Kreupel in Las Vegas
Las Vegas
Verenigde Staten
Schopman
Kreupel in Las Vegas
Het is najaar 2014. We hebben op eigen initiatief weer eens een rondreis door de westelijke staten van de V.S. gemaakt. Bijna aan het einde van onze vakantie bevinden we ons in Las Vegas, de aankomst- en vertrekplaats van onze reis. We rijden met een gehuurde Jucy camper van het model Champ. "We" zijn mijn vrouw hierna kortheidshalve Loes genoemd en ik.
We staan met deze kleine, qua gebruik economische kampeerauto op een groot parkeerterrein aan de "Strip". Het terrein wordt omzoomd door een aantal gigantische gebouwen. Het is loeiheet in de stad en er staat een verzengende wind die uit een immense haarföhn lijkt te worden geblazen. We willen de stad in en stappen allebei tegelijkertijd uit; niet zo verstandig....De harde wind die tussen de hoge gebouwen door waait, speelt ons onmiddellijk parten.
Op het dashboard van de auto liggen allerlei papieren: documenten van het verhuurbedrijf van de auto, landkaarten, nog te posten ansichtkaarten enz. Door een plotselinge rukwind vliegt al dit papierwerk bij de voordeur waar Loes zit als een horde vlinders naar buiten. Zo ook een plastic mapje met een jaarpas voor de nationale parken. Loes haast zich de wagen uit om de paperassen te redden en onderneemt een sprint die maar heel kort duurt....bijna onmiddellijk hoor ik een kreet, gevolgd door gekerm en daar ligt ze uitgestrekt op het asfalt. Been gebroken of alleen gekneusde enkelbanden? We weten het nog niet. Wat we wel weten is dat ze is uitgegleden over dat verrekte plastic mapje dat onder de andere papieren was geschoven.
Een paar behulpzame mensen zien het allemaal gebeuren. Ze schieten toe met bezorgde gezichten en brengen ons alles wat uit de auto is gewaaid terug.Een van hen adviseert ons om naar de dichtstbijzijnde arts te gaan en geeft ons een adres. Hoewel ik ervoor ben dat Loes naar een arts gaat, lijkt dat haar niet nodig omdat zij een beetje op haar geblesseerde been kan staan als de felste pijn wat is gezakt. We worden er meteen een beetje optimistisch en overmoedig van en we komen tot de conclusie dat haar scheenbeen niet gebroken kan zijn.omdat je daarop ingeval van een breuk niet kunt staan. We nemen dus aan dat het vermoedelijk om gekneusde gewrichtsbanden in haar enkel gaat. Mede omdat we ook al over enkele dagen naar Nederland vertrekken, gaan we dus toch maar niet naar een arts in Las Vegas. Citaat van Loes: ""Een arts in Las Vegas? Al die rompslomp en gezeur; we zijn al gauw weer thuis en dan ga ik wel naar onze eigen dokter!"We hebben een rekverband bij ons en we doen wel ijsblokjes tegen de pijnlijke plek!". Zo gezegd, zo gedaan.
Maar, nieuwsgierig als we zijn, willen we toch nog wel wat van Las Vegas zien. Dus besluiten we in de avond een '"Hop-on Hop-off" bustoer door deze gok- en vertierstad te maken.om nog wat van de belangrijkste attracties te zien. Vanaf ons hotel naar de dichtstbijzijnde bushalte lopen, gaat natuurlijk niet best; het is meer strompelen, vaak stilstaan en de pijn verbijten. Eenmaal in de bus hebben we vanaf het open dak een prachtig uitzicht over de Strip. Je kunt overal waar je wilt uitstappen om bepaalde bezienswaardigheden van dichterbij te bekijken en met een volgende bus kun je je rondrit dan weer voortzetten. Voor verdere informatie over de bustour zie:
https://tiogatours.nl/verenigde-staten/excursies/nevada/las-vegas/hop-on-hop-off-bus-tour
Wat in- en uitstappen betreft, moeten we ons beperken.maar Venetië in Las Vegas willen we in ieder geval zien. Daarom stappen we dichtbij "The Venetian" uit en hinkepinken een kort stukje naar dit Venetiaanse bolwerk. De Venetian is een zeer groot hotel met een reusachtig casino. De entourage is erg indrukwekkend. Als je het hotel van buitenaf nadert, valt direct de prachtige replica van het dogepaleis op. In het gebouw zelf zijn heel mooie winkelgalerijen en chique restaurants ondergebracht en natuurlijk zijn ook het San Marcoplein en het Canal Grande met rond peddelende gondoliers te zien.
Alles is hier werkelijk groots.Wat mij ook opviel was een heel natuurlijk aandoende geschilderde blauwe lucht met witte wolkjes boven het Canal Grande dat zich nota bene op de tweede verdieping bevindt.
Bij thuiskomst, op vrijdagmorgen, ging Loes direct naar onze huisarts en twee uur later lag ze in het ziekenhuis op de gipskamer. Ze bleek een diagonale breuk in haar kuitbeen te hebben en moest een operatie ondergaan waarbij een stalen plaatje met vijf schroeven in haar been werd gezet. Omdat het plaatje veel last en pijn veroorzaakte en omdat er afstotingsverschijnselen waren waarbij het plaatje zich buiten haar been dreigde te werken is de hele "'mecanodoos"' in het ziekenhuis weer uit haar been gehaald. Inmiddels kan ze weer goed lopen en we kunnen al weer aan een volgende reis.denken. Achteraf zijn we blij dat het ongeluk zich niet aan het begin van onze vakantie overkwam. Zoals zo vaak hadden we weer geluk bij een ongeluk. Maar door onze manier van reizen schijnt dat bij ons te horen.
Foto's
