Ambassadeur JMoerkens
Papoea Nieuw Guinea • Mount Hagen
Papoea Nieuw Guinea • Mount Hagen
Omroeper
Deze man demonstreert op het Mount Hagen festival de conch schelp. Deze schelp werd vroeger en misschien nu ook nog wel gebruikt in de dorpen om mensen op te roepen voor een festiviteit, te eten, te gaan jagen, vissen etc.
Neushoorn met...ossen
Onze gids in Sabi Sands zette de auto bij een drietal witte neushoorns neer. Ze kwamen zo dichtbij dat ik deze ossenpikker tussen de hoorns van de neushoorn kon fotograferen.
Donderend geraas
Het dikhoornschaap is een wild schaap dat voorkomt in de Rocky Mountains en andere berggebieden in het westen van Noord-Amerika. Het dankt zijn naam aan de grote gekromde hoorns van de rammen. De ram heeft grote, dikke hoorns, die in een krul achter de oren lopen richting de wangen. De ooi heeft ook hoorns, maar die zijn veel korter en slanker. Het dikhoornschaap is een goede klimmer. Zijn hoeven zijn zo gebouwd, dat de dieren zonder veel problemen steile rotsen kunnen klimmen en van rots naar rots springen. Deze ram zagen wij langs de Maligne Road in Jasper Nationaal Park, waar hij de steile helling afsuisde om twee afgedwaalde ooien weer terug te manen naar de kudde. Dieren zoals deze dikhoornschapen, maar ook steenbokken, herten en beren worden regelmatig gesignaleerd langs Maligne Road. Het is niet alleen een weg met grote kans op wildlife, maar het leidt ook nog eens naar een heel mooi meer, Maligne Lake, waar je heerlijk kan wandelen, kanovaren of een boottripje kan maken.
Just Perfect!
Een foto van mijn laatste reis naar Zuid-Afrika waarmee ik erg in mijn nopjes was door een perfecte samenloop van omstandigheden. Het begint natuurlijk met de 2 cheetah's die in redelijk open terrein een impala vangen. Maar als dan ook nog in je rug, een warm zonnetje opkomt en de 2 broers even gaan stoeien met hun prooi, terwijl ik op ooghoogte zit.... Tja, dan gaat het snel met de geheugenkaartjes. Door de lage zon, knallen de vurige ogen eruit. Kan wel verklappen dat de 'Yes, Yes, Yes' kreten en de high fives in de ronte gingen na deze ervaring. Just perfect!
Speulder- en...Spriel
De Veluwe kent een diversiteit aan natuurgebieden met elk een eigen karakter, dieren- en plantenwereld. Zo is een van de oudste en mooiste bossen van Nederland daar te vinden: het Speulder- en Sprielderbos waar je eindeloos in rond kan dwalen en als je niet uitkijkt zelfs makkelijk kan ver-dwalen. Karakteristiek zijn de ‘dansende’ bomen die, vooral als er mist door het bos waart, voor een mystieke sfeer zorgen.
Niger • Centraal -en Noord-Niger
Niger • Centraal -en Noord-Niger
Nomadische Wodaabe
Vorig jaar september trokken we enkele dagen met een aantal Wodaabe-families door de Sahel van Niger. De Wodaabe (ook wel Bororo genoemd) zijn een subgroep van de Peul. Het is een nomadisch herdersvolk dat voornamelijk in Niger en Tsjaad leeft. Ze trekken met hun vee om de paar dagen van waterpoel naar waterpoel. De trots van de Wodaabe zijn ongetwijfeld de enorme ‘long-horned zebu’s’. Daarnaast tellen de kuddes vele schapen, geiten, ezels en dromedarissen.
Kleur in een kleurloo
Wie winters Noorwegen gaat verkennen moet beslist een paar dagen op de Lofoten verblijven. De hoge bergen zijn met een dik pak sneeuw bedekt, maar de oude vissershuisjes geven het landschap toch de nodige kleur. Het dorpje Reine is misschien wel het meest bekende plaatsje van de Lofoten, en een 'echte picture-perfect fishing village of Reine'. Pluspunten aan de winter: Heerlijk rustig, niet veel toeristen, bijna de hele dag kans op mooi licht en in de avonden/nachten kans op Noorderlicht. Wat wil je nog meer? Wil je in de winter naar de Lofoten, ga dan niet in de maanden december en januari, want dan is het heel lang donker gedurende de dag....
