EvanderHel
Cadeautje
In Granada hebben we 2 van de 3 dagen niet geboft met het weer. Dat kun je wel 's hebben. Maar we zitten niet bij de regenpakken neer en dapper struinen we door de stad. Een voordeel van slecht weer is dat er op de terrassen plek genoeg is. Met een t-shirt, dan een shirt met lange mouwen, een sweater, vest en sjaal plof ik als half Michelinvrouwtje neer op een nog droge stoel onder een vrolijk gekleurde parasol die nu goed zijn werk doet als paraplu. Ik warm mijn handen aan een beker hete thee en kijk naar de stad die er somber uitziet. Zo staar ik wat voor me uit als er een streep licht zichtbaar wordt in het donkere wolkendek. Hij wordt breder en breder en dan barst de zon erdoor. Alsof ze toch nog even wil laten weten dat ze er is. Al met al duurt het nog geen kwartier. Maar ik vind het een prachtig warm cadeautje aan het eind van een miezerige, koude dag.
Handen
Het is zondag en op een van de vele pleinen in Cordoba is de kerkdienst afgelopen. Opa loopt kalmpjes naar buiten, kleindochter sjeest op haar korte beentjes naar een waterfonteintje. Ze is te klein en kan er niet bij. Maar daar is haar grote held, opa tilt haar op en houdt haar met zijn sterke handen vast. Kleindochter heeft nog geen sterke handen maar wel nieuwsgierige friemelvingertjes die al snel op zoek gaan naar het kraantje. Beschermend, liefdevol en onderzoekend, ik vond het een mooi moment tussen deze twee.
Zwaargewicht
Berberapen kunnen niet al te kieskeurig zijn wat betreft hun voedsel. In het Atlas-gebergte, waar de apen leven, ligt namelijk ruim 3 maanden per jaar sneeuw. In die kou kunnen de fruitbomen nauwelijks groeien en je vindt daar dan ook vooral naaldbomen. Ze eten bijna alles wat ze maar kunnen vinden en wat eetbaar is, zoals boomschors, bladeren, eikels en paddenstoelen. Maar ook slakken, insecten en kikkers. Tijdens de ijzige winters overleven berberapen op alleen maar naalden van de naaldbomen. Een streng dieet! De berberaap op de foto leeft op de rots van Gibraltar en heeft een veel makkelijker leventje. Ondanks dat het ten strengste verboden is, worden deze apen toch door de toeristen gevoerd. En omdat ze bijna alles even lekker vinden nemen ze zonder aarzelen chips, snoepjes, fruit, brood en aardappelen aan. Maar van al die zoetigheid worden ze ook veel te dik. De mannetjes op Gibraltar wegen daardoor wel 28 kilo, in plaats van de 17 kilo die de mannetjes in Afrika wegen.
Gesprek op hoog nivea
Vanaf het dak van ons piepkleine hotelletje Riad Arous Chamel is het heerlijk genieten van het uitzicht over de stad. Midden in de medina is het een wirwar van daken waar het 's ochtends vroeg nog heel stil is. Waar alleen de was aan het wapperen in de wind is en de vogels op de antennes zitten. Langzaam komt er meer leven in de dakbrouwerij; vrouwen halen de was af, mannen roken een sigaret, kinderen spelen op de daken waar soms helemaal geen rand is... Dit meisje voert een gesprek met iemand beneden op straat, het gaat er geanimeerd aan toe. Omdat ik haar gesprekspartner niet kan zien is het voor mij net of ze in zichzelf aan het praten is.
