JannavEek
De rots in de Rijn
Dat de Rheinfall bij Schaffhausen ca. 15000 jaar oud is, zoals je er kunt lezen, is een merkwaardig gegeven, ik bedoel, te bedenken dat zo lang onafgebroken dit watergeweld zo blijft doorgaan. Vlakbij de waterval, midden in de Rijn, ligt `Der Felsen´ (de rots). Toeristen kunnen met een boot naar deze rots reizen om deze vervolgens te beklimmen. Ik stond aan de andere kant en had geen zicht op de boot of trappen aan de kant en zag eerst alleen dat groepje mensen op een zwevend puntje rots.
Qumran in Assen
En wederom heeft het Drents Museum in Assen een unieke tentoonstelling met een archeologisch fenomeen van wereldformaat. Dit keer zijn het de de Dode Zeerollen. Als eerste in Europa en nog te zien t/m januari 2014. De tentoonstelling laat in totaal zestien originele manuscripten zien die werden gevonden in Qumran en de nabije grotten. En vele bijzondere objecten meer uit het oude Judea, Massada , Ein Gedi en Jeruzalem, die de manuscripten in de culturele en historische context plaatsen. Erg mooi én populair: ik stond 20 minuten in de rij om de rollen te kunnen zien. Er is een intensieve bewaking, 'politiek' zegt een van hen, en geeft de tip om op een vrijdag te komen, de rustigste dag. Dat is namelijk niet een vrij-reizen dag met de trein. 't Is maar dat je het weet! nb. op de foto zie je alleen de kruiken waarin de boekrollen zaten toen ze werden gevonden, van de manuscripten zelf mag je absoluut geen foto's nemen.
Suikerfeest
De kinderen van Peki'in zijn vandaag vrij van school om het Suikerfeest te vieren. Druzen zijn dan wel geen Moslims en doen niet aan Ramadan, maar ze vieren wel het eindfeest Id-al-Fitr, het Suikerfeest. '..wij vieren dat moslimfeest omdat we het een goede feestdag vinden en ook omdat we als eenheid samenleven.. ' zo zei iemand mij. Alle kinderen zijn op straat te vinden. De meisjes zien er mooi aangekleed uit en lopen naar de marktkraampjes, terwijl de jongens vuurwerk afsteken. In die smalle dorpsstraatjes wil dat wel knallen, en dat vinden de meisjes maar niks!
Nacht over Galilea
Pek'in | Als het avond wordt heb ik vanuit het huis boven tegen de berg een fantastisch uitzicht over de heuvels van Galilea, wanneer de zon ondergaat en het licht verandert. En in het dorp beneden gaan de lichtjes aan. Doordat geluid naar boven reist en tegen de berg weerklinkt, zijn de geluiden van het dorp goed te horen. Het is een extreem warme zomer, ik slaap op een bed op het (overdekte) terras, en kijk voor het slapen gaan nog lang naar de lichten van de dorpen van Galilea.
Reïncarnatie
Pek'in | Je weet niet wat je ziet als je het centrale plein van Pek'in op komt lopen. Daar staan twee monsterhoge koperkleurige beelden (ongeveer 3 meter) het hele historische plein te domineren. Maar na een poos wen je er aan en gaan ze er bij horen. Voor mij zeker, ik ben hier nu al enkele weken. De vlag is de druzische vlag. Over het geloof van de Druzen is door hun geslotenheid weinig bekend. Het Druzische geloof is een afscheiding van de Sjiitsiche islam, de nationale godsdienst van Iran. De Druzen geloven in reïncarnatie. De ziel is volgens hen onsterfelijk en springt na de lichamelijke dood als het ware over op een ander, nieuw geboren lichaam. Het Hikme is het heilige boek van de Druzen. Ze accepteren geen bekeerlingen en doen dus ook niet aan zending. Zij houden hun geloof strikt voor zichzelf.
Familiedag
Pek'in | Een druzenfamilie staat bij de waterbron in het dorpscentrum van Pek'in. De bron geeft stromend water van de bergen. Het is een warme dag en iedereen stopt bij het waterbassin om er te drinken, verkoeling te vinden en om anderen te ontmoeten. De familie draagt de traditionele kleding. De man de pofbroek en een mutsje, de vrouw een omgeslagen witte hoofddoek. De kinderen zien er extra mooi gekleed uit want het is een feestdag, een familiedag.