Zonsondergang bij...K
Kilchurn Castle is (de ruïne) van een 15e-eeuws kasteel aan de noordoostelijke oever van Loch Awe in de Schotse regio Argyll and Bute. Laarzen zijn geen overbodige luxe in Schotland. Wil je als landschapsfotograaf een mooi shot aan de waterkant maken van Kilchurn Castle, dan zal je eerst een behoorlijk eind door een zompig, moerassig weiland moeten banjeren voordat je op je plaats van bestemming bent. Maar dan heb je wel wat! We dachten eigenlijk dat de zonsondergang die avond niet zo mooi zou worden, nadat het de hele dag een beetje druilerig was geweest. Gelukkig klaarde het op, ging de wind liggen en kregen we rode wolken en blauwe wolken er voor terug. En muggen...heel veel muggen. Gelukkig doet de lange sluitertijd daarbij wonderen :)
Heide op de Posbank
Op dit moment staat de heide weer volop in bloei. De heide is overal mooi natuurlijk maar in het glooiende heuvellandschap rondom de Posbank, in N.P. de Veluwezoom, vind je een niet typisch Nederlands landschap. Een paar vierkante km vol met heuvels die helemaal vol staan met bloeiende paarse heide. Een heerlijke plek om doorheen te wandelen en te fotograferen. Als je wilt gaan, ga dan snel want de heide is nu op het toppunt van zijn bloei en met het warme weer dat er aan komt zal hij over een paar weken weer uitgebloeid zijn.
Groenland • Zuidkust Groenland
Groenland • Zuidkust Groenland
Pirates of Maniitsoq
Op ruim 300 meter hoogte hebben we een fantastisch uitzicht over de baai. Het is net een piraten schuilplaats zoals de Rembrandt daar beneden voor anker ligt. Het voordeel van een schip is dat het hotel met je mee reist. Dat mag ook wel want er is niet veel in de buurt. Eigenlijk niks. Dit is Maniitsoq Island. Dat maakt het niet makkelijker want verder naar het noorden, boven Nuuk, ligt ook een Maniitsoq waar een vliegveld is. Maar dit heet ook zo. De nauwe ingang van de baai is niet in kaart gebracht. "Normaal" gesproken blijft het schip dan buiten wachten en gaan ze met Zodiacs naar binnen. De bemanning heeft nu eerst mbv 2 Zodiacs diepte peilingen gedaan. Er is toen pas besloten om langzaam naar binnen te varen. Prachtig gezicht tussen die rotswanden door. Je ziet de bemanning genieten. Gedreven en enthousiast. En dan, In-Out kaartje omdraaien. Rubberlaarzen aan voor de "wet landing". Rugzak, water en wandelschoenen mee. Zwemvest om, de Zodiac in en gaan. Op de wal de laarzen omwisselen voor schoenen en het zwemvest in de tas. Dit is om zeker te weten dat iedereen er weer is). We zijn met 27 mensen en er zijn 2 expeditie gidsen. Een snelle groep en een normale. Eigenlijk heet het snelle en langzame maar aangezien ik in de laatste zit vind ik dat niet terecht. Er zijn 14 Fransen en 4 Zwitsers aan boord. Ja, daaaag. daar kan ik niet tegen aanlopen. Wederom veel te warm aangekleed kom ik in een T-shirt boven. De rest zit aan de rugzak geknoopt. Maar eenmaal boven is het uitzicht waanzinnig. Je kunt nog wat mensen zien lopen halverwege (waren nog langzamer). Oei. Wel weer een beetje lang verhaal geworden
Cubaanse schone
Deze vriendelijke oude dame stond in de deuropening van haar, wat vervallen, huisje dichtbij de (nieuwe) Partagas sigaren fabriek. Gezien haar leeftijd heeft zij de Cubaanse revolutie van 1953 meegemaakt.
Poço da Alagoinha
Poço da Alagoinha is voor mij wel het mooiste stukje natuur wat ik gezien heb op het eiland Flores. Het is een verborgen pareltje. Teintallen watervallen storten hier naar beneden in een waterbekken en alles is groen en nog eens groen. De weg erheen is geen gemakkelijke. Je loopt ongeveer één kilometer over grote gladde lavastenen. Deze weg gaat ook nog eens steil omhoog. Maar wanneer je eenmaal boven staat valt je mond open van verbazing. We stonden boven en kregen zowel meteen een pittige plensbui over ons heen. Dat duurde gelukkig maar even. Daarna terug over de nog gladdere stenen waar ik een flinke smak maakte met in mijn achterhoofd het beeld van de watervallen. Dat verzachtte de val. Het is best lastig vinden omdat de naam niet staat aangegeven. Hier op het kaartje zie je het liggen. Wanneer je het bordje Poço Rib Ferreiro ziet staan bij een rivier zie je een pad steil omhoog gaan. Tegenover dit pad kun je je auto parkeren.