Daar moet op gedronke
De nationale drank in Marokko is groene muntthee. Muntthee wordt de hele dag door gedronken en hoe zoeter hoe beter. Vaak worden in Marokko overeenkomsten bezegeld met een maaltijd of op z´n minst met een glas thee. Veel toeristen die een vliegend tapijt of een kek leren jassie bij een bazaar hebben aangeschaft, zijn zeer verbaasd als er een dienblad met theeglazen verschijnt en ze een glas thee moeten drinken, ook al hebben ze geen dorst. Benodigdheden: * 1 hittebestendige theepot * 1 liter water * 5 takjes munt * 1,5 eetlepel gun-powder thee (bij Marokkaanse buurtwinkel; de kleine grijs-groene balletjes lijken net op kanonsbuskruit wat gebruikt werd in de 18 eeuw, ik weet 't nog heel goed, en vandaar de naam Gunpowder) * 4 eetlepels suiker (voor de mierzoeterikken onder ons ook nog graag honing erbij) * Mooie kleine theeglaasjes Kook het water in de theepot op het vuur, voeg dan de thee toe. Draai het vuur zacht, de thee ongeveer twee minuten goed doorkoken totdat de theeblaadjes opengaan. Suiker toevoegen en de munttakjes. Haal de thee van het vuur en schenk hem in. Proost! Op een zeer geslaagde RRdag, dank voor jullie gezellige aanwezigheid :-)
House with a view
Foto categorie. Juist, ehm... is het een stadsbeeld? Jawel. Is het een landschap? Ja, ook. Ai, ik ben nog niet eens met m'n omschrijving aan het stoeien of ik heb al een dilemma. Gaan we voor de eerste? Landelijk stadsbeeld had mooi geweest. Nu ja, ik moet toch wat kiezen. Goed, we zijn hier dus in Ronda. Een ontzettend pittoresk dorp, omringd door een indrukwekkende bergketen. Het ligt aan twee zijden van de Tajo, een kloof van zo'n honderd meter diep. Deze witte huizen zijn gelegen aan de uiterste rand van de kloof en hebben een magnifiek uitzicht. Er is alleen wel enige voorzichtigheid geboden bij het lappen van de ramen ;-)
Stil in de drukte
Op zaterdag is het markt in Tanger. Deze markt, ten noordoosten van de medina, is een smeltkroes van culturen, talen en religies maar ook van een grote verscheidenheid aan koopwaren. Het is bijzonder druk en de brede straten met grote kramen veranderen in de medina zelf in smalle steegjes zonder kramen maar met slechts een doek op de grond of een krat met spullen, zoals zachte groene zeep of verse munt. Buiten de medina stikt het ook van de taxi's, veelal oude Mercedessen. Temidden van deze hectiek treft het beeld van deze vrouw me. De drukte gaat aan haar voorbij, ze zit op de grond naar beneden te staren. Verder niets. Ze heeft geen koopwaar en zit ook niet te bedelen. Het vrolijke warme zonlicht staat in schril contrast met de uitstraling van de vrouw. Eenzaam en stilletjes in de drukte.
Toegangspoort tot...A
Tanger, met als bijnaam 'de toegangspoort tot Afrika', is een levendige, mysterieuze en interessante stad. Gelegen op 60km van Gibraltar en slechts 14km van Tarifa (35 minuutjes varen met de snelle boot), is Tanger niet echt een Marokkaanse stad. Het is meer een mix van Marokkaanse en Europese invloeden. Door de jaren heen zijn er vele artiesten, bekendheden en avonturiers in Tanger neergestreken. Truman Capote beschreef de stad als 'Raggamuffin'. Tanger, dat door de marokkanen wordt uitgesproken als Tanja, had zijn hoogtijdagen wat glitter en glamour betreft in de jaren 50. Vele personen uit Europa en Amerika kwamen naar Tanger nadat zij gehoord hadden over deze exothische en sprookjeachtige stad, op zoek naar het vrije leven. Ook kwamen er literaire beroemdheden naar Tanger zoals Oscar Wilde, Jack Kerouak, Tenesee Williams of artiesten zoals Henri Matisse en politieke beroemdheden zoals Winston Churchill. Er zijn veel plekken in de stad die de moeite waard zijn om een bezoekje te brengen maar alleen al de medina, met z'n smalle wirwar aan straatjes, is heerlijk om in rond te dwalen. Je kunt je hier onder laten dompelen in de marokkaanse sfeer en genieten van een totaal andere wereld terwijl Europa toch zo dichtbij ligt.
