(Foto 1)Toen we bij Knights Point van het uitzicht stonden te genieten, zagen we diep beneden ons zeeleeuwen op het strand.
We meenden ook een paar mensen te zien lopen, maar we zagen nergens een pad of weg naar beneden. Ook op de kaart was er niets te vinden.

Heel toevallig zagen we, toen we wegreden, langs de weg een doorgangetje, wat een pad moest voorstellen.

Hoewel......een pad kon je het niet echt noemen. Door platgetrapte bosjes kon je de route zien. Deze liep zigzaggend langs de klif naar beneden.
Af en toe hing er een touw of moest je je vasthouden aan boomstronken en -wortels. Stapje voor stapje gingen we naar beneden. Het was een hele onderneming, maar uiteindelijk kwamen we beneden op een bijna verlaten strand, waar we een bijzondere ontmoeting hadden. Oog in oog met zeeleeuwen op een schitterende plek.