Afrika
Sprinkhaan
Bij het appartement waar we zaten (www.elizawashere.nl/Fundana_Villas?) een prachtig Venetiaans landhuis die je veel op Corfu ziet, scharrelden heel wat insecten rond. waaronder ook veel sprinkhanen. Altijd leuk om deze beestjes op de foto te zetten
Ruige kliffen
Nog een foto van de prachtige kust van Corfu. Deze is genomen aan de westkust, in de buurt van Paleokastritsa, de tweede stad van Corfu. De kleuren van het water zijn bijna surrealistisch, zo blauw en groen. Een prachtige tegenstelling tot de ruige kliffen.
Oude(re) Corfioot
Wandelend door het ontzettend leuke en rustige dorpje Lakones kwamen we wat oudere mannen tegen die lekker voor een cafeetje met elkaar het leven aan het doornemen waren. Om de foto's op te sturen, vroeg ik het adres aan de café eigenaar, maar die kon het alleen in het Grieks opschrijven. Gelukkig kon iemand anders het later wel vertalen, zodat de foto's binnenkort hun weg naar Corfu vinden.
Lieflijke baaien
De kusten van Corfu zijn zowel heel ruig, als ook lieflijk. Met prachtige baaien, steil aflopende kale kliffen, heel veel cypressen en prachtige, steeds wisselende kleuren van het zeewater. Deze foto is genomen onderweg naar Agios Giorgios. .
Streepje voor.....
Bij een - niet meer bewoond - kloostertje op de top van de Pantokrator zagen we ook dit kevertje rondscharrelen. Geen idee wat het voor een soort is, maar de kleuren vond ik geweldig.
Uitzicht op Albanie
Corfu is een prachtig, groen eiland. Deze foto is genomen vanaf de Pantokrator, de hoogste berg van Corfu, gelegen in het Noord-Oosten. . Dit is één van de plekken waar je uitzicht hebt op Albanië en waar je ziet hoe dichtbij dit land ligt. Het was een beetje sombere dag, vandaar het heiige van de foto.
Nog iets van je gadin
Een overdekte markt in Timboektoe. Met een enorme zooi aan armbandjes, kettinkjes, kalebassen, tasjes, slippers, een verdwaalde sportbroek en wat al niet meer. Maar als je goed zoekt is er altijd wel iets te vinden wat je leuk vindt en waar de marktkoopman weer iets aan kan verdienen. Iedereen weer blij! Ik ga er even een weekje tussenuit, helaas niet naar Mali, maar naar Corfu, wat ook heerlijk is. En dankzij alle mooie foto's en tips van de RR's is een weekje vast te kort.
Batem; naamgeeffeest
Door een Nederlander die in Mali woont en een Malineze vriendin heeft, waren we uitgenodigd voor het naamgeeffeest van hun zoontje. Batem is het belangrijkste feest dat voor een baby wordt gegeven. De naam wordt pas na een aantal weken - en soms zelfs na een aantal jaar gegeven - gezien de hoge kindersterfte. De kosten lopen enorm op; de avond voor Batem wordt een feest voor de buurt gehouden en ’s middags is er nog een dansfeest. Iedereen wil een graantje meepikken en zeker als de vader een blanke is - dus rijk in de ogen van de Afrikanen - komen er van heinde en verre griotzangers om hun wensen te uiten. En al die zangers moeten ook fors betaald worden. Daarnaast al het eten voor de gasten, de nieuwe gewaden, de man die video-opnames maakt, kortom een aardige kostenpost. Voor de eerste baby kan dit er bij de beter gesitueerden vaak nog wel af, maar als er jaar na jaar weer een baby geboren wordt zijn de kosten nauwelijks meer op te brengen. Voor een muur zaten wat oudere mannen waarvan ik aannam dat een van hen de marabout is die de baby moet ‘zegenen’. De vader vertelt de marabout wat de naam van de baby is, de marabout fluistert de naam vervolgens in de oor van de baby en daarna komt de ‘ceremoniemeester’ aan de gasten vertellen hoe de baby genoemd wordt. Het was fantastisch dit feest te mogen meemaken, waar deze kindjes ook te gast waren. .