Weelderig groen
Het is een gebaand pad. Duizenden en duizenden toeristenvoeten hebben deze traptreden beklommen, evenzoveel camera's hebben hier geklikt. Wanneer je van Berastagi (of Medan) richting Lake Toba reist geeft het uitkijkpunt tegenover de Sipiso-Piso waterval een prachtig beeld van de weelderig groene hooglanden van Noord-Sumatra. De lange maar smalle waterval valt 120 meter in een indrukwekkende kloof. Sipiso-Piso betekent 'duizenden scherpe messen' in het Indonesisch, wanneer je in de buurt komt van de waterval kun je dit letterlijk ervaren. Het uitkijkpunt op de heuvel is hoger gelegen en daarom ook koeler, best even lekker tussen het tropische zweten door! Ondanks dat het een bekend punt is, is het niet zo dat er busladingen vol toeristen komen. Toen wij er waren was er slechts een handjevol andere mensen, dus je kunt in alle rust hier genieten van het uitzicht.
Zaterdag, marktdag
Het is zaterdag, marktdag. In de anders zo drukke medina is het nu helemaal een chaos van jewelste. Bijzonder leuk om je tussen de friemelende mensen te wurmen en te kijken wat er zoal in de aanbieding is. Deze dame had maar een heel klein beetje te koop en hoewel het er vers uitziet heeft ze geen klandizie. Ze zit wat voor zich uit te staren en het lijkt of ze geen weet heeft van de drukte om haar heen. Natuurlijk zijn marktdagen erg leuk om te fotograferen maar in Marokko denken ze daar toch anders over. Ook als het geen marktdag is trouwens... Want de mannen willen niet op de foto, de vrouwen mogen het niet en de kinderen die ik heb gezien hadden veelal last van ADHD want ze stuiterden alle kanten op. "Ja", zegt Rob, "dan moet je zorgen dat ze het niet zien dat je foto's maakt". Dus. Natuurlijk. Een briljant plan ware het niet dat mijn camera niet echt geschikt is om ongezien vanuit de heup stiekem plaatjes te schieten. Lastig maar des te leuker als het dan toch lukt zonder mensen boos te maken.
Afschuwelijk
Het begon zo mooi. La Plaza de Toros de la Maestranza. Deze arena staat bekend als een van de mooiste, grootste en belangrijkste van Spanje. Hij stamt uit 1761-1881 en langs de metalen trapleuningen stromen op zondagen 12.500 bezoekers naar hun zitplaatsen die, wanneer ze zoals hier leeg zijn, ook eruit zien als trappen. De arena zelf is een schitterend bouwwerk maar ik heb een kaartje gekocht voor de rondleiding (dom, dom) dus al snel verdwijnen we naar beneden waar een museum zit met bloederige schilderijen, historische affiches, kostuums, grote opgezette stierenkoppen hangen aan de muren en via de enfermeria (eerste hulppost) komen we bij de kapel waar de matadors bidden voor de overwinning. Ik weet dat stierenvechten een eeuwenoude traditie is in Spanje (behalve in Catalonië waar het sinds een jaar verboden is), dat het een deel is van de Spaanse cultuur. Dat het niet wordt gezien als een sport, maar als het karakter van een artistieke uitvoering waarbij de menselijke (vooral mannelijke) superioriteit over het dier en de dood wordt getoond. En ik? Ik vind het je reinste dierenmishandeling. Halverwege de rondleiding ben ik gevlucht. Met de priemende blikken van de dode stieren in mijn nek...
Historisch centrum
Córdoba, een zalige stad. Tevens de warmste stad van Europa, ieder jaar is het hier maandenlang onafgebroken boven de 35 graden. Lekker! Zo rond een uur of acht 's avonds, als de schemering invalt, loont het de moeite om het dak op te gaan van hotel Hesperia Córdoba. Daar heb je een prachtig uitzicht over de stad met haar historische centrum waarbij de Mezquita sfeervol wordt verlicht. Op de voorgrond stroomt de rivier Guadalquivir, de belangrijkste rivier die Andalusië kent. Rechts daarvan loopt de Romeinse brug of, zoals de Spanjaarden zeggen, El Puente Romano. De brug is tijdens de Romeinse periode gebouwd in de 1e eeuw voor Christus en bestaat uit 16 bogen, is 331 meter lang en was eeuwenlang de enige toegangsweg naar de stad. Vanaf de brug zijn al goed de hoge muren van de Mezquita te zien en daar bovenuit steekt duidelijk het dak van de Kathedraal. De oude joodse wijk met zijn smalle straatjes en vele souvenierwinkels, barretjes, bodegas en restaurants liggen direct achter de Mezquita. Erg gezellig om hier 's avonds een hapje te doen!
