Barga
Ethiopië Bulljump...c
Een Bull jump is een initiatieceremonie voor jonge Hamar-mannen, die deze moeten ondergaan voordat ze mogen trouwen. De Hamar zijn gevestigd in het zuiden van Ethiopië in de Omovallei. Het ritueel duurt meerdere dagen en wordt bijgewoond door vrienden en familieleden. Onderdeel van het geheel is ook het dansen en zingen van de vrouwen. Vrouwen springen en zingen onder invloed van eigen gebrouwen alcohol en beginnen telkens weer opnieuw. Bij deze foto wilde ik de expressie op de gezichten vangen. Kleuren van kleding leiden daarbij te veel af vandaar dat ik ook deze foto heb omgezet naar zwart wit.
Grizzly Rick
Vanuit Telegraph Cove hebben we een trip geboekt waarbij we naar de tegenoverliggende inlets zijn gevaren om daar vanaf een soort pontonbootje dat voortgetrokken werd door ondiep water te zoeken naar grizzly beren. Helaas hadden we pech en hebben tijdens deze tocht geen beren gezien. We kregen daarom een tegoedbon om gratis nog een keer mee te gaan als we ooit nog een keer terug zouden keren naar Canada, ervan uitgaande dat we vast zouden zitten aan een strak reisschema. Toen we aangaven dat we ons herkansing graag een paar dagen later al in wilden zetten, hebben ze iets anders voor ons geregeld (omdat de trips bij Tide Rip al ver van tevoren zijn volgeboekt). De eigenaar van Tide Rip gaf vooraf aan dat deze trip alleen geschikt was als we in waren voor een avontuur....nou dat waren we zeker! We gingen opnieuw per boot naar de inlets richting het vasteland. De eigenaar van Tide Rip had connecties met Rick – een ‘loner’ zoals hij genoemd werd - die gebruik maakte van hun steiger en heel af en toe vissers meenam naar zijn stek in het woud als tegenprestatie voor het gebruik van de steiger. In de zomermaanden woonde hij in een half afgezaagde caravan met een tentje ernaast aan de steiger en in de winter in een hut in het woud. Onze komst was uiteraard vooraf niet gecommuniceerd (dus het was vooraf ook onduidelijk of Rick bij de steiger zou zijn) en de eigenaar van Tide Rip vroeg ons vooral vriendelijk en terughoudend te zijn, aangezien Rick soms off-mood kon zijn en dan geen trek had in onverwachte bezoekers met bravoure. Met ons meest vrome gezicht zijn we uit de boot gestapt om vervolgens de dag van ons leven tegemoet te gaan. Rick bleek een enorme lieve man, die een hekel heeft aan grote tree-logging company’s en al het andere dat natuurschoon op het spel zet. Daar hadden we direct de eerste klik. Met een gammele pick up zijn we een stuk het woud ingereden, om vervolgens ca. 10 km te lopen met uiteindelijk een oversteek over een snelstromende rivier middels een bootje dat vastgemaakt was aan een touw dat van boom tot boom over de rivier was geknoopt. Rick manouvreerde het bootje en wij hoosden tegelijkertijd water met oude blikjes. Na nog een stukje lopen kwamen we bij zijn houten hut aan dat aan de rivier diep in het oerwoud lag. Rick had fantastische verhalen – hij was een soort berenfluisteraar en maakte de meest fantastische dingen mee. Zo kwam één van de vrouwtjesberen steevast elk voorjaar haar pas geboren jonge beertjes laten zien aan hem en is hij zelfs een keer door een voor hem bekende grizzly beschermd toen hij werd aangevallen door een onbekende zwarte beer. Uren hebben we met hem zitten turen op de grote stenen langs de rivier…. zonder succes. Toen we terugliepen naar zijn hut klonk het opeens heel rustig maar met diepe stem ‘BEAR’, en zagen we een grizzly de rivier overzwemmen om vervolgens een zalmpje mee te pikken. Inmiddels was het gaan stortregenen, dus zijn er alleen foto’s met beslagen lens van deze beer. Maar wat was het een avontuur om nooit te vergeten! Met een dikke pakkert op zijn wang heb ik afscheid genomen en aangegeven dat hij ons een geweldige beleving had gegeven. Hij bloosde ervan en gaf aan dat hij ook genoten had van ons enthousiasme en dat we altijd nog een keer terug mochten keren. Als we ooit terug gaan naar Canada gaan we dit zeker doen - ik ben heel benieuwd hoe het met Rick is. Ooit zal hij daar waarschijnlijk alleen gevonden worden tussen zijn beren. Een raar idee, maar ook iets wat hij niet anders zal willen denk ik.
