Deze foto is genomen bij het Great Barrier Reef in Australië, op dinsdag 23 juli 2013 rond 10.00 uur.

`Het is tropisch warm. Klam. En dat midden in de nacht. Mijn kamer is net een hutje in de tropen. Het raam staat open. Het gordijn waait een beetje op. Ik hoor het gesuis van de wind door de palmen. Ik heb alleen een laken om onder te slapen. Ik slaap echter maar een paar uurtjes. Dinsdag de 23ste is de dag. De laagstaande zon schijnt recht in mijn gezicht. Er hangen plukjes wolken rond de toppen van de met tropische vegetatie begroeide bergen. Vannacht zag ik de donkere contouren al. Ik verover mijn plek voorop de boot. Ik adem de zeelucht diep in en ben er helemaal klaar voor. Het is twee uur varen naar het rif. Er is een behoorlijke deining. De zon zorgt voor een mooie schittering op het water. Als de boot bijna bij de Michaelmas Cay arriveert, voel ook ik me niet helemaal lekker. Dan zie ik waar we terecht zijn gekomen. Turquoise water, parelwit zand en koraalrif. Ik ben in mijn paradijs aangekomen. Wauw. Ik stap op de glasbodemboot. `Wauw’ is ook mijn reactie bij het zien van de eerste stukjes koraal, door de glazen bodem van de boot. Het wereldberoemde Great Barrier Reef. Nadat de rest is afgezet op het eilandje, ga ik terug naar de grote boot. Ik trek razendsnel mijn bikini aan en mijn flippers en snorkel zijn ook gereed voor gebruik. Ik krijg een privéovertocht naar het eilandje in een kleine speedboot. Vanaf het strand zwem ik richting open zee. De eerste kleine visjes die ik zie zijn oké. Ik schrik heel even als ik de eerste grotere vissen zie. Ik was er altijd bang voor. Maar wat ik nu te zien krijg, overtreft alles. De meeste kleurrijke vissen zwemmen tussen het diverse koraal. Wat me echter zorgen baart, is dat ik hele stukken koraal zie die volledig kleurloos zijn en bovendien afgebroken lijken te zijn. Het grootste koraalrif ter wereld, ruim 2500 kilometer lang, wordt steeds meer aangetast. Later hoor ik gelukkig dat er koraal is dat zo `kleurloos’ is. Met twee anderen in de buurt zwem ik heel dapper helemaal terug naar de boot. De vissen worden gevoerd. Dan wordt er naar de tweede locatie, Paradise Reef, gevaren. Ik hijs me weer in mijn wetsuit. Onder water aanschouw ik niet alleen het mooie koraal, maar ontmoet ik naast kleine, felblauwe vissen ook de neef van Nemo. Dan verschijnt ineens de grootste vis van het Great Barrier Reef. Deze reus is het laatste wat ik van het rif en de bewoners van de oceaan zie. Ik kan terugkijken op een waanzinnige dag.'