niet tot oktober).
Zwitserland • Kanton Sankt Gallen
Zwitserland • Kanton Sankt Gallen
Kleinste stadje
We kwamen aanrijden en stonden geheel onverwacht in het zicht van het kleinste stadje van Zwitserland: Werdenberg. De huizen die je ziet, zijn gebouwd op en in de oude stadsmuur. We parkeren de auto en lopen het stadje in. In de straatjes waan je je terug in de middeleeuwen, de houten architectuur en alle details doet het lijken op een openluchtmuseum. Maar het is gewoon bewoond. Heel fascinerend. Zie ook de tip.
Tuinvlindertelling
Ik zag opmerkelijk veel koolwitjes in de tuin vandaag -die ik macro op bruidjes lijken vind! Op 2, 3 en 4 augustus 2013 organiseert De Vlinderstichting voor de vijfde maal de landelijke tuinvlindertelling. Doe je mee? Kijk op http://vlindermee.nl/overvlindermee.php
Chitwan one morning
Achter de bomen komt langzaam maar zeker de zon te voorschijn die snel de mist zal doen verdwijnen die nu nog over de Rapti rivier hangt en die de omgeving in een mysterieuze sfeer hult. Langs de oever liggen enkele honden en wacht een man tot op het uur dat hij zijn werk zal aanvangen, namelijk het bootje te varen naar de overkant, met de bezoekers van Chitwan Park. Nu nog even dit stille moment van de dag.
Onderweg als een...pe
Onderweg van Gorakhpur naar Varanasi, bij een restaurantje waar we stoppen voor lunch, zit deze man te eten. Hij trekt mijn aandacht door de manier waarop, hoe hij zit en doet. Het lijkt me een saddhu, en ook een echte. In elk geval is hij pelgrim. Ik word zowaar verlegen door zijn blik als ik een foto van hem maak. Eerst kijkt hij verbaasd op maar daarna lacht hij vriendelijk en straalt zoveel zachtheid uit.
Zwitserland • Kanton Sankt Gallen
Zwitserland • Kanton Sankt Gallen
Werdenberg
Minder bekend en verrassend mooi is Werdenberg. Het wordt het kleinste stadje van Zwitserland genoemd. We komen er toevallig langs en vragen ons af waarom het niet in de reisgids staat genoemd en vinden deze plaats ook zeker UNESCO-waardig. Ook op internet vinden we weinig informatie. Locatie: ten Oosten van het Walenmeer, richting Rijn, bij Buchs aan de grens met Liechtenstein. [url="http://www.columbusmagazine.nl/europa/zwitserland/kanton_sankt_gallen/reisreporter/fotos/396564.html" target="_blank"] Werdenberg[/url] ligt aan een klein meertje en is een groep van 34 charmante huizen schilderachtig gelegen tegen een heuvel waarop een klein laatmiddeleeuws kasteel staat waar je alleen via een voetpad kunt komen langs de wijnranken. Het stadje is uniek in zijn middeleeuwse structuur, stijl en houten architectuur en lijkt wel een openluchtmuseum. Dat is het niet, er wonen mensen die alles goed verzorgen en tot leven brengen met mooie tuinen en enkele kunstgalerijen. De burcht en stad werden omringd door een stadsmuur, die grotendeels intact gebleven. De details aan en op de huizen en gevels zijn prachtig en interessant, ze vertellen een verhaal. In een van de huizen is een museum en ook in het kasteel. [url="http://www.grabs.ch/de/vereine/kultur/sehenswuerdigkattrst/welcome.php?action=showobject&object_id=6066" target="_blank"]Openingstijden[/url].
Kijkje in de keuken
In een restaurantje langs de weg lunchen we. Bij een kijkje in de keuken ruikt het al goed!
