De weg naar Wellington op het Noorder eiland was toch wel wat langer dan we dachten. We besloten om een camping te gaan zoeken. We kwamen terecht op een camping in Otaki. Zomaar een dorpje met een camping van weinig charme. Vooral vaste staanplaatsen en kleine vakantiehuisjes. We staan, en morgen zien we wel weer.
We stonden dicht bij de zee en waren moe. Gelukkig besloten we om toch richting zee te lopen. Zulke zonsondergangen had ik nog nooit gezien. Ik kon weer helemaal los gaan met mijn fototoestel. De moeheid was weer snel in de vergeethoek geraakt.
Dat is toch het leuke van een camper. Gewoon ergens gaan staan en je laten verrassen.

De nieuw-Zeelandse bevolking vertoeft graag buiten. Ze gooien de BQ in de auto en staan op de meest fantastische plekken hun visjes te roosteren. Deze dames hadden tijd om een yoga-oefening uit te voeren.