De rabbi die leefde..
Op het hoger gelegen deel van Pek'in is een heilige plaats voor Joden in de vorm van een kleine grot halverwege de berghelling. Er gaan trappen heen. De grot is eigenlijk niet meer dan een nauwe spleet. Het is de plaats waar de heilige Rabbi Shimon bar Jochai zich tweeduizend jaar geleden verborgen hield voor de Romeinen, twaalf jaar lang. In deze periode werd aan hem via de profeet Elia de wijsheid van Kabbalah geopenbaard die in de Zohar staat beschreven. Het verhaal gaat dat hij zich voedde met de carobbonen van de enorme bomen die de grot tot op de dag van vandaag aan het gezicht onttrekken. Water nam hij uit de bron beneden, waar nu het dorp is. Individueel maar ook wel eens busvol komen Joden van heinde en verre de grot bezoeken. Je ziet er altijd brandende waxinelichtjes en briefjes liggen. Men zegt hardop gebeden bij de grot, eet er, zingt er, bediscussieert er de teksten van de Zohar. Vaak wordt dit bezoek gecombineerd met een bezoek aan het graf van de Rabbi in Meron, aan de andere kant van de berg. Ik zorg deze (zeven) weken een beetje voor de omgeving rond de grot vanuit het huis ernaast. iets wat normaal de (Joodse) bewoners van mijn logeerhuis doen.
Terug in de tijd
Pek'in | Zeven weken blijf ik in het dorp Peki'in ((in Noord Galilea) van Druzen. Men begint mij te kennen in het dorp en ik wen aan de mensen. Het kan lijken alsof ik in een andere tijd gestapt ben. De traditionele kleding. De beslotenheid, ingetogenheid van de mensen. Het is een bijzondere omgeving om te keren kennen en i love it.
Water levensbron
Pek'in | De waterbron in het hart van het dorp. Leven heeft zich altijd verzameld bij een plaats met water. Het is een ontmoetingsplek en iedereen drinkt er een slokje. Tot voor veertig jaar voorzag alleen deze bron het dorp van water. In kruiken werd het op het hoofd naar de huizen gedragen. Ik vul mijn twee meegebrachte flessen en draag ze in een rugzakje de heuvel op, naar huis, om het te gebruiken als drink- en kookwater.
Waterbron
Pek'in | Het hart van het dorp is een wirwar van smalle steegjes die naar het oude centrum leiden waar de waterbron is. Dat is een bijzondere plek, de aloude waterplaats. Water is noodzakelijk voor het overleven van alle leven. Mensen gaan wonen waar (grond-)water is of de toegang ertoe. Het verdwijnen van beschavingen in het verleden laat zich meestal simpel verklaren als: het water verdwijnt dus men verlaat de stad. Pek'in in Galilea is gelegen aan de voet van de berg Meron. Het dorp bleef als vanouds gecentreerd om de natuurlijk stromende waterbron. Het is een verzamelplek, daar speelt het voornaamste dorpsleven zich af. Zoals het dat al eeuwenlang doet. De bron geeft het dorp iets intiems vind ik. Op de foto is te zien hoe de oude bron werd omgebouwd. Linksonder komt het frisse water binnenstromen.
Joodse gemeenschap
De Joodse gemeenschap van Antwerpen is met 20.000 aanhangers een van de grootste in Europa en Joods Antwerpen is een van de laatste plaatsen op de wereld waar het Jiddisch de eerste taal is. Straatbeeld Joodse wijk in centrum stad Antwerpen.
In de Joodse wijk
Een verblijf van drie weken in een huis in stadscentrum Antwerpen, ín de Joodse wijk Haringrode, gaf me de mogelijkheid om elke dag wel een paar straattaferelen vast te leggen. Deze man staat zwaar en diep in gedachten verzonken op straat en geeft zelfs de fotograaf weinig aandacht.
Naar de speeltuin
Aan de andere kant van de Schelde aangekomen via de wandel -en fietstunnel, is het eerste wat ik daar zie een Joodse jongensklas met leraren. Zodra de speeltuin in zicht komt beginnen de jongens te rennen. Dit zijn hun speelkleren, en ook met het warme weer blijven de keppeltjes altijd op!
Wat gaan we doen?