Aan de afwas
Slenterend door het stoffige en bloedhete Timboektoe liepen we door allerlei achterafstraatjes, waar van alles te zien en te beleven was. Op een van de erven was dit meisje met een stuk Karité-zeep druk bezig de kookpotten schoon te maken.
Wachten op je beurt..
Iedere maandag wordt op het grote plein in Djennee markt gehouden. Vele stammen, waaronder Peul en de Bozo komen hier van heine en verre naar toe om te kopen en te verkopen. Daarnaast is het ook een sociaal gebeuren. Er is van alles te koop en je kunt uren ronddwalen of alleen maar zitten en kijken. Dit was het slagersgedeelte. De geiten die er bij staan wachten op hun beurt om of verkocht of ter plekke geslacht te worden.
Vrijdaggebed
Vrijdagmiddag één uur, de belangrijkste (gebeds)dag voor de moslims van Timboektoe. Van alle kanten stromen mannen toe. De meeste gekleed in witte gewaden. Naast de moskee zitten mannen zich te wassen of zijn al begonnen met het gebed. Een aantal zwervertjes loopt met hun blikjes rond, want ze weten dat ze straks van iedereen wat te eten of wat muntjes krijgen. Als niet moslims mogen wij de moskee niet in, maar door de deuren is een drukte van belang te zien. Ook buiten staat een grote groep mannen te bidden, vrouwen zijn in geen velden of wegen te bekennen. Ooit was Timboektoe een zeer rijke stad waar tientallen kameelkaravanen vol kostbaarheden en slaven aankwamen, een stad met duizenden studenten en vele vooraanstaande geleerden. Een stad met de meeste, mooiste en belangrijkste bibliotheken en moskeeën van Mali en misschien zelfs van heel Afrika. Nu is daar weinig meer van over. Het is een stoffig, bloedheet stadje, met zanderige straten waar een heel andere sfeer hangt dan in de rest van het land. Gisteren werd bekend dat er een vredesoverleg is geweest, dus hopelijk kunnen de inwoners van Timboektoe op korte termijn weer zonder angst leven.
Waterdraagsters
Het Dogon-volk hangt een mysterieuze religie aan. Volgens hen schiep de hemelgod in het begin de Nommo, wezens die nog het meest leken op een soort waterslangen, die zich ophielden in poelen en vijvers. Later schiep de hemelgod twee mensen die door de Nommo onder hun hoede werden genomen en werden onderwezen. Van deze twee mensen stammen alle Dogon af. Op het moment dat de Dogon - op de vlucht voor veroveraars en vijandelijke troepen - in de vallei kwamen wonen, woonden hier ook de Tellem, een pygmeevolk. De beide stammen leefden op de rotsrichel, van waaruit ze een goed uitzicht hadden op de vallei. Van ver kon men de vijand al aan zien komen en maatregelen treffen. O.a. werden er nesten met wilde bijen naar beneden gegooid en de vijand werd met katapults bestookt. Pas in 1975 is de laatste Dogon beneden in de vallei gaan wonen. De twee stammen leefden een tijd lang goed samen; de Tellem waren jagers en de Dogon landbouwers. Op een gegeven moment wilden de Dogon steeds meer land tot hun beschikking hebben, waardoor de wouden - de jachtgebieden van de Tellem - verloren gingen. De Tellem zijn vervolgens verdwenen. Niemand weet wat er van hen geworden is, het enige wat nog van hen rest zijn hun graven in de rotsen. Tijdens de trekking in de Dogonvallei lopen we o.a. naar een waterval hoog in de rotsen. Meisjes op slippertjes lopen ons in een razend tempo voorbij met grote teilen op hun hoofd. Per teil halen ze ca. 25 liter water dat zonder een druppel te verliezen naar beneden wordt gebracht. Wat ongelofelijk zwaar en knap!
Hond in de pot?
Tijdens de trekking door de Dogonvallei kwamen we in allerlei prachtige dorpjes. In Bankass zit dit schattige kindje met een puppy te spelen en samen met het hondje eet ze uit een schaal. Af en toe doet ze een uitval naar het koppie, maar het hondje vindt alles prima.