Adivasi gebied
We bezoeken verschillende dorpjes en markten in het Adivasi gebied (letterlijk: oude bewoners) , er leven hier ongeveer 60 etnische bevolkingsgroepen. Genoeg moois te zien dus.
Jonge cowbow in...Les
In Lesotho gaat alles nog te paard. De mannen en jongens zijn daar echte cowbows. Deze jonge cowboy zat vanwege de kou ingedoken in zijn kleed. In de winter valt er vaak een dik pak sneeuw hier en is het leven nog harder in de primitieve rondavels.
Botswana Portret
Na ons verblijf in de Okavanga reden we door enkele dorpjes. Normaal gesproken stopt daar geen toerist. Wij wel dus al was het alleen maar om deze oudere man te fotograferen, die zeer vereerd was om op de foto te mogen. Na de foto nam hij zelfs zijn (kapotte) hoed af om ons te bedanken. Uiteraard hebben wij hem ook bedankt. Later thuis heerlijk omzetten in zwart wit om de maximale expressie uit de foto te halen.
Gletsjerwandeling op.
Een wandeling op de Vatnajökull Gletsjer mag niet ontbreken tijdens een reis naar IJsland. Eerst moet je een kort zodiac boottochtje maken van 2 minuten naar de voet van de gletser. Daar krijg je veiligheidsinstructies en moet je uw crampons aandoen, ook ben je verplicht een helm te dragen . Je hebt een korte tour waarvan je maar 1u30 op het ijs rondloopt maar ik zou de langere tour aanraden van 5-6u waarvan je bijna 4u op het ijs rondloopt. Zo heb je lunch op het ijs zoals op de foto en kom je ook bij specialere ijsformaties.
Echt even genieten
Yunan, een prachtig gebied in het zuiden van China. Met ook prachtige mensen en straatbeeld. De mensen hebben er niet zoveel moeite mee als je ze op de foto zet. Ik heb zelf het liefst dat mensen met iets bezig zijn en het niet door hebben dat je ze op de foto neemt. Wat geeft niet een mooier beeld dan iemand even helemaal zien te genieten van zijn sigaretje.
Låtefossen
Ongeveer 15km ten zuiden van Odda langs de weg no13 vind je de toeristische Låtefossen. Deze waterval heeft een hoogte van 165m. Je rijdt langs deze tweelingwaterval over een brug waar je een redelijk grote parking vindt. Wat ik wel heel spijtig vond (fotografisch gezien), was dat er een lelijk uitziend souvenirwinkel en koffieshop onder de tweede waterval is. Zelf vind ik het een inbreuk op zoiets natuurlijk moois. Daarom dat je op de foto dan ook maar 1 waterval ziet ipv 2. Ze hadden hun koffie- en souvenirshop best op de parking gezet. Maar 1 of 2 watervallen ... sowieso een stop waard .
Hamervrouw met kind
Ons bezoek aan de Hamerstammen was toch wel één van de hoogtepunten van onze reis naar Ethiopië. Ze staan bekend om hun kapsels, gemaakt van klei en dragen ijzeren sieraden. De kraalkettingen proberen ze te verkopen om zo wat extra te verdienen.