Jeugdherbergen
Ik vind jeugdherbergen leuk. In de jaren tachtig overnachtten we er op rondreizen in bijvoorbeeld Australië en Israël. En nog steeds kies ik zo nu en dan weer graag voor een overnachting in een jeugdherberg i.p.v. hotel, pension, guesthouse of B&B. Het betreft de gezellige herbergen aangesloten bij [url="http://www.hihostels.com/"_blank"]Hostelling International [/url](HI) die begonnen in 1912 met het [url="http://www.lesaubergesdejeunesse.be/Historisch-overzicht-en-principes" target="_blank"]oude concept[/url] en [url="http://www.lesaubergesdejeunesse.be/Waarden-en-opdrachten" target="_blank"]doelstelling[/url] maar in honderd jaar zodanig moderniseerden dat zij open zijn voor iedereen: rugzakreiziger, groepje vrienden, fietser, wandelaar, individuele reiziger, gezin, en ook altijd het schoolklasje natuurlijk nog. Iedereen is er welkom, ongeacht leeftijd. Over welke voorzieningen een herberg beschikt varieert. De meeste beschikken tegenwoordig naast de 6-8 bedden, ook over privékamers met eigen sanitair. Een goed verzorgd buffetontbijt is inclusief, lakens ook, handdoek zelf meebrengen, wasmachine, gemeenschappelijke zaal / tv kamer, free wifi, bar, diner extra op bestelling, speeltuintje voor de kleintjes, buitenterras .. enz. Ze zijn altijd goed te bereiken met bus en trein, en bieden voldoende gratis parkeerterrein (belangrijk voor mij, want ik doe ze graag aan op doorreis/autoreis in Europa). Wat mij er aantrekt? - de gezelligheid, en -héél belangrijk- - de locaties. Jeugdherbergen zijn meestal op een mooie plek gelegen, in de natuur, bossen, aan een meer of bij een mooie attractie, én in de mooiste [url="http://youthhostels.lu/luxemburgish-youth-hostels/hollenfels/youth-hostel/10_38_38_EN.html" target="_blank"]huizen[/url], [url="http://www.youthhostel.ch/de/hostels/basel-st-alban" target="_blank"]gebouwen[/url], [url="http://www.youthhostel.ch/de/hostels/dachsen" target="_blank"]kasteeltjes[/url] - ze zijn gericht op gasten die ongecompliceerd zijn en graag reizigers uit de hele wereld willen leren kennen van alle leeftijden - een prima prijs/kwaliteit verhouding. Een VJH-lidkaart / internationale jeugdherbergkaart is wenselijk (bij sommige jeugdherbergen verplicht) maar ik heb er nog steeds geen! en betaal dan €6 extra op de prijs, per verblijf. Ik slaap prima in een stapelbed op een gedeelde kamer, maar vaak ook komt het zo uit dat je maar alleen (of met twee) op een slaapzaal bent. Of als je op tijd bent boek je een kamer voor jezelf alleen. Deze tip is geplaatst bij [url="http://youthhostels.lu/" target="_blank"]Luxemburg[/url] maar ook in bijvoorbeeld Nederland ([url="http://www.stayokay.com/nl" target="_blank"](Stayokay)[/url], [url="http://www.lesaubergesdejeunesse.be/" target="_blank"]België[/url], [url="http://www.youthhostel.ch/de/home" target="_blank"]Zwitserland[/url], Liechtenstein en UK heb ik goede ervaringen en leuke jeugdherbergen leren kennen. Check de websites (per land).
Zwitserland • Kanton Sankt Gallen
Zwitserland • Kanton Sankt Gallen
Heerlijk de bergen
Het plaatsje Buchs ligt aan de oostelijke grens van Zwitserland in het St. Galler Rijndal, een typische zomerbestemming. Er zijn veel sport- en recreatiemogelijkheden, het is er goed wandelen. Het zien van dit prachtige plekje, op een roadtrip, deed me weer eens beseffen dat ik de bergen ga missen pas als ik ze weer zie. En dat is gelukkig maar!
De kracht van water
Het wordt de grootste waterval van Europa genoemd (gemeten naar het aantal vallende liters per seconde), maar volgens mij maken meer watervallen daar aanspraak op! En wat maakt het ook uit. Bulderend stort de Rijn zich omlaag bij Schaffhausen, en spectaculair is het. Je voelt het water door je hele lichaam mee, de kracht van water, natuurgeweld. Dat heb ik ervaren aan deze Rijnwaterval.
Land en verleden
1 mei bijeenkomst op de Boulevard Stefan cel Mare. We staan te kijken en luisteren naar de communistische ex-president Voronin die op een podium met passie de mensenmassa toespreekt. Mensen brengen bloemen mee, seringen en rode tulpen. Op de achtergrond rijdt een trolleybus langs het park met het standbeeld van oud-legerleider Stefan de Grote (15e eeuw), die veel voor Moldavië heeft betekent. Ik sta een geuniformde man te bekijken, wie is hij, wat en waar heeft hij gediend om zoveel medailles te hebben gekregen - en hoort hij nog slechts bij het verleden van het land?
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
