Intieme ontmoeting met een zeeschildpad.

Door: Ankieteurlinx

Geplaatst op Jan 21, 2012

Het was op een pikzwarte woensdagavond dat we op onze slippertjes over een beschermd strand liepen. Stilletjes volgden we de ranger en keken zorgvuldig naar het witte schuim dat aanspoelde.
En niet voor niets. Daar rees een zwarte rots op uit de branding.
We stonden stil te kijken hoe de schim zichzelf vooruit schraapte en een rails maakte in het zand. Koers: recht vooruit, met als doel de duinrand.
De plek waar zeeschildpadden hun eieren leggen.

Langzaam liepen we verder en zagen overal de sporen richting de duinrand als in een verborgen wereld die in het donker tot leven komt.
Een eindje verderop lag een loggerhead turtle een nest te graven. Ongeveer 40 jaar oud, 1,5 meter lang en meer dan 100 kilo. We zaten een meter achter haar in het maanlicht en zagen de eieren in het gat vallen. 136 stuks maar liefst!
Na een tijdje mochten we ook voor haar zitten en vloog het zand om onze oren toen de schildpad het gat dichtmaakte. Een heel kort fotomomentje waarna het weer donker moest zijn zodat de schildpad de weg naar de zee kon vinden.
Terwijl wij na anderhalf uur haar weg terug naar de zee volgden, groeven de onderzoekers, onder leiding van Dr. Limpus,een veiliger nest waarna we meehielpen om de eieren erin te verplaatsen.

Over 8 weken zullen hier 136 kleine schildpadjes de race naar de zee maken.
Slechts 1 op de 1000 schildpadjes keert terug. Mannetjes komen nooit meer aan land.
De vrouwtjes zullen de oceanen rondzwemmen en na 30 jaar terugkeren naar precies dezelfde plek om eieren te leggen.

En daar mocht ik bij zijn.