Schotse hooglanders hebben weinig zorg nodig en zijn niet agressief. De dieren zijn in Nederland dan ook veelvuldig te zien in natuur- en recreatiegebieden. Als ik aan kom fietsen in een natuurreservaat nabij Hilversum, en er een stel van deze dieren midden op het fietspad (stil) staat, stap ik af en wacht aan de kant. We staan elkaar aan te kijken en niemand beweegt. Wat gaan we doen..
Schoonheid dichtbij..
De 165 rijdend, net Gerlos voorbij, krijg je opeens dit uitzicht op het Speicher Durlaßbodenmeer. Dan moet je toch even stoppen en genieten. Een aanrader ook is een tocht langs dit meer. Tijdens de tocht stijg en daal je zo’n 1,5 kilometer. En dat voel je. Het uitzicht tijdens deze route is fantastisch. Oostenrijk verbaast je toch altijd weer met haar schoonheid, in winter én zomer.
Lekker badderen
Ze zit in een fontein in het middeleeuwse stadscentrum van Schaffhausen en is door niets of niemand van haar gebadder af te brengen - zo mooi om te zien - ieder veertje wordt gewassen. Lang houdt ze het vol. Maar uiteindelijk kijkt ze dan toch op naar de fotograaf, die steeds dichterbij komt...
Strand
"Waar kan je liggen in het zand totdat je hele lijf verbrandt Waar kan je zuipen als een beest, waar vind je vrienden voor elk feest Waar kan je zwemmen als een rat, waar word je zelfs van binnen nat Dat is aan de rand van Nederland Dat is aan ons onvolprezen strand "
Slot Vaduz ligt...kon
De meest bekende bezienswaardigheid in dit landje is het Schloss Vaduz. Het is niet open voor publiek, maar ook de moeite waard om van buitenaf te bekijken. Het kasteel ligt op een heuvel en torent hoog boven de stad uit. Overal waar je in Vaduz bent, kun je het slot zien. De oudste delen van het kasteel stammen uit de 12e eeuw. Tussen 1905 en 1920 werd het kasteel gerestaureerd en woont de Koninklijke familie van Liechtenstein in het kasteel. De bergen op de achtergrond zijn Oostenrijk (in het avondlicht)
Elf gemeenten
Liechtenstein telt elf gemeenten die meestal uit één plaats of dorp bestaan. De meeste gemeenten hebben echter complexe vormen; enclaves komen relatief veel voor. Ik weet niet meer welke van de dorpen dit is op de foto. We rijden hier wat rond in de vroege avond en genieten van de droomachtige dorpjes in een natuurlijk landschap. De omgeving wordt gekenmerkt door mooie wandelwegen, bossen en weiden, en veel rust en ontspanning.
Smile !
Deze libelle trof ik aan in de tuin en 't is alsof ze in de camera kijkt met een vriendelijk lachend gezichtje!
Eerste blauwtje!
Vanmorgen even naar het veldje geweest voor de laatste vlinders, en ik kwam een boomblauwtje tegen. Eén die ook nog wilde blijven zitten! diep in een struik weliswaar waar ik met krassen op armen en benen uit kon kruipen, maar met wat ik als groentje in de macrofotografie zocht: een blauwtje op de foto. Het is een veel voorkomende vlindersoort in Nederland, het zijn hele kleine vlindertjes.
Amazigh vrouw
De meeste Berbers wonen in bergachtige gebieden, zoals op foto de Hoge Atlas. Deze gebieden bleven Berbers (oorspronkelijke bevolking) doordat deze gebieden minder toegankelijk waren voor de Arabieren toen zij Noord-Afrika kwamen veroveren. De steden werden ondertussen meer Arabisch. Maar de meeste Berbers bekeerden zich (later) wel tot de islam. Het werk van de vrouw die we op de weg zien lopen, kan ik niet raden, maar het ziet er stoer uit. Amazigh is een andere naam voor Berber, een die zij liever gebruiken.
Hoge atlas
De weg van Marrakesh naar Aït Ben Haddou voert over de High Atlas. Een fantastisch mooie rit. Het Atlas Gebergte heeft de boomgrens op ongeveer 2000 meter, op de zuidelijke hellingen iets hoger. De temperatuur is de bepalende factor en op deze hoogtes kan het erg koud zijn. Op de foto zitten we aardig hoog. We stoppen in het wegrestaurantje daar en dragen warme truien en jassen. Het is een vreemde reis qua temperatuurverschillen: van warm naar koud naar heet (woestijnachtig) binnen 4 uur.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