Uitzicht op de Dogon.
Als Mali ooit weer veilig genoeg is, is het fantastisch om een meerdaagse trektocht te maken door de Dogon vallei. Iedere dag langs een aantal andere dorpjes. De ster Sirius die het Dogon-volk als eerste hebben ontdekt speelt een grote rol in hun cultus. Het belangrijkste festival, de Sigui-ceremonie, vindt maar één keer in de 60 jaar plaats. Het precieze moment wordt bepaald door de cyclus van Sirius. De Dogon beschouwen Sirius als een dubbelster, een feit dat pas kort door de moderne astrologie is bevestigd.
Op de uitkijk
Met de bus gaan we van Antsirabé naar Ambositra. Na een uurtje rijden stappen we uit om langs de prachtige rijstvelden en dorpjes te lopen. Heerlijk even de benen strekken en lopend zie en ervaar je toch altijd veel meer. Heel veel huizen hebben het woongedeelte bovenin, terwijl het vee beneden 'huist'. Deze vrouw staat op de uitkijk naar wie weet het. Misschien haar man of (klein)kinderen die met het vee of de oogst huiswaarts keren...
Vriendelijke zwerfste
Midden in de nacht zijn we in Antananarivo aangekomen en voordat we de volgende dag doorreizen verken ik de omgeving. Als eerst kom ik deze zwerfster tegen die zeer geintereseerd is in de foto's die ik van de straatbeelden maak. Na even met handen en voeten een praatje gemaakt te hebben vraag ik of ik een foto mag maken, wat ze prima vindt. En ze vindt het helemaal leuk om de foto's terug te zien.
Straathandel
Wederom een foto die gemaakt is op weg van Ambositra naar Fianarantsoa. Langs de kant van de weg zaten deze vrouwen en kinderen die iets probeerden (bij) te verdienen door pinda's en bananen te verkopen. Uiteraard hebben we e.e.a. bij hen gekocht.
Plantjes gieten
Na bij de plaatselijke bevolking geslapen te hebben, gaan we door met de trekking naar Isalo NP. We lopen o.a. door tabaksvelden waar de rijen en rijen planten met een gietertje besproeid worden. Het water moet keer op keer uit een meertje verderop gehaald worden. Wat een werk, maar de vrouw die dit doet blijft er vrolijk onder.
Prachtige kijkers
Onderweg naar Tulear / Magily aan de Indische Oceaan komen we langs allerlei dorpjes. In ieder dorpje is weer iets anders te zien en te beleven. En overal talloze kinderen, zoals ook dit kindje met de prachtige kijkers die die blanken maar wat interessant vond.
Dreigende luchten
Het Canal des Pangalanes is een kanaal in het oosten van Madagaskar Het stroomt parallel aan de kust en vormt een stelsel van meren, lagunes en rivieren die door middel van gegraven vaargeulen met elkaar verbonden zijn. De lengte bedraagt ongeveer 654 kilometer waarmee het een van de langste kanalen ter wereld is. Het vormt een belangrijke verbinding in dit gebied daar de Indische Oceaan aan de andere zijde te ruw is voor kleine transportschepen is en er veel haaien voor de kust leven. (bron Wikipedia). We zijn door dit fascinerende kanaal naar een klein plaatsje aan de Indische Oceaan gevaren. Prachtige stranden met mooie dreigende luchten.
(Ge)noten
Van iedere minuut in Madagaskar genoten, inderdaad. Het is zo'n mooi eiland, waar je alles vindt; jungle, strand, oceaan, bergen, beesten die nergens anders ter wereld voorkomen, ontzettend aardige en mooie mensen, uit zowel Afrika als Azie, rijstvelden en fantastische wandel- en fietsroutes . Kortom; puur genieten. Op de foto zie je de vruchten die uiteindelijk hazelnoten worden.
Lief koppel
Tijdens het reizen in Madagaskar kwamen we ergens in een dorpje dit lieve koppel tegen. Heel veel kinderen hebben op jonge leeftiijd al de zorg voor hun broertjes en zusjes, zo ook dit meisje.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