Parkeren: the next...
Ha, een gevoelig onderwerp... parkeren! In de veelal steile straten van Lissabon moet je in ieder geval zorgen dat je auto een goede handrem heeft. Toch vervelend als je iedere ochtend je auto onderaan op moet halen omdat 'ie weer aan de wandel is geweest. Hier is iemand bijzonder creatief geweest. Kwam tufferdetuf aanrijden, zag het alarmerend rode stopbord, iiiiieeeeh in de remmen, achteruit inparkeren en niets meer aan doen. Parkeergoeroe the next level and beyond ;-) Maar... was het een vrouw achter het stuur of een man? Volgens een Brits onderzoek (je moet niet alles geloven maar wat ik schrijf is natuurlijk altijd waar) kunnen vrouwen, jawel vrouwen beterder parkeren dan mannen. Zo! Ze doen er weliswaar iets langer over om te parkeren maar doen het wel secuurder (netjes binnen de lijnen of binnen de winkel) en zijn ook beter in het vinden van parkeerplekjes. Bovendien rijdt bijna de helft van alle vrouwen achteruit het vak in terwijl maar een derde van de mannen dit doet. Er is een uitzondering: als mannen een vrouwelijke passagier bij zich hebben dan gaan ze opeens de auto in een klein vak proppen om te laten zien hoe goed ze wel niet kunnen rijden!
Tweehonderdenzestig..
De Ascensor da Bica is een kabelspoorweg in Lissabon die als tram rijdt van Largo do Calhariz naar de Rua de São Paulo en andersom. De kabeltram is op 28 juni 1892 in bedrijf genomen als waterballastbaan met water als krachtbron. In 1912 werd het systeem voorzien van een elektrische aandrijving. In 1916 schoot als gevolg van werkzaamheden nabij de top een wagon los van de kabel en stormde met hoge snelheid naar beneden om te pletter te slaan in het gebouw aan het eindpunt in de Rua de São Paulo. Hierna is de tram jarenlang buiten gebruik geweest totdat de gemeente Lissabon eiste dat het traject weer werd geopend. De heropening vond uiteindelijk plaats op 27 juni 1927 waarbij tevens het systeem werd gemoderniseerd. Omdat ik mezelf nog steeds als jonge blom zie en in die jaren nog niet fysiek aanwezig was, heb ik deze geschiedenisles geheel legaal gestolen van Wikipedia. Inmiddels is deze kabeltram sinds 19 februari 2002 een nationaal monument. Op de foto zie je de ingang bij Rua de São Paulo met z'n oude tegeltjes en trappen richting het steile straatje waar de huizen klem aan de trambaan liggen. Een mooi stukje historie!
Oeh, ja daar!
Aaahh, wát lig ik hier lékkuhr! "Doorgaan liefje, vooral dóórgaan". Zucht. Wat een leventje zeg. To vlooied or not te be vlooied. That is de only question hier op de rots van Gibraltar. Een room with a permanent mooi view, ik heb rottere uitzichten gehad. O, effe wachten. "Iets naar rechts, darling. Ja, daar! Goed, we zijn dus vanuit Marokko hierheen gekomen, werden helemaal doodziek van die slappe muntthee de hele dag, jongen. Nee, dan Gibraltar. Engeland in Spanje. Okay, logistiek verwarrend misschien maar we worden hier dagelijks aanbeden door honderden toeristen. Tsja, sommigen van ons worden daar een beetje arrogant van... of verlegen... maar ik kan er goed mee omgaan. Maak me er niet zo druk om. Sterker nog, 't zal mij boeien wat je hier doet. Ik heb toch lekker m'n ogen dicht. Vlooien en zonnen, that's my cup of tea. No milk please!