Opium thee drinken
Onderweg komen we in contact met een familie en worden uitgenodigd om hier te eten en te drinken. Traditioneel [ Bishnoi ] ontvangen ze gasten met opium thee. Eerst mogen we de opium puur proeven.Die heeft hij als een bruin soort pasta in vetvrij papier zitten. Vooruit Ina denk ik laat je niet kennen. Een mini likje moet kunnen. Dan stampt hij een brok pure opium fijn met suiker en doet het in een filter en giet er water over. Dan giet hij wat in zijn handpalm en moet ik dat zo opslurpen. Dan in mijn handpalm en drink hij ook. Een man die niet uit mijn hand eet maar drinkt. Je maakt wat mee op vakantie :). Dit is heel goed tegen ziekten zegt hij. De thee werd gezet in een prachtig speciaal setje van hout en zilver. Ik heb er niet van geweten. Ook het eten was zeer speciaal. Hij laat een boom zien en daar haalt hij " de groente " uit. En natuurlijk waren er chapatti's vers door zijn vrouw gemaakt en chai.
Jonge monnik in een..
Tijdens een reis door Myanmar kom je overal jonge monniken tegen, ook wel novices genoemd. Elke jongen/man moet in Myanmar minimaal een keer in zijn leven het klooster in om de leer van Boeddha te bestuderen. Hoe lang hij het klooster in gaat, dat maakt hij in principe zelf uit. Dat kan een week zijn maar ook jaren of zelfs een leven lang. De meeste gaan al in hun jongere jaren het klooster in. Omdat Myanmar vol staat met heiligdommen en kloosters kom je ze dus vaak tegen. Deze jonge monnik kwam ik tegen in een klooster in Yangon. Hij stond in een donkere ruimte met een mooie lichtinval en moest dus zeker op de foto vastgelegd worden
Inkopen doen
Het stadsbeeld in India is heerlijk. Vaak gekleurd en chaotisch. Je moet hier van houden en wel wat tegen de drukte kunnen. Overal zijn mensen en verkeer, maar als je je daar een beetje voor afsluit, krijg je de meest mooie straattaferelen te zien. De bevolking is op straat altijd wel met iets bezig, wat onze aandacht trekt. Zelfs het dood normale boodschappen doen levert een mooi tafereel op.
Mount Cook en de...Ho
Een van de bekendste gebieden op het Nieuw Zeelandse zuidereiland is het Mount Cook N.P. Mount Cook, ook wel Aoraki genoemd is met zijn 3754 meter hoogte de hoogste berg van Nieuw Zeeland. Het nationale park is met zijn ruim 700 vierkante km en 19 bergtoppen hoger dan 3000 meter een echt wandelparadijs. Er lopen diverse schitterende wandelingen door het park heen. Variërend van een half uur tot meerdere dagen. De bekendste wandeling is misschien wel de Hooker Valley track. Deze relatief vlakke wandeling brengt je in een kleine 3 uur via diverse meren en een gletsjer naar een meer vol met ijsbergen. Tijdens deze wandeling heb je eigenlijk continue zicht op de magnifieke Mount Cook. De wandeling is door zijn populariteit wel redelijk druk (voor zover het in Nieuw Zeeland echt druk is) maar als je er voor kiest om al vroeg aan de wandeling te beginnen loop je nog redelijk alleen. Een mogelijkheid om de drukte helemaal achter je te laten en de vallei van boven af te kunnen zien is de wandeling over de Sealy Tarns. Deze is echter niet voor iedereen weg gelegd. De wandeling gaat over maar liefst 2200 !!! traptreden steil de berg op. En dan zijn het helaas geen makkelijke gelijke treden maar ongelijke met hout gemaakte treden of in de rotsen uitgehakte treden. Maar na 1 tot 1,5 uur klauteren wacht je boven een schitterend uitzicht op de vallei onder je. Je kunt vanaf hier nog verder de bergen in lopen naar bijvoorbeeld de Mueller Hut maar uiteindelijk zul je dezelfde 2200 treden ook weer naar beneden moeten.
