Van survivallen bij Mt. Cook tot zwemmen tussen de dolfijnen in Kaikoura

Door: WeirdosopWereldreis

Geplaatst op Apr 2, 2016

25 maart – 1 april

Voor het eerst konden we Queenstown bij daglicht bekijken, dus liepen we een rondje door de stad. ‘s Avonds zijn we weer naar Devil Burger gegaan, waar we vorige keer een overheerlijke hamburger hadden gegeten. Terwijl we zaten te eten op het strand kwamen er een paar brutale eenden vlak naast ons zitten: ze gingen zelfs aan je schoenen knabbelen omdat ze niets kregen. Daarna hebben we een grappige show van een straatartiest bekeken, die grappen uithaalde met het publiek en goed kon jongleren (met messen).

De volgende ochtend zijn we vertrokken naar Mt. Cook. Onderweg zijn we gestopt bij Lake Pukaki, een meer waarvan het water felblauw is door kalkafzettingen. Gelukkig hadden we mooi weer, waardoor we in de verte de bergen konden zien en het water extra blauw was. Toen we in Mt. Cook aankwamen bleek het dorpje iets kleiner dan we dachten… Er bleek namelijk niet eens een supermarkt te zijn, terwijl we hier 4 nachten moesten blijven. We hebben een wandeling gemaakt naar Hooker Lake, een prachtige route waarbij je over hangbruggen boven een wilde rivier loopt en uitzicht hebt over de beroemde Mt. Cook. De dag erna hebben we een korte wandeling gemaakt naar Kea Point, en zijn we gaan kijken bij het Hermitage hotel, waar een winkeltje zou moeten zijn. Dit bleek maar één wandkast met wat snacks en basisvoedsel te zijn, waar alles mega duur is. We hebben alleen het hoognodige gekocht, en voor de rest moesten we het doen met het eten wat we al hadden. Het voelde alsof we in Expeditie Robinson zaten en bij elk hapje dachten we na over hoeveel we nog over hebben.

Toen kwam na 4 nachten de dag dat we weer konden vertrekken en eindelijk weer fatsoenlijk zouden eten. We werden opgehaald door Nipper (de broer van eerdere buschauffeur Flipper), en we hadden een mooi uitzicht over de besneeuwde bergen die rood kleurden door de opkomende zon. Aan het begin van de middag kwamen we aan in Rangitata, waar we onszelf meteen klaar maakten voor het raften op de Rangitata rivier. We kregen een thermoshirt, fleecevest, dikke wetsuit, jas en een reddingsvest aan, en daarna stapten we op het busje dat ons naar de rivier bracht. De rivier is net als het water van Lake Pukaki ontzettend blauw, wat het raften extra spectaculair maakte. Eerst dobberden we op een rustig stuk waar we uitleg kregen over peddelen en veiligheid. Daarna voeren we over vele wilde stroomversnellingen waarbij we enorme plenzen water over ons heen kregen. Echt super gaaf! Soms leek het net alsof we gingen crashen tegen een rots, maar dan gingen we er op het laatste moment toch vlak langs. We kregen ook de kans om een duik te nemen. Het water was ijskoud maar het was erg leuk om erin te zwemmen. ‘s Avonds hebben we met de hele groep films gekeken bij de houtkachel in het hostel, en kregen we een lekkere maaltijd van de barbecue. Daarna gingen we slapen in een stapelbed van wel drie bedden hoog!

De volgende ochtend vertrokken we om 6:30 uur naar Kaikoura, met een tussenstop in Christchurch. Toen we langs de kust reden in de buurt van Kaikoura, zagen we in de verte al een boot die omringt werd door enorm veel dolfijnen. Dat beloofde veel goeds, want de volgende ochtend zouden we gaan zwemmen met dolfijnen! In de avond hebben we een poging gedaan om pannenkoeken te bakken, maar die moesten we weggooien omdat ze zo aankoekten dat er alleen maar klonten overbleven.

De grote dag was aangebroken: om 4:30 uur werden we wakker om ons klaar te maken voor het zwemmen met dolfijnen! Bij het bedrijfje kregen we een wetsuit, flippers, snorkel en een soort wetsuitmuts. Daarna werden we met de bus naar de haven gebracht, waar we met de boot vertrokken. Het was eerst nog pikkedonker maar al snel kwam de zon langzaam op en werd de lucht knalrood in de verte. Na een tijdje kwamen we de eerste groep dolfijnen tegen. Snel verplaatsten we ons naar de voorkant van de boot waar de Dusky dolfijnen met de boot mee gingen zwemmen. Ze bevonden zich maar een meter onder ons, waardoor ze ontzettend goed te zien waren. Soms maakten ze zelfs mooie salto’s in de lucht. Daarna klonk er een toeter, wat betekende dat we snel het water in konden springen om de dolfijnen te kunnen ‘ontmoeten’. Het water was niet heel helder dus toen er opeens een dolfijn in de buurt zwom schrokken we wel een beetje. Het was zo ontzettend gaaf! Ze kwamen zo dichtbij dat je ze bijna kon aanraken en er waren er tientallen. Het meest bijzondere was wanneer er een, of zelfs meerdere, om je heen zwom en met je speelden door om je heen te cirkelen. En dan te bedenken dat het gewoon wilde dieren zijn die op geen enkele manier worden gelokt of gedwongen om naar je toe zwemmen. We zijn nog twee keer met de boot verplaatst om een grote groep dolfijnen op te zoeken en weer in het water te springen om te snorkelen. Daarna was het tijd om weer terug te varen. We voeren nog langs een rots waar twee schattige baby-zeehondjes ons met grote ogen aan zaten te staren en we zagen een bizar grote groep dolfijnen (het waren er misschien wel duizend). Overal waar je keek waren dolfijnen. Emily werd op de terugweg helaas zo misselijk dat ze in een emmer heeft moest kotsen. We waren blij dat de boottocht niet lang meer duurde. Het zwemmen met de speelse Dusky dolfijnen was een ervaring om nooit meer te vergeten.