Strandplezier
Tangier bestaat uit een oude stad en de nieuwe stad. Aan de rand van de nieuwe stad is een strand dat ongelooflijk lang maar vooral breed is. Op zondag zijn hier grote groepen mannen en jongens aan het voetballen. Je zult er geen mensen zien liggen zonnen op een handdoekje. Geen ligstoelen. Geen terrassen. Geen verkopers op het strand. Slechts een enkeling plonst in het water. Dit was de enige vrouw die ik hier heb gezien. Opvallend omdat ze heel ontspannen en met veel plezier aan het hollen was met man en zoon langs de waterlijn. Lekker op blote voeten door het zand. Zo gewoon en toch, omdat in Marokko met name de openbare ruimtes voor mannen zijn en de besloten ruimtes (binnenshuis) voor vrouwen, bijzonder.
Zeg papa...
Nog steeds zitten we op het terras bij El Barón. Tonijn op tafel, paprikasliertjes erbij, crackertjes, olijven, bier en cola. Een lekkere ober/eigenaar (helaas niet op de foto), jong, slank, gespierd, donkere ogen, hip kapsel, scheve grijns, zucht...;-) Het terras is vol en het geroezemoes zingt in de lucht. "Zeg papa, gaan we zo naar mama?" "Mama is toch thuis, jongen". "Ja, dat weet ik, maar nu is ze alleen". "Tsja, maar ik heb nog een wijntje, even opdrinken hoor". "Een wijntje? Maar pap, je had toch net bier?" "Euhhh... jaah... maar nu heb ik wijn". "Word mama dan niet boos als je dit allemaal opdrinkt?" "Nee joh, ze ziet het toch niet?" "Nou, maar ik denk wel dat ze het ruikt!"
Trots
We hebben heerlijke uren doorgebracht op het terras van café El Barón. Waar heel veel locals komen en een stuk minder toeristen dan in de straatjes ervoor. Ouders proosten, snoepen van tapas en praten wat af. De kinderen spelen met elkaar op het pleintje dat heerlijk rustig is omdat auto's er niet zijn toegestaan. Deze vader had me 's middags al zien zitten rommelen met m'n camera en toen zijn vrienden wilden vertrekken stond hij op en kwam naar me toe. "Wil je een foto maken van mij en m'n zoon?" " Ja tuurlijk, graag zelfs!" De vader supertrots op zijn zoon die zelf nog wat verlegen was. Maar uiteindelijk kon er toch een klein lachje vanaf. Toen ik de foto liet zien aan hem was hij verrast en gaf ons zijn e-mailadres met het verzoek om alsjeblieft de foto naar hem te mailen. Gelijk die avond in het hotel even gedaan. Later kwam er per mail een hartelijke reactie, toch leuk als je iemand op die manier kunt verblijden.
Oase van rust midden.
Het is doodstil en er piept een streep licht door de gesloten luiken. Ik geniet in het grote bed nog even na van een heerlijke nachtrust in deze langwerpige kamer met prachtig donker houten meubilair. De kamer heet dan ook 'Ebony'. De verkwikkende douche maakt me echt wakker en ik begeef me daarna naar het dak. De stad slaapt nog en een klein zonnetje licht de wirwar van huizen op. Links van me de haven, recht voor me in de verte de nieuwe stad. Stapels wasgoed klapperen in de wind, wachtend tot de vrouwen des huizes ze af komen halen, zich onbewust van mijn spiedend oog. Na een heerlijk ontbijt op het dakterras daal ik af naar beneden en open de grote, prachtig bewerkte, houten deur. De rust ligt achter me en ik bevind me midden in de medina, het hart van de oude stad. Het is een smal straatje en ik weet dat wanneer ik een twintig meter loop, het opeens een kakafonie wordt van verkopers, spelende kinderen, kwetterende parkieten, geuren en kleuren, prachtige dames en liters verse muntthee. Zalig om hier doorheen te struinen, de steegjes in te duiken en te weten dat je eigenlijk niet kunt verdwalen. Het is zaterdag, marktdag. Extra druk, extra leuk. 's Ochtends heb ik de sleutel gekregen en 's avonds open ik de deur. Weg chaos. Hallo rust in Riad Arous Chamel. Wil je ook genieten van dit Marokkaanse sprookje, kijk dan 's op [url="http://www.arouschamel.com" target="_blank"]www.arouschamel.com[/url] voor een sfeerimpressie. Het heeft slechts 7 kamers en is intiem, geweldig gelegen en op loopafstand van de haven (ongeveer 10 a 12 minuten). Boeken gaat heel gemakkelijk via[url="http://www.booking.com" target="_blank"] www.Booking.com[/url]. Het vinden van dit hotelletje is iets lastiger maar voor een klein zakcentje wijzen behulpzame kids je graag de weg!
