Als je met een airboat over de Everglades bent gegaan en het vertrek daarvoor is van een alligatorfarm, dan ga je daar natuurlijk ook even rondkijken. In de troebele vijver ligt een fortuin aan handtassen je geniepig te bekijken: kom maar leuk zwemmen, gezellig! Je ziet het gulzige kwijl nog net niet uit die moorddadige bekken druipen. Iedere twee uur ofzo is er een show, waarbij er van alles verteld wordt en er voor de sensatie kipfilets tussen de alligators worden gegooid. Bij het verscheuren van die lapjes vlees, valt er wel eens een stukje op de grond, dat te klein is voor die grote monden om erbij te kunnen. De gieren die alles in de gaten houden, kunnen dat wel. Voorzichtig scharrelen ze tussen de moordmachines door, af en toe uitwijkend voor een begerige beet in hun richting.
Deze gier staat voor een vraatzuchtig publiek, dat zich flitsend snel kan bewegen. Ik weet niet wie er sneller zou zijn als het erop aankomt. Ik heb maar niet te lang gekeken, de aanblik werkte op mijn zenuwen.