Local hero's
Ieder avond vind bij de Dasaswamedh Ghat, de Arti ceremonie plaats ter ere van de Ganges. Een fascinerend schouwspel met vuur, wierook, belletjes, gezang, en rituelen. De arti trekt naast veel pelgrims, ook hordes toeristen aan. Voor veel pelgrims is het een van de hoogtepunten van hun bezoek aan Varanasi. Het is dus geen act die wordt opgevoerd voor de toeristen. De priesters zelf, zijn haast een soort van local hero's die hoog in aanzien staan. Tip: Zorg dat je er op tijd bent van het is druk. De ceremonie begint tussen 18.30- 19.00 uur. Maar als je een goede plek wilt hebben, op het water of aan de over moet je er ruim van te voren zijn! Anders heb je al snel andere (flitsende) toeristen op de achtergrond in beeld....
Maandag wasdag
In Nederlands wordt maandag als wasdag gezien. Zo ook in Hampi aan de oevers van de Tungabhadra. Hampi is een grote ruine stad en deze ruines vormen de resten van de vroegere stad Vijayanagar. Van Vijayanager wordt beweerd dat het de grootste stad ter wereld was in de 14e en 15e eeuw. Het was de hoofdstad van Vijayanagarrijk, het grootste en machtigste koninkrijk dat India ooit heeft gekend, Naast Varanasi, heeft Hampi de meeste indruk op mij gemaakt in India. Zo mooi ! Hampi is -nu nog- onmetelijk groot en uitgestrekt. Om alles te bekijken heb je minimaal 3 dagen nodig en dat gaat niet te voet. Vroeger kon me brommers huren, maar de tuktuk maffia heeft er voor gezorgd dat dat niet meer kan. Men is dus aangewezen op de tuktuks die daar rondrijden. Maar waar een wil is is een weg. En dus huurde ik 2 jaar geleden -onofficieel- een motorfiets en heb in 2 dagen de omgeving verkend. Dat heeft me wel 3x een confrontatie opgeleverd met de tuktuk maffia ("How do you get that motorbike?", "Whose bike is that?", "Go out, you are not allowed to drive here" etc etc). Gewoon voet bij stuk houden, want het is helemaal niet verboden om daar zelf te rijden. Dus de tip van vandaag is: Wil je op eigen gelegenheid Hampi verkennen, huur gewoon via-via een brommer/motor en steek een figuurlijke middelvinger op naar de plaatselijke tuktuk maffia.
Pracht en praal
Tijdens het Goroka festival is het een en al pracht en praal. Van de vele 'tribes' die zich trots aan elkaar en het uitzinnige publiek presenteren, vond ik deze toch wel erg bijzonder. Deze vrouwen komen uit de Western Highlands. Kenmerkend voor de stammen uit deze streek zijn de rood beschilderde gezichten met witte en blauwe accenten, de prachtige verentooien en de vele kralen en schelpjes
Lelijk en grappig
Deze knobbelzwijnen zagen we in het Zululand Rhino Reserve. In dit privé gamepark komt de big 5 voor. Helaas is de kans op een luipaard niet zo groot en die hebben we dan ook niet gezien. In het park zijn verschillende lodges. Je mag er niet zelf rijden, maar gaat op gamedrive met een chauffeur en andere gasten van de lodge. We hadden tussen de ochtend en de middaggamedrive door de kans om bij een waterhole in een kijkhut te zitten. Er kwamen verschillende antilopen en zebra's drinken en ook volop knobbelzwijnen. Deze grappige, maar toch heel lelijke dieren zijn niet voor niets (samen met de hyena, maraboe, gier en gnoe) lid van de ugly five.
Thankful these two...
Dankbaar. Dankbaar dat ik de schoonheid van de natuur van zo dichtbij heb mogen bewonderen. Een beeld niet meer van mijn netvlies te krijgen. De puurheid van de natuur die ik met mijn spiegelreflex heb weten vast te leggen. Een foto die heel dichtbij komt bij realiteit en het gevoel van vrijheid steeds weer kan herroepen. Dankbaar.
Eénoog
Als je een groepsreis maakt door India, zoals wij, dan heeft dat ook zijn nadelen. Je ziet onderweg zoveel beelden aan je voorbijgaan die je eigenlijk wilt vastleggen. Om die reden heb ik er ook een sport van gemaakt rijdend uit een auto, foto's te maken van diverse straatbeelden. Goed de ruit schoon maken en heel goed opletten, fototoestel in de sportstand en schieten maar. Deze foto maakte ik even buiten Jojawar en toont een geitenhoeder, die een forse berg takken meedroeg en tevens zijn geiten in het gareel hield.