Hier wil je heen!
Andalusië. Bakermat van de flamenco. Van stierenvechten. Sherry en tapas. Van zonnige kuststreken naar besneeuwde bergtoppen en ertussen het hete binnenland. Waar je kunt genieten van eindeloze uitzichten en kronkelwegen die je meenemen door het prachtige landschap. Verlaten stukken, om in stilte te bewonderen. De wind in je oren, goudgeel gedroogd gras onder je slippers. Een lappendeken van eindeloze olijfbomen, donzige wolken trekken strepen in de hardblauwe lucht en zorgen voor wat schaduw op de warme grond. Gewoon hier staan. Ademen en beleven. Hier wil je heen!
Smoke one... or two o
We blijven nog wat hangen op het terras van bar Aixa aan de Plaza Larga. De schemer zet in en dit artistieke stel komt elkaar hier tegen, gezellig. Dat vraagt om een goed gesprek en daar hoort uiteraard een peukie bij. Het vuur gaat aan, de vlam slaat in, rook kringelt zich een weg naar de frisse vrijheid en zorgt met een grijzig wit wolkje voor verbondenheid tussen de twee. Hete as dwarrelt neer op de straat, achteloos weggetikt door vergeelde vingertoppen. Ze steken er nog maar 's eentje aan, het gesprek is immers nog niet afgelopen.
Op het dak van...Gibr
De nevel trekt langzaam weg en daar, aan de overzijde van de Straat van Gibraltar, verschijnt het vasteland van Marokko. Een prachtig uitzicht heb je hier vanaf de rots van Gibraltar, ter hoogte van de Ape's Den. Een moment van rust want beneden, in Main Street, is het een drukte van belang met winkelende mensen. Ik geniet liever hiervan, hoewel ik met mijn hoogtevrees wel zo ver mogelijk van de afgrond vandaan blijf!
Snoepen
Bar Aixa aan de Plaza Larga in de wijk Albaicin in Granada. Een klein, sfeervol plein met een hippie-achtig publiek. Heerlijk om hier uren op het terras te vertoeven, niet alleen vanwege het koekeloeren naar de kleurrijke mensen maar ook voor de heerlijke tapas die je hier kunt krijgen. En het kost geen drol. Dit meisje is de dochter van de ober van bar Aixa. Tussen het bedienen door van z'n gasten kwam zijn oogappel even kijken bij papa op het werk. Natuurlijk moest hij wel even mee naar het snoepwinkeltje aan de overkant. En zeg dan maar eens nee tegen die bruine kijkers...
Uitgevist
De geweldigste markten vind ik die waar geen enkele andere toerist te bekennen is. Dit is de vismarkt in Stone Town waar op dat moment (en we zijn er behoorlijk lang gebleven) alleen maar lokale mensen waren. Druk bezig om de vis uit de boten te halen en naar de kant te brengen. Daar wordt de vis direct verkocht en dat is een leuk gezicht om te zien. Andere mensen stallen de vis netjes uit en gaan daar zitten om de boel aan de man te brengen. Het is een levendige en ietwat ranzige plek en ik geniet met volle teugen en een ietwat minder gelukkige neus ;-) Ondanks dat het nog ochtend is, is het al flink warm en de mussen vallen zowat van het dak. Om zich tegen zo'n kudde vallende vogels te beschermen heeft de voorste man een dikke muts opgezet. Erg handig dan met zo'n terugverende pompom bovenop! Met deze foto ben ik tijdelijk even klaar met het uitvissen van m'n fotocollectie. Ik hoop de komende 3 weken nieuwe plaatjes te maken in Andalusië en Marokko. Tot gauw en voor iedereen die in die tijd ook op reis gaat: veel plezier gewenst en doe voorzichtig!
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
