You're Fired! Seriously? Oh my God!

Door: Awesomemore

Geplaatst op Dec 5, 2011

De dag begint goed. Niet te warm met een zonnetje. Op weg naar de East Village bruist New York al licht. Ons oog valt op een miniterras. 4 tafeltjes en 8 stoelen schuren behaaglijk tegen elkaar aan. Binnen is het niet veel groter. Boven de ingang hangt een bord: Teany. Na een paar seconden trekken proeven we de woordgrap.

Snakkend naar een ontbijt nemen we plaats op het terrasje. Wat eten en ondertussen mensen kijken. Fijn. Al snel komt de bediening aangelopen. Of beter, de bediening zweeft onze kant op. Half bril, half mens en ultragay. Hier schuilt een verhaal in.

Teany heeft 100 verschillende theesoorten op de plank liggen. Verder serveert het vegetarische gerechten en smoothies. Dit alles lezen we op de kaart die we van ‘Hiiiiihowareyou’ hebben gehad.

Als we klaar zijn om te bestellen zweeft ‘Seriously’ in de richting van onze tafel. Een minuut of vijf later zijn we volledig op de hoogte van zijn wel en wee. En de naam van zijn Chiwawa. Ho-Chi. De man steelt ons hart, nu nog bestellen.

Dat blijkt niet zo eenvoudig. ‘Ohmygod’s’ geheugen zit gevangen in een kooi van extravagantie. De 4 meter tussen tafel en keuken vormen een struikelblok. Na drie keer lijkt het te gaan lukken. Maar nee, dan blijkt de vegetarische ganzenpate (....) op te zijn. Doe dan maar vegieturkey. ‘I love your choice, you know!’

Ondertussen hebben twee dames, met schoothond (Chiwawa gemaand Min?), zich naast ons gewurmd. Ook zij krijgen van ‘It’s like’ eerst zijn levensverhaal voorgeschoteld en daarna ons ontbijt.

We wisselen ons ontbijt en een paar knipogen uit met de buurvrouwen. Mmmm, tea en turkey. Dan komt onze vriend weer naar buiten. Omlijst met drama krijgen onze borden gezelschap van nog een ontbijt. De tafel meet een halve vierkante meter. Voordat hij er nog 2 koppen thee en een smoothie probeert op te stapelen weten we onze buren blij te maken met hun bestelling.

Maar buren en hond Min zijn niet te spreken over de dis. Ongeveer alles klopt niet. Bruin moest wit zijn. Veggieturkey chicken. Bananasmoothie strawberry. Tea coffee. ‘Seriously, so sorry’ zwiert weer naar binnen. Min en de bazinnen besluiten het nogmaals te proberen.

Een kwartier later, wij zijn uitgegeten, krijgen we opnieuw de bestelling van de buren. We dragen ‘m over met een glimlach. Niet geheel tot onze verbazing blijkt ook nu zo’n beetje alles mis te zijn.

Min en de baasjes kunnen er niet meer om lachen en Teany’s eigenaar wurmt zich tussen de tafeltjes door.

Onbewust van wat er in de echte wereld gaande is, heeft dramaqueen ondertussen zijn leven op een vers bezet tafeltje gelegd. Ook wij leren weer wat nieuws: Ho-Chi blijkt in een tas in de keuken te zitten, want baasje kon niet zo snel oppas vinden voor zijn eerste werkdag.

Het hele terras spitst de oren. Ook de eigenaar. Dit is de druppel. Na een acte van drie kwartier valt het doek voor Ho-Chi en baasje: You’re fired!

‘Seriously? Oh my God!’