Nog niet helemaal...u
Stokstaartjes behoren tot de zoganaamde 'shy five'. De anderen die in dit rijtje thuishoren zijn het aardvarken, aardwolf, grootoorvos en het stekelvarken. De kans dat je een van deze diersoorten op je gemakje dichtbij gade kan slaan is daarom niet zo groot. Nabij Oudshoorn leven diverse groepen stokstaartjes. Een paar biologen is lang geleden gestart om hier onderzoek naar te doen, wat erin geresulteerd heeft dat een aantal families gewend zijn geraakt aan menselijk bezoek. Inmiddels is het ook voor derden mogelijk om dicht bij de stokstaartjes te komen die ze voor hun onderzoek regelmatig blijven volgen. De stokstaartjes komen in de regel alleen uit hun hol (gangenstelsel) bij zonnig weer en aangename temperaturen. In een groepje van ca. 8 mensen vertrek je, uitgerust met stoeltje en camera, voor zonsopkomst naar het hol waar je zonder geluid te maken gaat zitten. En dan is het wachten tot de zon opkomt en de leider als eerste boven komt kijken. Zodra hij de kust veilig acht, komt de rest naar buiten. Overigens kwam een tijd geleden bij een van de groepen een kink in de kabel toen de toenmalige leider van de groep ten prooi was gevallen aan een roofvogel. Er kwam een nieuwe leider van buiten de bestaande groep - die nog niet gewend was aan de onderzoekers en fotografen en een tijd lang zag hij de mensen rond het hol als onheil en sommeerde de rest om binnen te blijven. Uiteindelijk zag de rest het gevaar vanzelfsprekend niet en negeerde na een aantal weken de waarschuwingen van de nieuwe leider - met als gevolg dat de leider mokkende geluiden maakte vanuit het hol en de rest vrolijk buiten rondliep.
Bij de Ari's
Jinka is een kleine stad aan de rand van de Omovallei. De stad ligt midden in het leefgebied van de Ari's, een minderheid die hun nomadenbestaan heeft opgegeven en hier permanent woont. De Ari's zijn over het algemeen wat welvarender dan de omringende stammen en houden zich vooral bezig met de landbouw. De landbouwproducten worden verhandeld op de markt. Het is hier druk, kleurrijk en chaotisch. Alle waren worden op de grond uitgestald en liggen kriskras door elkaar heen, daartussen lopen potentiële kopers en soms ook nog loslopend vee. Het gaat er gemoedelijk aan toe en zelfs het maken van foto's lukt hier zonder veel gedoe of betalen. Engels spreken ze niet en hun taal verstaan we niet, maar met handen en voeten komen we een heel eind. Tegen zonsondergang is het nog steeds een drukte van belang. Overal gebeurt wel wat, je komt hier echt ogen en oren tekort.
Regenboog over...Ters
Op het strand van Hollum, het meest westelijke puntje van Ameland, verscheen ineens een regenboog die met een beetje fantasie heel Terschelling overspande.
Namibië Fish River...
Behalve de kloof van de visrivier en de mooie zonsondergangen valt ook de kokerboom op in het dorre landschap van de Fishriver Canyon. Vooral tegen de diepblauwe lucht geeft dit een bijna surrealistisch beeld want de kokerboom is de enige (hoge) vegatie op een paar kleine grasjes na in dit woestijnklimaat. De naam kokerboom is afgeleid van een gebruik van de Bosjesmannen, die holle takken van de plant gebruiken om er pijlkokers van te maken. De kokerboom is geen boom maar een soort Afrikaanse vetplant. De kokerboom komt voor in erg droge streken in het noord westen van Zuid-Afrika en het naburige Namibië. De meeste kokerbomen groeien op of tegen blokken basalt.
Ontmoeting om nooit..
Tijdens het zalmseizoen komen wel 100 beren naar Brooks Falls om hun buikje te vullen. Natuurlijk zie je die 100 beren niet tegelijk maar zo heb ik op 1 morgend wel 20 beren geteld. Je kunt deze beren vanaf een loopbrug over de rivier fotograferen ofwel vanaf een platform aan een waterval. Om naar het platform aan de waterval te lopen moet je een wandeling maken door een bos zonder omheining. Wetende dat er zoveel beren in dit gebied zitten doe je dit toch wel met een bonkend hart. (berenspray meenemen is verboden in dit Nationaal Park). Zo begonnen we aan onze wandeling naar de waterval en plots doken deze mamabeer en haar 2 kleintjes op. Heel langzaam zijn we op onze passen teruggekeerd naar de loopbrug. (na eerst een paar foto's te nemen)